Przeniesienie Imprezy do Karlina, jej powtarzalność, termin gwarantujący w większości przypadków świetną pogodę i liczne relacje obce sprawiły, że na trasę wyruszyłem także z własnym sprzętem amatorskim. Jak zwykle podstawowym elementem zniechęcającym do kontynuowania relacji pozostawało porównanie jakości moich materiałów z profesjonalnymi, ale uparłem się uznając, że ujęcia amatorskie też mogą sprawić przyjemność, tym bardziej, że zwykle pochodzą z miejsc innych niż wykorzystywane w materiałach obcych.

Zaczęło się od roku 2004, od zdjęć na stadionie...

Festiwal Młodzieży w randze imprezy międzynarodowej był jedną z najciekawszych imprez powtarzalnych. Na kilka dni zjeżdżały liczne ekipy z kraju i państw sąsiednich. Zwykle rozpoczęcie imprezy w amfiteatrze rozpoczynał barwny korowód - ekipy z fragmentami własnego repertuaru obchodziły miasto. Bywało wesoło i miło. Publiczność dopisywała zawsze. Bywało z nią różnie, ale służby porządkowe skutecznie robiły swoje.

Pandemia przerwała festiwale i wiele podobnych imprez. Czekamy tęsknie...

Po zarejestrowaniu lokalnych kąpieli Morsów w latach 2006 i 2008, po licznych zapowiedziach medialnych, 14 lutego 2010 pojechaliśmy sprawdzić, jak wygląda finał podobnej (3 dniowej!) imprezy w Mielnie. Podobieństwa istnieją - kąpiele odbywają się w zimę, są starannie zabezpieczone, na uczestników kąpieli zawsze oczekuje gorący posiłek. Reszta, to ogromne, oczywiste różnice. Główne np. w zestawieniu: 1-dniowa impreza o zasięgu lokalnym vs 3-dniowa impreza o zasięgu międzynarodowym; obsługa medialna, kąpiel w rzece vs kąpiel w morzu...

Po bezskutecznych poszukiwaniach zaparkować zdołaliśmy dopiero po zasadniczym finale. Z daleka uchwyciliśmy ubezpieczające loty ratowniczego helikoptera, z bliska - grupy solidnie, ciepło odzianych Morsów i samotnego, podobnie jak my mocno spóźnionego południowca (z wyglądu), który nie bacząc na koniec imprezy wykąpać się w Bałtyku chciał i chyba z własnej woli musiał.

Gorąca zupa rybna smakowała wyśmienicie. Wesołość zintegrowanych wspólną kąpielą Morsów cichła na terenie Mielna do późnych godzin.

Kolejną przyjemność rejestrowania Morsów w Mielnie zrealizowaliśmy 13 lutego 2012. Udało się mimo wielokilometrowej kolumny aut jadących do Mielna i tradycyjnych kłopotów z parkowaniem. Uroku imprezie znacząco dodawał nieprzerwanie padający śnieg. Z ogromną przyjemnością (i satysfakcją!) odnaleźliśmy wśród aktywnych Morsów, starych znajomych z Karlina - członków klubu SOPEL z Białogardu :). Zdjęcia wykorzystane w publikacji wideo, straciłem. Szkoda.

W roku 2015 zorganizowano w Mielnie imprezę o rozmachu i zasięgu wyjątkowym. Bicie rekordu Guinnessa! To bardzo cenna pamiątka. Nie tylko prywatna :)... Zdjęcia w publikacji wideo,

Po takim wydarzeniu od Mielna mogliśmy odpocząć. W roku 2017 zarejestrowaliśmy tylko fragment przygotowań do XIV Finału Międzynarodowego Zlotu Morsów. Zdjęcia jw.

Morsy w Kołobrzegu - Relacje.

Morsy w Kołobrzegu.

Morsy w Karlinie - Relacje.

Morsy w Mielnie - Relacje.

Po przypadkowej przerwie z roku 2018 straciłem podstawowe bodźce, mobilizujące do kontynuowania foto-historii MSK. Przerwa niewybaczalna, nie do odrobienia. Stąd mocno okrojony materiał, obejmujący fragmenty obozowiska, przemarsz do autokarów oraz końcówkę I etapu. Więcej w prezentacji wideo.

Wszystkich dotychczasowych i przyszłych uczestników gorąco pozdrawiam.

