Unieście - Relacje.

Istniejące niegdyś rogatki Mielno-Unieście zniknęły wiele lat temu. Teraz to jeden ciąg, tyle że małych (ale znanych!) miejscowości wypoczynkowych. Dwumiasto nadmorskie, mini Trójmiasto Gdynia-Sopot-Gdańsk lub miasta śląskie. Niegdyś gościnnie odbywały się tam zloty polinezyjskich łodzi proa, teraz - po wykonaniu rozległego falochronu w Bałtyku i wrót sztormowych na Kanale Jamneńskim - ich miejsce zajęły pływające domki hotelowe. Jak to sprawdzi się - nie wiem. Zloty łodzi odbywają się nadal, ale nad morzem, w pobliżu Gdańska.

Poszukiwania wcześniejszych materiałów trwają. Uzupełnię je po odnalezieniu wśród materiałów odzyskanych z uszkodzonego dysku.

Trzęsacz - Relacje.

Ustronie Morskie - Relacje.

Najcieplejszy, z największą liczbą dni słonecznych w roku region Polski, przelotnie i bardzo pobieżnie poznaliśmy 11 sierpnia 1994 roku. W ramach "autokarowej" wycieczki trasą Rogowo-Niechorze-Klif Gosań-Międzyzdroje-jezioro Turkusowe-Świnoujście. Skorzystaliśmy z niej podczas urlopowania w Wojskowym Domu Wypoczynkowym w Rogowie, spędzanego w samodzielnym budynku skupiającym personel Ośrodka. Trafiliśmy tam jako dostawcy systemowych kłódek energetycznych, udoskonalonych wg żądań tamtejszych służb kwatermistrzowskich. Problem rozwiązałem skutecznie. Rozwiązanie zastrzegłem w Urzędzie Patentowym PRL.

Na serio, zawsze z przyjemnością, w Świnoujściu i okolicach bywam od roku 1997, od pierwszego skierowania do tamtejszego sanatorium. Teraz odwiedzamy je często łącząc przyjemne z pożytecznym - przy każdym pobycie sprawdzam i rejestruję zmiany, zmieniam drogi dojazdowe, korzystamy z wycieczek organizowanych przez lokalne biura podróży, nagrywam i fotografuję. Hobby emeryta :).

W zdaniu powyższym użyłem jednocześnie liczby mnogiej i pojedyńczej. Wyjaśniam. Bywa, że skierowania otrzymuję tylko ja - wówczas, przed wycieczką, na krótko wyjeżdżam po żonę (to tylko ok. 130 km). Bywa, że otrzymujemy skierowania "małżeńskie". Niestety, skierowania otrzymywałem-otrzymywaliśmy zawsze w sezonie jesienno-zimowym (!!). Gdy po raz pierwszy otrzymałem skierowanie na czerwiec, zaprotestował lekarz leczący moją kolejną przypadłość. Wygląda to tak, jakbym miał do dyspozycji wyłącznie własne mieszkanie lub hospicjum (??). Skierowanie odesłałem...

Spośród wycieczek ze Świnoujścia źle wspominam tylko jedną. Katamaranem BOOMERANG do Malmo. O radę poprosiłem panią prowadzącą zapisy - chodziło o podobieństwo temperatur w obu miastach. Pani orzekła, że znaczących różnic spodziewać się nie należy, więc ubrać się można lekko, jak w Świnoujściu. W Malmo zastaliśmy tak przenikliwy ziąb, że dzwonienie moich zębów zakłócało odbiór informacji serwowanych przez przewodnika. W obawie, że przeziębieniem zniweczyć mogę efekty pracy szczecińskich kardiochirurgów ustaliłem z nim, że z ogrzewanego budynku poczty zabiorą mnie w drodze powrotnej. Zwiedzanie Malmo przeczekałem na poczcie (!).

Do zarejestrowania kolejnego odcinka S6 na trasie Wicimice-Goleniów, trasy S3 Goleniów-Świnoujście z przejazdem tunelem pod Świną wybraliśmy dzień 07-07-2023, z bardzo zachęcającą prognozą pogody. S6 jedzie się bardzo wygodnie, S3 - horror, z częstą szybkością 40-60 km/godz. Tunel - ekstra. Zapraszam.

Wideo: Świnoujście 1994 / Świnoujście 1997 - Katamaranem do Malmo / Nabrzeże Zachodnie 2015 / Plaża w późnojesienne popołudnie 2015 / Rejs statkiem Chateaubriand / Ujście Świny 2015 / Ujście Świny nocą / Wędkarski fart okoniarzy / W grudniową noc / Świnoujście 2015 Autobus 290 do Ahlbeck / Świnoujście 2015 Wycieczka do Wolgast / Świnoujście 2015 Heringsdorf i markety / Świnoujście 2015 Karsibór Baza U-Bootów / Trasa Karlino-Świnoujście-Karsibór 2021 / Cd S6-S3-Tunel-Świnoujście / Droga ekspresowa S3 / 

Świnoujście - Relacje.

Wideo: Szwajcaria Połczyńska 2011  /  Szwajcaria Połczyńska w Październiku 2013  /  Uwaga - Kleszcze  /  Jezioro Prosino  /  Szwajcaria Połczyńska 2020  /  Połczyn Zdrój 2020  /.

Szwajcarię Połczyńską odwiedzaliśmy przy wielu bardzo różnych okazjach, w różnych porach roku. Najpiękniej bywa jesienią, ale nie znaczy to wcale, że nie jest interesująco w porach pozostałych. Zimą próbowałem wędkować spod lodu na jeziorze Krąg. Do tafli nie dotarłem. W wysokich trawach kruszył się lód, pokazała się woda. Wystarczająco zniechęciła mnie do obchodzenia jeziorka i ponawiania próby od strony brzegu twardego. Wiosną, na jeziorze Prosino rejestrowaliśmy zachowania ptaków walczących o miejsca gniazdowania na małych, niezbyt odległych wysepkach.  To właśnie wtedy na naszym rozgrzanym kocu pojawiły się kleszcze.

Latem tamtędy albo przez Silnowo, Barwice i Połczyn wracaliśmy z wędkowania na jeziorach Brody, Strzeszyn, Kocie, Pile i Zalewach Nadarzyckich. Na słynnych "szwajcarskich" zakrętach zdarzyło się w nocy, że za kolejnym drogę w poprzek przekraczała łania z córcią. Małej na asfalcie rozjechały się nogi - klapnęła na środku jezdni. Aby umniejszyć jej stres, na chwilę wyłączyłem światła - na szczęście nikt z obu stron nie nadjeżdżał...

Szwajcaria Połczyńska - Relacje.

Szczecinek - Relacje.

W Szczecinie bywałem wielokrotnie, zawsze w konkretnym celu i zwykle ...w pośpiechu. Zdarzało się, że czas wolny, wygospodarowany po załatwieniu spraw w Szczecinie, spędzałem nad wodą w Kamieniu Pomorskim. Oczywiście z wędką, ale o tym więcej pod przyciskiem KAMIEŃ POMORSKI.

Okazję do wyjazdu wyłącznie rekreacyjnego stworzyły bardzo krótkie odwiedziny wnuczki. Przyleciała z WB na dwa tygodnie ale podzielone na dwu-trzydniowe odwiedziny kilku rodzin w Polsce. Uprzednio kilka dni spędziliśmy w Karpaczu, tym razem pozostaliśmy przy lokalnych wyjazdach kilkugodzinnych + wreszcie od dawna planowany Szczecin - Biała Flota.

W poszukiwaniu wypoczynku w odosobnieniu objechaliśmy leśne jeziora zakładając, że w upalny dzień zmotoryzowani Polacy stłoczą się na plaży nadmorskiej. Nad daleko w lesie skrytymi jeziorami zastaliśmy dziesiątki aut i setki osób myślących podobnie (!). Z kąpieli w jeziorze udało się nam skorzystać dopiero w Dargocicach, ale pewnie tylko dlatego, że pogoda w tamtym dniu była mało przyjazna.