XVI MSK odbył się na wodzie wysokiej, przy częściowo zalanym terenie obozowiska, ukrytymi pod wodą pomostami Kompleksu Rekreacyjnego WODNIK i ...możliwością pływania na skróty, ponad przybrzeżnymi łąkami. Zdarza się to o każdej porze roku, przede wszystkim wtedy, gdy północne wiatry długotrwale wywołują na Parsęcie "cofkę" a

potęgują ją długotrwałe ulewne deszcze, wiosenne roztopy i lokalne zatory spływającej kry. 

Zapis foto-wideo w roku 2017 obejmuje:

- w pierwszym dniu spływu - obozowisko, odprawę komandorską, odjazd do Stanicy w Białogórzynie, konkursy po I etapie, w tym m.in. pływanie kajakiem do tyłu, pływanie w pozycji stojącej, "czasówka" dla pań

- w dniu drugim - spływ przed Mostem Szczecińskim z wyborem dostępnej trasy. Większość uczestników płynęła trasą tradycyjną - rzeką Radew do jej ujścia i dalej Parsętą. Pozostali na skróty, z Radwi ponad prywatną obecnie "wyspą" i stawem od czasu, gdy z jej granicy usunięto siatkę ogrodzeniową przechwytującą wszelkie spływające nanosy

- w dniu trzecim - dojazd uczestników autokarami do mostu na trasie Ząbrowo-Pustary, start do etapu III, wyścig australijski pomiędzy kołobrzeskimi bulwarami, lądowisko za Halą Milenium.

Więcej w prezentacjach wideo wymienionych na wstępie.

Po zapisie obrazów obozowiska, odprawy komandorskiej i przejazdu do miejsca startu, na kajakarzy czekałem przy moście obwodnicy, nad Radwią. Bezskutecznie. Po długim oczekiwaniu i wykonaniu kilku zdjęć (017-020) stanowisko musiałem opuścić.

Zdjęcia z drugiego dnia spływu pochodzą z Parsęty, ze stanowiska zlokalizowanego w obrębie ujęcia wody dla ogrodów działkowych.

W Kołobrzegu zamierzałem zarejestrować wyścig australijski tradycyjnie rozgrywany pomiędzy kołobrzeskimi bulwarami na zakończenie każdego spływu. Gdy zaniepokoiła mnie nadmiernie przedłużająca się nieobecność kajakarzy, zapytałem o nich przypadkowego przechodnia. Odpowiedział, że wyścig został już rozegrany, a cała armada odpłynęła na Kanał Drzewny! Pechowy zbieg wydarzeń - na Radwi za wcześnie, na Parsęcie za późno.

Bez zmiany miejsca parkowania, przeniosłem sprzęt na wschodni brzeg Kanału. Zdążyłem wykonać kilka ujęć zbierania, czyszczenia i ładowania kajaków na przyczepy (061-069).

W Karlinie odbyło się zakończeniu spływu "obozowe". Nagrody, wyróżnienia - w tym uczestniczki najmłodszej i niezawodnego "Józka", który jak jedyny czynnie uczestniczył we wszystkich edycjach spływu. Także podziękowania dla koordynatora i tradycyjne DO ZOBACZENIA ZA ROK!

XIV MSK okazał się pierwszym z czternastu, w którym dokonano poważnych zmian programu. Powód główny - załamanie pogody. Etap drugi nie odbył się, trzeci-zastępczy, skrócono do odcinka Karlino-Bardy. 

25 lipca, w drugim dniu spływu, nad Karlinem przetoczyła się potężna burza - ulewa z gwałtownymi piorunami (fragment w nagraniach wideo). Kajakarze pozostali w swoich namiotach, przyczepach, kampervanach. Ziąb i przelotne deszcze dnia następnego oraz kajakarski hart uczestników skłoniły organizatorów do uruchomienia etapu zastępczego.

W tegorocznej edycji miało miejsce zdarzenie, którego wstydzić się będę przez długie lata. We wcześniejszych edycjach uczestniczyli kajakarze w klubowych koszulkach z Zielonej Góry. Wielce sympatyczną grupę występującą z banerem ZIELONAGÓRA, potraktowałem jako dalszą część ekipy w/wspomnianej a zapis na banerze - jako błędny, w sposób prawdopodobnie niezamierzony.

Nie miałem do tego żadnego prawa, tym bardziej, że sam pochodzę z województwa podlaskiego, z siedzibą władz w Białymstoku a nie np. Białym Stoku, czyli dokładnie tak, jak Zielonagóra - n/Wartą w woj. wielkopolskim, powiecie szamotulskim, w gminie Obrzycko. Zapisując gorące przeprosiny pokutnie biję się w piersi. Aż dudni...