Internetowe rozpoznanie rejsów szczecińskiej Białej Floty okazało się mało zachęcające. Podobnie z pogodą, ale nie mieliśmy innej sprzyjającej okazji.

Z uwagi na ograniczenia sanitarne (i pogodę ?) statki odbywały tylko rejsy jednogodzinne. Tylko w obrębie Portu. Obok zadowolenia pozostał niedosyt i mocne postanowienie skorzystania z rejsu co najmniej dwukrotnie dłuższego, obejmującego także jezioro Dąbie i rzekę Święta. Taki rejs dokładnie trafia w moje zainteresowania stąd (?) uważam, że jest to jedna z ważniejszych atrakcji Szczecina. Gorąco polecam.

Wideo: Szczecin Port z pokładu m/s SEDINA.

Album z dnia 21-07-2020.

Strzeszyn, to niewielka wieś o dużych aspiracjach, pięknie usytuowana pomiędzy dwoma jeziorami, połączonymi krótkim odcinkiem rzeki Piławy. Wieś odżyła w drugim dziesięcioleciu bieżącego wieku, gdy ziemie i obiekty przeszły w ręce prywatne.

Wcześniej bywało tu sennie i ubogo, ale nie brakowało terenów do grzybobrania ani miejsc do wędkowania. Więcej opisów zawierają opowiadania o tamtejszych jeziorach Brody, Kocie i Strzeszyn. Nadal w mojej pamięci tkwią opowiadania przedwojennego mieszkańca Międzylesia - tego, po drugiej stronie jeziora Strzeszyn.

Temat Strzeszyna traktuję jako świetny przykład polskiego bałaganu prawnego.

Nasłuchałem się odwiecznych pretensji wędkarzy i właścicieli terenów przyległych do rzek i jezior. To dwa przeciwstawne obozy. Niby są stosowne przepisy, ale na tyle mętne, że nikt ich nie egzekwuje, a sprzedaż terenów przyległych do rzek i jezior trwa. Na dziko (?).

Strzeszyn - Relacje.

Szczecin - Relacje.

Wideo - Strzekęcino 2010  /  Dumny jak paw. 

Majątek z Bursztynowym Pałacem, pawiami, stawem i budynkami gospodarczymi, to piękny, atrakcyjnie urządzony, stale zadbany kompleks. Odwiedzaliśmy go wielokrotnie, w różnych porach roku, ze sprzętem foto-wideo i bez.

Za stawem, na uboczu, funkcjonowała niegdyś otoczona atrakcyjną zielenią z oczkami wodnymi, gościnna restauracja. Można do niej trafić podczas spaceru dookoła stawu. Latem i jesienią, w końcowym fragmencie spaceru, cieszyły oczy oblepione owocami drzewa. Bardzo jestem ciekaw, co zmieniło się od wiosny roku 2014 - ostatniego naszego pobytu. Mam nadzieję, że wszystko jedynie wypiękniało...

Niegdyś, mniej-więcej w środku linii łączącej zaznaczenia na mapie, stała drewniana wieża widokowa Spyczyna Góra. Wykonałem z niej wiele zdjęć i nagrań okolicy z jezorem Drawskim włącznie. Odwiedzaliśmy ją także z Pawłem i jego żoną. Na mapach zdarza się napis, że jest zamknięta na stałe. Dlaczego - nie wiem. Tu niegdyś rozpoczynał się pieszy szlak turystyczny do Rezerwatu Prosino.

Spyczyna Góra - Relacje.

Strzekęcino - Relacje.

Osówko, to niewielka miejscowość zabudowana po obu stronach drogi dojazdowej, łącżącej drogi 163 i 167 m.in. przez Sławomierz, Wicewo i Trzebiec. Często w niej bywałem z dwóch powodów - ryby w pobliskiej Paręcie i grzyby w lasach po przeciwnej stronie drogi. Teraz bywamy co najwyżej turystycznie, zwykle poza zaporą opisaną na podstronch Rzeki oraz Inwestycje Zewnętrzne. Zaporę wybudowano akurat na tarlisku-przełomie Parsęty, wspaniałej miejscówce pstrągowej. Poniżej zapory utworzono tarlisko sztuczne - czy ryby szlachetne chcą z niego korzystać - nie wiem.

Budowa zapory historię ma długą i obszerną. Powyżej obecnej zapory z trzema przepustami "podobno" przeciwpowodziowymi miał powstać duży zalew. Nawet w odległej Kolonii Motarzyno właściciel samotnego gospodarstwa nad rzeką twierdził, że swego czasu przedstawiciele starostwa namawiali go na rezygnację i przeprowadzkę do Białogardu. Projekt budowy zalewu padł po skutecznym proteście wędkarzy i ekologów...

Fragmenty wideo - Sławomierz 2011.

Łącznikiem pomiędzy drogą 163 i trasą Tychowo-Połczyn Zdrój, poprzez Osówko-Sławomierz-Wicewo-Trzebiec jeździłem wielokrotnie. Zwykle celem głównym była Parsęta i wędkowanie, później Zapora. Bywało, że parkowałem przy samotnym gospodarstwie przed Wicewem, ale tylko do czasu, gdy drogę dojazdową zamknięto z ostrzeżeniem o złym stanie drogowego mostka.

Sławomierz wprowadziłem do niniejszych materiałów ze względu na wielkość uprawy szparagów. Tak rozległą widziałem po raz pierwszy.

Sławomierz - Relacje.

Wideo: Przedwiośnie 2016 / Sarbinowo-Chłopy 2019 /.

Sarbinowo od niedawna ma nową, soldną promenadę. Mieszkańcy odetchnęli z ulgą. Sztormowa woda przestała przelewać się przez ulicę najniżej położonych miejsc. 

Autorzy licznych prezentacji na YT różnie określają długość promenady– od 1 do 2,5 kilometra :)!!

Polecam prezentacje wykonawcy, spółki AARSLEFF:

https://youtu.be/6KtzQckjOHA - budowa

https://www.youtube.com/watch?v=YwzJkb6Mn_0 – po zakończeniu.

Film p.t. Sarbinowo-Chłopy nosi tytuł podwójny. ponieważ trudno jest sprecyzować gdzie naprawdę leży Cicha Polana, na której wczasowali opolanie - Kamila z synami + zaprzyjaźnione małżeństwo. Obie miejscowości połączone są uliczką-ścieżką a granicę Chłopów wytycza stojąca przy niej, mocno upstrzona tablica..

Rościno - Relacje.

Pięknie (prawdopodobnie najpiękniej), Rosnowo, Jezioro, Kanał Elektrowni i Elektrownię prezentuje film z drona – autor EpicLifeFlashes (https://youtu.be/-FiePZdmONg?si=P1_YAsTENJwL8VGB).

Na kanale MEW, od roku 1972, kilkakrotnie rozgrywaliśmy spławikowe mistrzostwa Miejsko-Gminnego Koła PZW Karlino. Dawniej było to senne miasteczko, zamieszkałe w odczuwalnej  większości przez rodziny o profesji wojskowej. Pozytywne zmiany od wspomnianego okresu są ogromne. Ciekaw jestem, jaki na nie wpływ miało samozaparcie fanów Koszalińskiej Kolei Wąskotorowej. Od niedawna, odbudowanym przez fanów torowiskiem,  do Rosnowa, na turystyczne pikniki i grzybobrania dojeżdżają tam koszalinianie. A to już inna bajka, aktywizująca. Po stronie miasteczka, brzeg jeziora zagospodarowano w sposób bardzo przyjazny ludziom. Piękny jest także, nieco tajemniczy brzeg po drugiej stronie jeziora. Tylko zazdrościć!.

Rejon Rosnowa, poza lotniskiem, pozostawiając Rosnowo po lewej, wielokrotnie odwiedzaliśmy na grzybobraniach. Tam także nastąpiły zmiany. Bardzo konkretne. Dawniej pozostawialiśmy auto w miejscach przypadkowych. Teraz są wyznaczone miejsca parkowania, a wszelka samowola karana jest mandatami przez Straż Leśną.

Rosnowo - Relacje.

normalnym domowym tempie przyniosła ją żona - już nie żył. Pobyt w Rogowie przerwaliśmy. Do Hajnówki dojechaliśmy dwoma samochodami, bez przerw na odpoczynek.

Wideo - Jezioro Resko Przymorskie / Bałtyk w Rogowie.

Z możliwości wypoczynkowych Rogowa korzystaliśmy wielokrotnie. Samodzielnie, z rodziną z Hajnówki, Lubska i Opola. W budynku ustawionym równolegle do drogi przejazdowej, ale za budynkiem głównym z recepcją i stołówką, po stronie jeziora z rozległym, drewnianym pomostem.

Za drogą, po stronie morza stały budynki wczasowe, kino i barek. Nieco dalej. po stronie Dźwirzyna stały budynki wyglądające na koszarowe, jeszcze dalej sprzęt wojskowy i urządzenia ziemne.

Na wyjeździe z WOW, po stronie Mrzeżyna, za wysoką wydmą malowniczo posadowiono miłe dla oka domki rodzinne z małymi ogródkami. Po obu stronach WOW stali wartownicy. Nieznajomych wpuszczali tylko po okazaniu specjalnej przepustki. Obok swobody porzuszania się po terenie  WOW, jeziorze i plaży, korzystania ze stółowki oraz 2-osobowego pokoju w budynku obsługi, miałem takową jako dostawca wyrobów produkcji własnej. Do chwili likwidacji garnizonu. Później, gdy zaoferowano nam wieloosobowy pokój w opustoszałym budynku uznanym za koszarowy - zrezygnowałem. Byłem tam ostatni raz, w roku 2001, na plażowaniu dojazdowym, z rodziną z Opola.

W mojej pamięci, na zawsze, pozostał przykry incydent. Za zgodą żon, z bratem-komandosem urwliśmy się na dwa dni z Rogowa na jeziora. Po noclegu nad Kocim, opłynęliśmy Strzeszn, Brody, Lubicko Małe i Wielkie. Podczas powrotu zajrzeliśmy do Karlina, sprawdzić, jak Babcia Halina radzi sobie z synami. Babcia przekazała nam szokującą wiadomość z Hajnówki - zmarł nasz najstarszy brat Roman. W Hajnówce dowiedzieliśmy się, że w upalny dzień zmęczony powrócił z wędkowania. Poprosił o szklankę zimnej wody. W 

Rogowo - Relacje.

Rewal, to kolejna miejscowość zatłoczona w sezonie wakacyjnym. (Normalne!) Po sezonie senna, jak wiele innych miejscowści nadmorskich. 

Mnie od zawsze niepokoi widok - wprawdzie na horyzoncie - dużych statków usługowych i wojskowych. Wiem, że to nie tylko one są głównymi dostawcami śmieci do wód ale to nie uspokaja, w szczególności, gdy filmy przyrodnicze prezentują kwadratowe kilometry pływających śmietnisk.

Jako wędkarz z zamiłowania dziwię się "kolegom", którzy na wędkarską wyprawę zabierją 2-litrową butlę napoju, a gdy po osuszeiu staje się lekka i łatwa do zgniecenia - ciskają ją do wody...

Pyszka - Relacje.

Wieś Prosinko odwiedziliśmy tylko 2x. Po raz pierwszy krótko po nabyciu samochodu terenowego, poprzez Stare Gonne i Prosino. Po raz drugi odwiedziliśmy ją bardzo krótko, dla przypomnienia i ze zwykłej ciekawości. Z drogi 163 objechaliśmy wówczas jezioro Prosino, na kórym w roku 1988 utworzono rezerwat ptasi. Rezerwat i wieżę widokową Spyczyna Góra, wybudowaną na turystycznym szlaku pieszym prowadzącym m.in. do rezerwatu, odwiedzaliśmy wielokrotnie, o różnych porach roku.

Szwjcaria Połczyńska z Doliną Pięciu Jezior połączonych Drawą, szczególnie pięknie wygląda jesienią.

Właśnie tam, nad jeziorem Prosino, trafiliśmy na widok niezwykły-bajeczny. W ostatnich dniach października, o świcie, jechaliśmy do Hajnówki, na Święto Zmarłych. Na wysokości jeziora Prosino wschodzące słońce oświetliło widok, którego nigdy więcej nie miałem okazji podziwiać. Wysiadłem z samochodu by chłonąć niezwykłość zjawiska. Nad doskonale widoczną, gładką jak lustro taflą, na wysokości kilku metrów kłębiła się kilkumetrowa, bajecznie podświetlona słońcem warstwa mgły. Pod doskonale widocznym, czystym niebem mgła przybierała różne, fantazyjne kształty. Sięgnąłem po aparat, ale nakazano mi pośpiech. Żona chciała dojechać do Hajnówki przed zmierzchem...

Z ponawiania odwiedzin zrezygnowaliśmy, gdy po kocu rozłożonym nad jeziorem, w słonecznym miejscu, spokojnie przemaszerował kleszcz,,,

Prosinko - Relacje.

Wideo: / Połczyn Zdrój 2020 /

Zdjęcia jesienne opublikowane powyżej pochodzą z dnia 15.11.2020. Mam poza nimi wiele wcześniejszych. Muszę je zlokalizować wśród materiałów odzyskanych i przygotować do publikacji, więc cdn. Okazje do fotografowania w większości powstawały samorzutnie ponieważ w Połczynie droga dojazdowa rozgałęzia się na trzy często wykorzystywane przeze mnie kierunki - kontynuacja drogi 163 oraz drogi 172 i 173. Korzystałem z nich wielokrotnie w wyjazdach służbowych w głąb Polski i nie mniej często, w wyjazdach rekreacyjnych na liczne, piękne jeziora Pojezierza Drawskiego. Także na jesienne grzyby!

Bywało, że podczas powrotów z regionów południowych celowo - ale tylko nieznacznie, bo Połczyn nie jest wielki - zbaczałem z trasy przelotowej, aby rozprostować "kości", nieco odpocząć i zrobić drobne zakupy. Do dzisiaj pamiętam niesmak i wszystkie przekroczenia szybkości, gdy po wjeździe do centrum kupiłem żywego karpia, spokojnie pływającego w sklepowym "akwarium". Chciałem go dowieźć do domowej wanny jeszcze żywego!!

Muszę tu wcisnąć karpiową dygresję. Wczoraj skończyłem tłumaczenie obszernego artykułu z australijskiej Guardian&Tribune, w którym autor opisuje m.in. poczynania naszego syna Michała, międzynarodowego instruktora wędkarstwa muchowego, od lat plasującego się w światowej czołówce rzutów odległościowych i rzutów do celu. Michał relaksuje się połowem karpi na muchę, ale złowionych ryb - zgodnie z prawem stanu Queensland - nie może ani zabrać ze sobą ani na powrót oddać wodzie. Grozi za to grzywna do 220 tysięcy $ !! Tam karp i tilapia, traktowane są jako najgroźniejsze szkodniki inwazyjne. Autor przytacza wypowiedzi tamtejszych przyrodników - są zgodne w sprawie zagrożenia dla gatunków rodzimych ale także zgodne w sprawie bezskuteczności rozwiązań prawnych. Sama kara zagrożenia nie zlikwiduje a podobno - jak twierdzi autor - w Nowej Południowej Walii (NSW) niewiele pomogły nawet odłowy karpia i tilapii  z przeznaczeniem na nawozy.