Tradycyjnie. Obozowisko na Przystani Wodnik w Karlinie. 3-etapowa trasa Białogórzyno-Karlino / Karlino-Pustary / Pustary-Kołobrzeg. Komplet uczestników, wśród nich nieliczni weterani z przyjemnością witani po raz trzynasty.

Po raz pierwszy spływ przeprowadzono w czerwcu. Wcześniej - w końcu sierpnia, później w końcu lipca. Nocne ulewy nie rozpieszczały, ale dobry nastrój i ...wspaniałe widoki na trasie tradycyjnie przetrwały bez szwanku :)). Niestabilna pogoda wymusiła ograniczenie zakresu rejestracji spływu głównie do terenu Karlina. Stąd zdjęcia etapu I z zachodniej części terenów Kompleksu Wypoczynkowego Petrico i etapu II - spod Mostu Szczecińskiego.

Prezentowane nagrania i zdjęcia pochodzą z:

- Bazy MSK na terenie Kompleksu Rekreacyjnego WODNIK w Karlinie

- przyjaznego cienia pod mostem obwodnicy Karlina. Musiałem schronić się w nim na czas długiego oczekiwania na kajakarzy. Przy pięknej pogodzie i wyjątkowo niskiej            aktywności krwiożerczych owadów na otwartych terenach startu i długiego odcinka Radwi poniżej Stanicy, najwyraźniej wcale się im nie śpieszyło...

- okolic ujęcia wody dla ogródków działkowych, zlokalizowanego na Parsęcie. Seniorzy określają to miejsce jako Zakręt Żygadły, młodzi - Na Ujęciu lub Na Pompach :).

W roku 2012 zmienił się priorytet. Odwiedziła nas wnuczka z Anglii. Razem zarejestrowaliśmy przygotowania, odprawę komandorską i ...kąpiel. Przed spodziewanym powrotem kajakarzy z Białogórzyna, wypłynęliśmy im na spotkanie. Czekaliśmy w odległości około 300 m od mostu kolejowego. Pogoda pięknie dopisała więc pozostałe dni poświęciliśmy wyłącznie wnuczce. Kajakarzom - DO ZOBACZENIA ZA ROK :).

2009-07-26 Parsęta - Kołobrzeg.

2009-07-25 Parsęta - Bardy.

Kolano Żelimuchy.

Na wysokości bramki, na łąkach, trawa urosła do ramion. Mocno utrudnia przemarsz , a bramka, która w okresie nabrzmiewania pąków tworzyła wielce oryginalne tło dla nadpływających kajaków, teraz stanowi zwartą kurtynę liści. Trudno poza nią cokolwiek dostrzec. Gąszcz liści przesłonił nawet wymyślnie powyginane nad wodą konary drzewa, uparcie rosnącego na środku rzeki.

Przy wietrznej, łagodnej pogodzie bąki dokuczały mniej niż zwykle. Odcinek Białogórzyno-Nosowo słynie z ich aktywności. W upalne dni tną bezlitośnie nie tylko to, co porusza się na łąkach, ale także wszystko, co zdołają dopaść na wodzie. Skąpo odzianych w upalne dni kajakarzy, tną szczególnie ochoczo i bezwzględnie.

Pokonanie bramki odbyło się dość sprawnie. Nieliczne kajaki z nowicjuszami wpływały wprawdzie na bramkę bokiem, ale po wyłamaniu kilku gałęzi i dość nietypowych manewrach, pokonały ją i one.

W niewielkiej odległości od mojego stanowiska, ślady żerowania pozostawiła wydra, a zanim zwinąłem swój sprzęt pojawił się ciągnik z kosiarką. Akcję zaczynałem w trawie do ramion, skończyłam na łące dokładnie wykoszonej.

Ponieważ nie odnalazłem oryginałów wśród zdjęć odzyskanych, tymczasowo udostępniam link do galerii na likwidowanej www. 

"Bramka" ok. 700 metrów powyżej mostu kolejowego.

Burmistrz, Pan Waldemar Miśko, po serdecznym powitaniu zasygnalizował zamierzenia dalszego rozwoju kajakarstwa w Dorzeczu. Uczestnikom spływu życzył przyjaznej pogody i atrakcyjnych doznań na trasie.

Formalnego otwarcia spływu dokonała jego patronka, Senator RP,  Pani Grażyna Anna Sztark.