/Przypominam sobie z młodości, co publicznie mówiono o stonce i jak zachęcano społeczeństwo do odpłatnego zbierania owego "wroga rozsianego na Polskę Ludową przez zachodnich kapitalistów"!! :).

Spośród zdarzeń pozostałych, najsilniej utkwiła w mojej pamięci scenka z udziałem śp. teściowej. Przyjechałem z nią, aby odwiedzić Irenę przebywającą na turnusie sanatoryjnym. Trafiliśmy akurat na obchód, musieliśmy poczekać. Skorzystaliśmy z pięknej pogody i ławeczki stojącej przy ulicy, na zewnątrz Uzdrowiska. Nasze bezsłowne oczekiwanie najwyraźniej fałszywie zinterpretował jakiś amator dojrzałych jabłek. Elegant przysiadł po stronie teściowej, zaczął prawić dusery. Słuchałem kątem ucha z rozbawieniem, bo - muszę przyznać - czynił to z wielką wprawą. Ale także z natarczywym uporem. Grzeczną prośbę teściowej, aby przestał i zechciał oddalić się, zignorował, nawijał dalej.

Patrząc mu w oczy, z przyjaznym uśmiechem zapytałem, "czy Mamie pomóc?" Podrywacz, słysząc mój zwrot "Mamo", na krótko zdębiał. Szybko ochłonął, z wcześniejszą swadą zaczął nawijać od innej strony. Oddalił się dopiero po moim uśmiechniętym, ale zdecydowanym "ssssss". Słowa kończyć nie musiałem.

Materiały uzupełnię w miarę ich odnajdywania i przywracania właściwego nazewnictwa.

W początkowych latach 21 wieku ulgłem sugestiom organizatorów wystawy gospodarczej w Białogardzie. W dużej hali jednej z tamtejszych szkół zorganizowano stoiska na których rzemieślnicy (nie tylko) prezentowali swoje wyroby i usługi. Nasz ponton ustawiony na specjalnych koziołkach budził zainteresowanie przede wszystkim młodzieży - dzieciarnia chciała w pontonie przynajmniej posiedzieć. Na samodzielne, kontrolowane z sąsiedniego pontonu, odpłatne pływanie po jeziorze Brody, zdecydowała się tylko jedna rodzina. Pierwsze, zarobione w ten sposób pieniądze stoją w naszym mieszkaniu zafoliowane. Do dzisiaj...

W kilka miesięcy później, podobną wystawę, wizytowaną przez władze centralne i wojewódzkie, zorganizowano w Policach.

Pontony wykorzystano przy nagrywniu wieloodcinkowego serialu TVP3 "Pomorskie Krajobrazy", prezentowanego także poza naszymi granicami. W roku 2023 przyczepę i pontony wyprzedaliśmy. Do dyspozycji rodziny Pawła pozostał tylko jeden zestaw z silnikiem elektrycznym i spalinową Hondą.

Objazd 11-04-2021 był niejako wynikiem internetowego nieporozumienia. Sprawdzając informacje o punktach widokowych w Podczelu i Bagiczu trafiłem na opis i zdjęcia 40-metrowej wieży widokowej. Gdy w przekonaniu, że informacja dotyczy Podczela, pytałem o jej lokalizację przechodniów, wszyscy wzruszali ramionami albo odsyłali mnie na Latarnię Morską w Kołobrzegu.

Po lekturze kilku internetowych stron polecam ciekawostki: 

https://twierdzakolobrzeg.pl/twierdza/bagicz-rogowo-ustronie/286-lotnisko-bagicz-bodenhagen oraz https://pl.wikipedia.org/wiki/Szlak_rowerowy_R10. 

O objeździe rowerami szlaku R10, w naszym wieku możemy co najwyżej słodko pomarzyć :(...

Wieżę widokową odnalazłem - w Malechowie... 

PS. Aktualna wersja kreatora, w opisie siatki zdjęć rozciąga je na całą szerokość strony, bez dotychczasowej swobody decydowania o ilości zdjęć w rzędzie - 6 i koniec. Siatki 7-zdjęciowe kopiuję, wklejam, wymieniam zdjęcia...

Video:  Elitarna Grupa Żelazny na ziemi w powietrzu i TVN / Jazda w ulewie / Trasa Karlino-Kukinia-Podczele-Bagicz-Podczele II-Kołobrzeg-Karlino /

Podczele na mapach Google opisane jest dwojako. Jedno, duże osiedle, określane jako Podczele, zajmowane było przez niegdyś przez rosyjską  (radziecką!) obsługę lotniska wojskowego w Bagiczu. Drugie, małe, powiązane z ośrodkiem sanatoryjnym i Ekoparkiem Wschodnim Kołobrzeg, określane jest jako Podczele II. Więcej o nim i o Ekoparku pod adresem Ekopark Wschodni.

Wideo:  Podborsko 3001 /.

Podborsko, to rozległy obszar obejmujący swoją nazwą: maleńką wieś z dużym tartakiem i składem drewna, jezioro chętnie odwiedzane przez mieszkańców okolicznych miejscowości z Białogardem i Karlinem włącznie, grzybiarskie obszary leśne i tajny, niegdyś pilnie strzeżony obiekt PODBORSKO 3001 – dawniej magazyn amunicji/broni atomowej, obecnie Muzeum Zimnej Wojny i Obiekty Zakładu Karnego Dobrowo.

Przez wieś przebiega droga 169, tuż za wsią przecina ją linia kolejowa, od Szczecinka rozchodząca się w kierunkach różnych.

Po roku 1972 tereny Podborska odwiedzałem wielokrotnie.

W tartaku kupowałem otoczaki do montażu solidnej huśtawki.

Jezioro o nazwie własnej Dobrowieckie Wielkie odwiedzałem o różnych porach roku. Także w zimie. Pod lodem zastałem dziwny twór. Na głębokości ok. 1,5 metra utrzymywała się dość zwarta warstwa wodorostów Gdy udawało się pokonać ją podlodówką, błystka opadała swobodnie na głębokość dwukrotnie większą (??). Wyniki wędkarskie słabe – tras zimowych wędrówek okoni ustalić nie zdołałem.

W marcu 1996 zastałem na lodzie śniegową, zręcznie wykonaną rzeźbę porno (??), mocno nadszarpniętą odwilżą (foto wycofane). 

Tereny leśne odwiedzaliśmy wielokrotnie w różnych konfiguracjach rodzinnych i koleżeńskich. Cel – grzyby. „Dowcipni” grzybiarze przez pewien czas twierdzili, że za czasów, gdy Rosjanie w tajnych magazynach przechowywali głowice atomowe, grzyby w nocy lekko świeciły ale zawsze były zdrowe. Teraz co grzyb, to robale.

Obiekt PODBORSKO 3001 poznałem dopiero w dniu 25-09-2017, w ramach wycieczki karlińskich emerytów. Strzępy informacji docierały do mnie wcześniej, ale puszczałem je mimo uszu. Po prostu nie mogłem uwierzyć, że politycy – ludzie podobno myślący – potrafią powierzyć losy świata wymyślonym przez człowieka maszynom/urządzeniom. Wymyślonym przez człowieka, a więc po prostu od niego głupszym. A jednak... Prace nad sztuczną inteligencją wciąż trwają! Nie trzeba być wizjonerem-pesymistą aby twierdzić, że ludzkość zniknie z chwilą, gdy wymyśli maszynę od człowieka mądrzejszą :(. ???

Poczernino to miejscowość na uboczu drogi 163, nad Parsętą. W czasach aktywności wędkarskiej samochód pozostawiałem zwykle w dwóch stałych miejscach. Albo objeżdżałem skrajne gospodarstwo za drogą i przez niewielki pas lasu pozostawiałem auto nad rzeką, albo przy skrajnym gospodarstwie po prawej. W przypadku drugim, do rzeki prowadziła ścieżka obiegająca wzgórze, spod którego rzekę zasilał wąski, bardzo płytki strumyczek. Bywałem tam      często - z obu miejscach często (ale nie zawsze) powracałem z okazałą rybą.

Nieco później okazało się, że ów odcinek dwuśrodowiskowe ryby szlachetne traktowały jako tarlisko. Natychmiast pojawili się tam specjaliści od ikry. Pewnego dnia kilku minąłem. Siarczyście klęli na bezrybie. Kilkadziesiąt metrów powyżej nich, ku ich głośno komentowanemu zdumieniu, po pierwszym rzucie miałem niedużą (2,70) rybę...

Osówko - Relacje.

Poczernino - Relacje.

Poszukiwania wcześniejszych materiałów trwają. Uzupełnię je po odnalezieniu wśród materiałów odzyskanych z uszkodzonego dysku.

Niechorze - Relacje.

Podczele - Relacje.

Police - Relacje.

Wideo - Bałtyk w Mrzeżynie.

Gdy uruchomiono swobodny dostęp na zachodni brzeg Regi, powstała okazja, której nigdy nie powinienem zbagatelizować tak, jak zrobiłem to wówczas. Tuż za mostem istniał zgrabny, niewielki budynek, nieco dalej hangar z szynowym zjazdem do wody. Wyobrażałem sobie jak pięknie byłoby zamieszkać w takim budyneczku, w hangarze umieścić 4 pontony i tłuc kasę przez sezon letni na 45-minutowych rejsach w górę i dół rzeki.

Było, minęło. Teraz działa tam stacja benzynowa i coś jeszcze. Nie sprawdzałem wkurzony odsyłaniem mnie "do kolegi". Należało drążyć temet do skutku, ale powtarzam - było, minęło. 

W powtarzalnych, nadmorskich objazdach objazdach najdalej zabrnąłem do niemieckiego Wolgast. To co najwyżej niewielki "krok za miedzę".

Mrzeżyno - Relacje.

Przez Międzyzdroje przejeżdżaliśmy wielokrotnie, niezależnie od celu-powodu przejazdu - ryby, dostawa wyrobów czy tradycyjny objazd miejscowości nadmorskich. Pewnego dnia postanowiliśmy, że celem będą Międzyzdroje. Po zwiedzeniu mola, alei gwiazd, kawałka miasta, nagraniach i zdjęciach postanowiliśmy wracać.

Gdy na ulicy przelotowej zauważyliśmy, że prowadzi do Świnoujścia, zrobiliśmy nawrotkę. Wszystko byłoby OK, ale na końcu ulicy stała dobrze widoczna Policja. Przewidując reakcję, zapowiedziałem kontrolę. Sprawdziło się. Jechałem  przepisowo - Policja wyprzedziła nas szybko. W przekonaniu, że zawróciliśmy na ich widok, przetrzepali wszystko. Ku wyraźnemu niezadowoleniu, nie mieli do czego przyczepić się. Z wyraźnym trudem uwierzyli w zupełnie najzwyklejszy przypadek. Nagrania i zdjęcia straciłem jako nowicjusz w budowaniu strony...

Wideo: Śladami Ikara 2016 / Mielno 2017 przed XIV MZM / 

Międzyzdroje - Relacje.

Mielno>Unieście - Relacje.

Wideo - Malechowo Sky Park.

Nazwę Malechowo od zawsze kojarzyłem z miejscowością, przez którą przejeżdża się  w podróży np. do Słupska, Trójmiasa, Olsztyna. Po pośpiesznym, nieuważnym przeczytaniu wiadomości internetowej wieży widokowej szukałem w Bagiczu. Przechodnie pytani o wieżę patrzyli na mnie podejrzliwie.

Punkty widokowe (zarośnięte) odnalazłem przy ścieżce rowerowej, ale z obszernie opisaną wieżą nie miały nic wspólnego.

Na Wieżę trafiłem przypadkem, podczas ucieczki z Ustronia Morskiego. Uciekaliśmy, bo znów zanosiło się na ulewę. Prawdopodobnie nadciągająca zmiana pogody sprawiła, że mało sympatyczny men nawet nie otworzył nam bramy.

Zaglądałem tam kilkakrotnie, ale nikt się do dwójki emerytów pojawić przy bramie nie raczył. Ustaleń telefonicznych nie  dokonywaliśmy...

Odpuściliśmy...

W Łazach bywałem/bywaliśmy wielokrotnie, przede wszystkim dla zaspokojenia ciekawości własnej. Dojeżdżaliśmy zwykle przez Mielo-Unieście, wracaliśmy przez Osieki. Dojeżdżaliśmy do końca miejscowości, do końcowego zejścia na plażę, aby podczas przejazdów rejestrować postęp zabudowy. Na wyszukiwanie nagrań i zdjęć brakuje mi czasu - dodam je, gdy na nie trafię podczas uzupełniania strony.

Ecik, brat mojej żony, starszy od niej o dwa lata, miał niegdyś skierowanie do sanatorium właśnie w Łazach. Przyjechał do nas. Dowieżliśmy go na miejsce w dniu rozpoczęcia turnusu. Podczas późniejszych odwiedzin objechaliśmy razem Dąbkowice, Dąbki, Darłowo i Darłówko.

pani wskazała adres kontaktowy na ulicy Kolejowej, pod którym przyjęto mnie na warunkach przeciętnych dla podobnych sytuacji. Zamieszkałem sam w dużym pokoju, ze staromodnym, eleganckim piecem kaflowym, opalanym - jak cała reszta jednopiętrowego budynku - przez członków rodziny przyjmującej mnie pod swój dach. Dom otoczony był dużym placem nieużytków i maleńkim ogródkiem z pojedynczymi, starymi drzewami.

Do pracy na ulicy Grunwaldzkiej, w pracowni konstrukcyjnej Wojewódzkiego Zjednoczenia Przedsiębiorstw Państwowego Przemysłu Terenowego z przyjemnością odbywałem codzienny 10-minutowy spacer. Z pracy często wracałem ulicą Dworcową. W latach sześćdziesiątych, po lewej stronie ulicy, w niewielkiej odległości od dworca PKP istniał duży sklep garmażeryjny a w nim ...wielkie kule mielonego, świeżego mięsiwa do przyrządzania tatara. Wystarczało dodanie kilku łatwo dostępnych składników i jedzenie było przepyszne. Odruchowo nabieram ochoty na takiego tatara nawet teraz, po 59 latach!

Oprzyrządowanie na potrzeby przedsiębiorstw przemysłu terenowego funkcjonujących w wielu miastach ówczesnego Województwa Koszalińskiego, konstruowaliśmy w długiej sali zastawionej po obu stronach deskami kreślarskimi, wyposażonej tylko w jeden piec kaflowy. Zima 1962/63 była zimą normalną dla tamtych terenów, czyli niezbyt ostrą ale zdarzało się, że przy piecu rozgrzanym niemalże do czerwoności, na końcu sali temperatura spadała do +10 st. C. W takich dniach szef pracowni rzucał na biurko uszankę i swoją składkę, pozostali dokładali swoje i - jak zwykle - po rum do herbaty albo krupnik do grzania musiałem maszerować ja, jako najmłodszy wiekiem i stażem. Gdy przygotowywałem coś pilnego, maszerował nasz kreślarz.

Gdy nastawały pogodne, mroźne dni zdarzało się, że szef wzywał kierownika działu kadr, pokazywał mu wskazania termometru i odsyłał nas do domów. Teraz dziwię się, że nie wydano nam grzejników elektrycznych a wygląda to tak, jakby ich w tamtym okresie jeszcze nie produkowano(??)...

Bodajże z nastaniem przedwiośnia 1963 w przedsiębiorstwach państwowych podjęto nakazane przez rząd prace nad weryfikacją norm pracy. W akcję NTU (normy technicznie uzasadnione), zaangażowano ogromne rzesze technologów, także tych, którzy w opracowaniach bieżących, na podstawie własnej rzetelnej wiedzy i doświadczenia zawsze zakładali warunki optymalne. W WZPPPT Koszalin utworzono w tym celu (i z tego powodu) nową komórkę, na początek 2-osobową - mój nowy szef i ja. Po kilku scentralizowanych szkoleniach ruszyliśmy w teren, aby w kolejnych przedsiębiorstwach organizować i szkolić miejscowych wykonawców. Wspólnie, pod naszym nadzorem nadawaliśmy pracom stosownego biegu i jechaliśmy do następnego miasta. Działania powtarzaliśmy, wracaliśmy aby je skontrolować i ewentualnie skorygować. Wszędzie prace podobne, tyle, że w odniesieniu do różnych rodzajów miejscowej produkcji.

Radykalnie zmienił się charakter mojego zakwaterowania. Wyjeżdżałem zwykle na dwa tygodnie, wracałem na dwa dni aby rozliczyć delegację i uzupełnić finanse na kolejny wyjazd. Gospodarze nieśmiało zapytali, czy w tej sytuacji zgodzę się na dokwaterowania współlokatora. Nic przeciwko temu nie miałem, więc dokwaterowali kelnera, który z pracy powracał bardzo późno. 

Pewnego dnia powrócił jak zwykle, gdy po powrocie z delegacji już spałem. Rano, z bardzo dziwnym samopoczuciem, z trudem dotarłem do pracy. Po rozliczeniu delegacji, pobraniu następnej i powrocie na kwaterę dowiedziałem się, że współlokatora, z oznakami silnego zatrucia czadem przed południem zabrało pogotowie ratunkowe. Ktoś przekombinował z ogrzewaniem piecowym, najprawdopodobniej kelner, ale to tylko przypuszczenia. Kelner po wyjściu ze szpitala kwaterę zmienił, a gospodarze przyjęli nowego współlokatora. Z nowym nie próbowałem nawiązać bliższego kontaktu, traktowałem go z rezerwą, ponieważ za jego sprawą ustały przemiłe kontakty z wychowaną przeze mnie sroką. Przepędził ją pod moją nieobecność, nieświadomie ale skutecznie. Niechęć pozostała.

Sroką zaopiekowałem się, gdy w pobliżu naszego domu, po wypadnięciu z gniazda, głośno domagała się jedzenia. Jadła niemal wszystko i to w sporych ilościach. W roku 1963, na nieużytkach zabudowanych obecnie blokami osiedlowymi, z istniejących tam płytkich zbiorników bardzo chętnie wyjadała ogromne ilości kijanek, tyle tylko, że nie wyłapywała ich sama - musiałem je wyławiać i jej podawać.

Niezależnie od tego czym ją karmiłem, zawsze wygwizdywałem tą samą sekwencję. Później, gdy nauczyła się latać i korzystała z pełnej swobody, przylatywała do otwartego okna zawsze, gdy po powrocie z pracy w "ustalony" sposób gwizdałem. Wyglądało to tak, jakby wiedziała, że mam dla niej smaczny kąsek :).

Gdy naszą komórkę powiększono do czterech osób a prace przy NTU nabrały rozmachu, z dniem 01-10-1963 podjąłem studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Szczecińskiej a od 01-03-1964, na wniosek Sławieńskich Zakładów Przemysłu Terenowego w Darłowie, za zgodą Zjednoczenia koszalińskiego, podjąłem w tej firmie pracę na stanowisku głównego technologa.

Wideo: Koszalin 2020-10-05 / Koszalin 2021-Ulice cd1 / Koszalin-Parkingi-Ulice cd2 / Koszalin 2021 - Ulice cd3 /

W Koszalinie zamieszkałem 12 grudnia 1962 roku, po nagłym rozstaniu ze Spółdzielnią ZRYW w Barwicach (więcej o tym pod przyciskiem Barwice). W znalezieniu zakwaterowania dopisało mi szczęście. Pierwsza zapytana starsza 

Koszalin - Relacje.

Malechowo Wieża - Relacje.

Kołobrzeg to nasz najbliższy nadmorski kurort (odległość - jak do Ustronia Morskiego :)). Stąd taka mnogość zdjęć - tu bywamy najczęściej, z powodów bardzo różnych, plażować probowaliśmy tylko raz. Jest zbyt tłoczno. W pełni sezonu na ulicach króluje język niemiecki, Średnio co czwarty przechodzeń mówi po polsku...

Kołobrzeskimi deptakami zwykle oprowadzamy osoby, które nas odwiedzają. Marina, port, deptak plażowy z zapleczem gastronomicznym. molo. Do plażowania wybieramy miejscowości mniejsze, ale coraz trudniej takowe znaleźć. 

Wideo: Rondo Kardynała Ignacego Jeża 2013 / 2016 Zaskakujące ślady w Marinie / 2016-12-27 Orkan Barbara / Marina 2019 /  Rejs Widokowy 2023

2023-06-17. Z pobytu w SU Bałtyk.

2023-06-17. Z pobytu w SU Bałtyk. Rejs Widokowy.

Kołobrzeg - Relacje.

Powtarzając przejazdy trasą przymorską (wielokrotnie!) przejeżdżaliśmy także przez Kołczewo. Pięknie wystrzyżone pola golfowe, zawodnicy i siedziba Baltic Golf Clubu sprawiają mocne wrażenia, ale to sceneria nie dla mnie. Za spokojnie, za sztywno. Podczas objazdu terenu Golf Clubu z samochodu nie wysiadałem...

W Karlinie, w roku 2023, po przejściu co najwyżej kilkuset kroków w dowolnym kierunku, trafia się na miejsce publiczne, w którym swobodnie można zrelaksować się, odpocząć, a w wielu także skorzystać z profesjonalnych urządzeń "siłowni pod chmurką". W osobistym rankingu na pierwszym miejscu stawiam Kompleks Rekreacyjny WODNIK nad rzeką Radew, ze strzeżonym kąpieliskiem, boiskiem do siatkówki i trybunami, wyposażonym w stosowne urządzenia, placem zabaw dla dzieci, budynkiem socjalnym z toaletami i natryskami, ogrodzonym polem namiotowym, wypożyczalnią kajaków, samopoziomującymi pomostami, wiatami-magazynem drewna ogniskowego z uzbrojonym placem i kręgiem ogniska, dużym placem postojowym ze stanowiskami doładowania camperów oraz ...dużym nabrzeżnym głazem, upamiętniającym kajakowy spływ Radwią papieża, Jana Pawła II. Prywatna posiadłość oddziela ów Kompleks od kolejnego fragmentu rekreacyjnego przy ulicy Nadbrzeżnej, zorganizowanego pomiędzy wspomnianą posiadłością i sklepem DINO, wybudowanym w miejscu niegdysiejszej restauracji-kawiarni "Na Skarpie".

Dalsze miejsca, bez szeregowania ich kolejności, zajmują: plac przy ul. Konopnickiej z wydzielonym placem zabaw dla dzieci i kolorową fontanną upamiętniającą erupcję ropy w Karlinie, park przy ul. Szczecińskiej i Oczyszczalni Ścieków, park przy ulicy Parkowej i ścieżce spacerowej wzdłuż Parsęty z dwoma miejscami odpoczynkowymi, Skatepark, park przylegający do ulic Koszalińskiej i Moniuszki z siłownią i amfiteatrem, ścieżki rowerowe po nasypie kolei wąskotorowej oraz wzdłuż drogi 163 na odcinku Homanit-Koszalińska. Trwa budowa ścieżki rowerowej od mostu białogardzkiego do obwodnicy i nieźle byłoby, gdyby od obwodnicy pobiegła do Białogardu. Wiele osób dojeżdza do miasta powiatowego z powodów b. różnych a jazdy późną jesienią są niebezpieczne nie tylko dla rowerzystów. Dla kierowców także. Trasy spacerowe, obecnie znacznie rozwinięte, prezenuję pod niniejszym adresem. Wędkarze, działkowcy oraz członkowie wielu miejscowych klubów sportowych i specjalistycznych-rekreacyjnych mają zwykle trasy własne, własne formy aktywności i wypoczynku. Świadczą o tym m.in. atrakcyjne nagrania i zdjęcia zamieszczane przez nich w Internecie. :).

Przy podejściu drugim zatrudniono lektorkę z Tychowa. Sypnął śnieg. Lektorka nie mogła dojechać - lekcje przerwano.

Przy trzecim lektorka głośno wyraziła zdumienie, że osobie w wieku tak zaawansowanym jak mój chce się uczyć języków. Prawdopodobnie nigdy nie była za granicami Polski, a wielojęzyczne translatory nie były jeszcze w modzie. Zrezygnowałem...

Gdy budowano Wioskę SOS, po Karlinie krążyły obawy, że tamtejsza młodzież zdeprawuje miejscową. Nic takiego nie stało się. Zwygle gorzej zachowywali się miejscowi, pewni wsparcia rodziny. Zdarzyło się, że grupkę młodzieży z Wioski zaprosiliśmy na działkę, na papierówki i porzeczki. Młodzian, podczas rozmowy o miejscowej szkole stwierdził, że mama codziennie dowozi go do szkoły w Białogardzie, bo tam poziom nauczania jest wyższy. Trochę zabolało...

Bieżące lata dwudzieste w próbach porównania z latami czterdziestymi wieku ubiegłego mają się do siebie nijak. Przeogromne różnice wciąż pogłębiają się a my, starzy, pozostajemy daleko w tyle za możliwościami i wiedzą aktualnej generacji. Uroda czasów powojennych.

Mnie najdotkliwiej rani świadomość o wciąż rozwieranych nożycach pomiędzy emeryturą i średnią płacą w przemyśle. Twierdzenie, że aktualna polityka pozostaje ukierunkowana na tworzenie dobrych warunków ludziom, którzy w przyszłości staną się politykami, uważam za zbyt zawężone i po prosu błędne.

Kluczewo - Relacje.

Wielokrotnie słyszałem wypowiadane z głębokim przekonaniem twierdzenie, że majowy łąkowy szczaw jest nalepszy. Do wszystkiego.

Przy ustabilizowanej, słonecznej pogodzie przypomniała je żona. Bez wahania pojechaliśmy - prawdopodobnie za wcześnie...

Na przełomie lat siedemdziesiątych/osiemdziesiątch, prawdopodobnie w początkowych dniach czerwca 1979, poniosło mnie Maluchem w okolice Nosówka-Stajkowa. Leśną drogą dojechałem do przejazdu kolejowego, przed nim, zarośniętą drogą z rachitycznym, resztkowym mostkiem drewnianym dojechałem do kolejowego mostu nad Radwią. Po przejściu na północno-zachodnią stronę toru zastałem dziwny widok. Poniżej wysokich, zielonych brzegów rzeki, na łące zasypanej rzecznym piaskiem, zieleniły się tylko wielkie kępy pięknie rozwiniętego szczawiu. W latach późniejszych szczaw z łąki wyparła trawa, mocno rozwinięte liście rosły tylko na podwyższonych brzegach.

Po wieloletniej przerwie, na trasie dojazdowej zastałem szereg niespodzianek na tyle konkretnych, że Stajkowo przejechałem poza rogatki, Zawróciłem dopiero przy tablicach Białogórzyna. Szukałem rozjeżdżonych dróg leśnych prowadzących do       

Wideo: 2023-05-07 Łąkowy szczaw.

przejazdu kolejowego. W jeździe TAM minąłem drogę asfaltową i drogę ładnie utwardzoną jasnym tłuczniem. W powrotnej skręciłem na tłuczeń prowadzący w kierunku hodowli pstrąga, aby wcześniej, tuż za samotnym gospodarstwem zjechać na mocno rozjeżdżoną drogę dzielącą teren na las po stronie lewej i nadrzeczne łąki po prawej.

Na końcu drogi zastałem kolejną niespodziankę. Przejeżdżany przeze mnie wielokrotnie przejazd zlikwidowano. Po obu stronach toru wykopano rowy. na ich skraju ustawiono rzędy betonowych słupków. Ślady drogi dojazdowej do mostu kolejowego zniknęły. Jej miejsce zajęły buchtowiska. Teren jest zryty tak dokładnie, że jego pokonanie to niemały problem także dla piechura.

Po obu stronach mostu szczawiu zero. W wielu miejscach rosnąć dopiero zamierza...

Po spacerze i oględzinach rzeki przed i za mostem, wracając skręciliśmy w nieznaną drogę leśną. Na prostopadłym dojeżdzie do drogi poprzecznej skręciliśmy w prawo. Dojechaliśmy do samotnej chatki i czynnego przejazdu kolejowego. Po przejeździe przez tor jechaliśmy w nieznany las tak długo, dopóki jazdę umożliwiał stan drogi. Wracając dojechaliśmy do zabudowań Stajkowa, Dalej bz...

Szczaw.

Karsibór - Relacje.

Restauracje i Wypoczynek.

Białogardu, Kołobrzegu lub Koszalina, ale często są to pociągi Pendolino, przyspieszone.

Scianę Wschodnią z "odwiedzinami" Hajnówki obiega pociąg Biebrza ale startuje w Gdyni, bez powiązania z pociągami z Zachodu. Musimy do niego, do Gdyni, dojeżdżać na własną rękę. Ostatnio korzystaliśmy z pomocy Pawła a była to podróż z niespodziankami. Pociąg swój "obieg" kończy w Warszawie.

Niegdyś do stolicy dolecieć mogliśmy z Zegrza Pomorskiego, teraz możemy to zrobić w kilku kierunkach ze szczecińskiego lotniska w Goleniowie. Dojazd własny.

Do niedawna istniały PKS i PKP. Korzystaliśmy z nich wielokrotnie na trasach bardzo różnych - Białystok, Opole, Kraków, Zielona Góra, ale także i bardzo krótkich - Białogard, Kołobrzeg, Koszalin. Teraz transport przejęło kilka firm prywatnych. Busy np. Pegaza widzę jak obsługują ulicę Kołobrzeską i bodajże osiedle Biedronka, jeszcze inne ulicę 4 Marca. Trudno jest zdobyć rozkłady ich jazdy, ale na szczęście nie muszę - jeszcze jeżdżę samochodem własnym, a gdy jest on np. w naprawie, korzystam z "transportu społecznego". Kierowcą takiego transportu nie chciałbym być - mają wiele problemów z łączeniem potrzeb i ...koniecznymi odmowami.

Do dojazdów do Wrocławia, Opola, Krakowa, Warszawy są pociągi dalekobieżne - niestety, nie zatrzymują się w Karlinie. Musimy dojechać do

Kołczewo - Relacje.

Od Roku 1983, gdy podjąłem niezbyt udaną próbę pracy na własny rachunek, stałem się członkiem Spółdzieni Rzemieślniczej w Białogardzie. Spółdzielnia, na półwyspie Uraz wynajmowała w prywatnym budynku kilka pokoi, wykorzystywanych jako zaplecze socjalne. Korzystali z nich przede wszystkim wędkarze. Zwrotnym punktem dojazdowym stało się właśnie Kluczewo.

Gdy nad jeziorem Drawskim spędzałem kilkudniowy urlop, opłynąłem m.in. Zatokę Kluczewską. Patrząc na mapę jeziora zaczynam wątpić, czy opłynąłem ją do końca. Byłem przekonany, że tak, ale nie daje mi pewności widok półwyspu i pamięć wody, mocno zarośniętej grążelami. Być może dopłynąłem tylko do półwyspu, nie sprawdzając, co jest poza nim.

Wątpliwość wzbudzila czysta powierznia wody w całej Zatoce Kluczewskiej, w miejscu traktowanym jako lokalna plaża, z solidnym pomostem, wiatami i parkingiem dla kilkunastu samochodów. Taką, budzącą wątpliwości czystą wodę zastałem podczas Maratonu Drahimskiego 2019. W Zatoce Kluczewkiej zorganizowano jego pierwszy punkt kontrolny.

Młodzież.

Komunikacja.

Miejsca Pracy.

Dawny Sąd Królewski.

Zdjęcie z roku 1976, wykonane z balkonu 4 piętra budynku BSM, stanowiącego współwłasność ZPPiW, Urzędu Miasta oraz BSM, przedstawia widok na otoczenie niegdysiejszego Sądu Królewskiego. W dniu wykonania zdjęcia, od strony ulicy Świerczewskiego (obecnie Szymanowskiego), na I piętrze mieściła się miejska Przychodnia Zdrowia. Od strony ulicy Wigury parter zajmował Oddział Rehabilitacji. Gdy w roku 1987 zamieszkałem na II piętrze, w mieszkaniu własnościowym bloku 4A, po przeciwnej stronie ulicy Świerczewskiego, przez długie lata obserwowałem walki kawek z mewami okresowo przylatyjącymi na ówczesne wysypisko śmieci, zlokalizowane poza rogatkami Karlina, pomiędzy drogami do Koszalina i Witolubia. Kawki, obsiadujące czarnym rzędem szczyt budynku, pilnowały dostępu do swoich gniazd na poddaszu, w których "pełniły dyżury" wlatując swobodnie przez ubytki dachówek. Przez ubytki, na posadzkę poddasza, lała się także deszczówka (?!). Gdy zdarzał się nalot agresywnych mew, kawki niechętnie obsiadały anteny i dachy bloków Osiedla Chopina.

Obecnie, po rewitalizacji z roku 2007, obiekt i cały przyległy teren prezentuje się pięknie, w szczególności w zestawieniu ze zlokalizowanymi po przeciwnej stronie ulicy Wigury obiektami OSP. Poddasze (z wjazdem windą) zajmuje aktywne Muzeum Ziemi Karlińskiej, piętro Policja oraz Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, parter - Referat Promocji i Rozwoju Gospodarczego oraz Straż Miejska.

Powojenne zawirowania polityczne sprawiły m.in., że w Karlinie osiadły rodziny wyznające różne rodzaje wiary. Rzec można z niewielkim błędem - społeczność Miasta i Gminy Karlino jest wielokulturowa, z dominującą wiarą rzymskokatolicką. Parafianie rzymskokatoliccy celebrują wiarę w kościele pw. św. Michała Archanioła, którego historię obszernie opisano pod adresem. 

Łączenie rodzin (głównie za sprawą młodzieży) doprowadziło do sytuacji, że nieliczne, mieszane grupy rodzinne, rzymsko- i greckokatolickie obchodziły Święta dwukrotnie, w terminach wynikających z ich własnych religii. Czy trwa to nadal - nie wiem. Wiedzę utraciłem w roku 1983...

Parafia Rzymskokatolicka.

W październiku 2022 minęły moje 82 urodziny. To spory kawał czasu ale nigdy wcześniej nie widziałem siedziby OSP tak atrakcyjnie zaprojektowanej i tak pięknie wkomponowanej w otoczenie. Oczywiście otoczenie ulegało ogromnym zmianom - nowa zabudowa ulic Koszalińskiej, Wigury, Prusa i Szymanowskiego, remont budynku dawnego Sądu Królewskiego. Obecnie całość uważam po prostu za imponującą. Za stałą gotowość do niesienia pomocy w przeróżnych sytuacjach, taka siedziba, uroczystość w dniu 25-09-2009 i nowy, nowocześnie wyposażony wóz bojowy oraz uroczyste uhonorowanie należało się im bardziej, niż komukolwiek innemu. Zdęcia i galerie związane z uroczystością , publikuję z przyjemnością.

Urzędy - Relacje.

Siedzibą władz MiG Karlino pozostaje ratusz odbudowany w roku 1912, usytuowany na centralnym placu miasta, w bezpośrednim sąsiedztwie średniowiecznego kościoła Parafii Rzymskokatolickiej pw. św. Michała Archanioła. Po pracach rewitalizacyjnych ratusz, kościół i ich bezpośrednie otocznie prezentują się znakomicie. Sprawność władz sprawia, że od wielu kadencji Karlino plasuje się w czołówce gmin polskich. Pod wieloma względami, wg różnych kryteriów, pod kierunkiem Burmistrza sprawującego władzę już lat 30.

Urząd Miasta i Gminy - Ratusz.

Ochotnicza Straż Pożarna.

Krótka ulica łącząca ulicę Koszalińską i Konopnickiej. Wjazd od strony Koszalińskiej odsłania po stronie prawej zaplecza domów ustawionych frontem do głównej ulicy i Placu JP II jednakże uwagę zwraca przede wszystkim ładnie zagospodarowany teren za ulicą Konopnickiej. Teren uprzednio przez wiele lat zastawiony blaszanymi garażami zawiera obecnie plac zabaw dla najmłodszych, wielostanowiskową, kolorową fontannę nawiązującą do wytrysku i pożaru ropy naftowej pod Karlinem oraz ozdobnie utwardzony plac wielofunkcyjny z parkingiem i sanitariatem.

Karlino Ulica 4 Marca. 

Karlino Ulica Żwirki. 

Ślepa uliczka odbiegająca od ulicy Sawickiej, w części wyprzedanej pod zabudowę prywatną. Łączy się z nią ulica Jaworskiej. Karlino w tej części pięknieje niemalże z dnia na dzień, w miarę jak zmienia się zagospodarowanie działek. Teren zastrzeżony do udokumentowania wizualnego po zabudowie wolnych działek, z zastrzeżeniem - pięknieją posesje, powstaje architektoniczny chaos.

Ślepa uliczka odbiegająca od ulicy Jedności, w części wyprzedanej pod zabudowę prywatną. Karlino w tej części pięknieje niemalże z dnia na dzień, w miarę jak zmienia się zagospodarowanie działek. Teren zastrzeżony do udokumentowania wizualnego po zabudowie wolnych działek, z zastrzeżeniem - pięknieją posesje, powstaje architektoniczny chaos.

Ulica Wojska Polskiego łączy ulicę Koszalińską z ulicami Kościuszki i Traugutta. Przylegają do niej ulice Moniuszki i Pełki. Lokalizacja i połączenia z innymi ulicami, przy których funkcjonują obiekty najczęściej odwiedzane przez mieszkańców sprawiają, że ulica WP należy do grupy o największym natężeniu ruchu pieszego i samochodowego w Karlinie. Tędy duża część mieszkańców chadza i dojeżdża do Żłobka, Przedszkola, Szkół, Biblioteki, hali widowiskowej Homanit-Arena, KOKu, Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej, Stadionu, Muzeum, ulubionych sklepików prywatnych, do sobotniego targowiska, na ryby, na Policję, do znajomych w pobliskich osiedlach. I na  Cmentarz. Cdn...

Ulica Wyzwolenia.