Lipcowy (po raz pierwszy) termin spływu przypadł na niekorzystny układ pogody. Wg prognoz meteo - przelotne, ale intensywne opady + postępujące, znaczne oziębienie. Stan wody w rzece - nieco powyżej średniej. 

2009-07-24. Baza na terenie Kompleksu Rekreacyjnego WODNIK.

Wideo: VIII MSK Parsęta 2009 cz I / VIII MSK Parsęta 2009 cz II. 

Kołobrzeg. Lądowisko za Halą Milenium.

Karlino. Parsęta - Próg.

Radew. Kolano Żelimuchy.

Radew. Ok. 300 metrów poniżej Hodowli Pstrąga w Białogórzynku.

Stanica Białogórzyno.

Karlino. Baza Spływu na terenie Kompleksu Rekreacyjnego WODNIK,

Uzupełnienia z dnia 2007-08-29. 1. Rozmawiałem z Panem Ryszardem Dachterą, organizatorem innego spływu, zrealizowanego podczas wysokiej wody. (To ten sam Pan Rysio, który w roku 2002, z koleżeńską pomocą pracowników naszej firmy,  przygotowywał na "wyspie" teren pod pole namiotowe pierwszego spływu ogólnopolskiego, do którego obecnej, szóstej, międzynarodowej edycji zamknięto przyjmowanie 180 zgłoszeń już w kwietniu!). Opowiadał, że na mecie w Bardach wszystkie kajaki lądowały w bliskim sąsiedztwie stanicy, odległej od rzeki o prawie 200 metrów. Znam dobrze ten teren, więc wyobrażam sobie, jaki to był widok i aż mnie skręca, że nie mogłem go nagrać. Osiemnaście kajaków spływających z rzeki, płynących w popołudniowym słońcu na przełaj przez łąki - to sceny, o których taki jak ja entuzjasta, może tylko pomarzyć.

2. Pytano mnie kilkakrotnie, dlaczego nie biorę bezpośredniego udziału w spływach, skoro ciągle twierdzę, że towarzyszą im wspaniałe przeżycia. Odpowiadam: - z niewątpliwej przyjemności pływania kajakami zrezygnowałem już w latach sześćdziesiątych, najpierw na rzecz łodzi wędkarskich, później wielokomorowych pontonów, bardziej przydatnych w moich - uprzednio zwykle  samotnych - wyprawach wędkarskich w nieznane. Z późniejszych doświadczeń wiem, że były to decyzje dobre, bo np. żaden z dostępnych wówczas w wypożyczalniach kajaków nie przetrzymałby halsowania wiosłową łodzią, jakim musiałem ratować się, gdy na jeziorze Niesłysz k. Świebodzina dopadła mnie wściekła burza, ani tym bardziej harówki przy pokonywaniu 3-kilometrowej przestrzeni na Zalewie Siemianówka, gdy nagłe, gwałtowne załamanie pogody przybrało formę przyrodniczego monstrum. Na jeziorze Niesłysz szły wysokie, ale w miarę regularne fale, więc po każdej siódmej, podobno najwyższej, silnym, przeciwstawnym ruchem wioseł udawało mi się dokonywać szybkiego zwrotu łodzi dziobem lub rufą do fali. Dopłynąłem z ranami na dłoniach, ale dopłynąłem. Na Zalewie nie było nic regularnego, podobnego do regularnej fali. Wiatr co chwilę smagał z innej strony, przed, pod i obok mojego pontonu powstawały półtorametrowe leje i kratery, a z najmniej spodziewanej strony, nagle i na krótko, wyrastały z wody szczyty i wygrzbiecenia, które sprawiały, że ponton giął się i osuwał w przeróżne strony, a ja, po ustawieniu elektrycznego silnika na bieg najwyższy, balansować musiałem na pontonie, jak małpa w cyrku.

Z takich powodów, a także z racji wieku i malejącej sprawności fizycznej (niestety!), w spływach kajakowych uczestniczę tylko pośrednio. Tworząc dokumentację foto-wideo dostarczam bardziej wiarygodnych niż obszerne opisy dowodów na to, co wciąż, przy różnych okazjach twierdzę - że spływy w Dorzeczu Parsęty prezentują się przepięknie, a uczestnictwo w nich dostarcza wspaniałych przeżyć. 

2007-08-05. W niedzielę, na zakończenie trzeciego etapu "nawodnej części spływu" dojechałem do Kołobrzegu podczas wyścigu australijskiego. Pięknie w tym roku spisały się panie. Zwyciężyły. Brawo! Mam nieźle zarejestrowane na taśmie ich dumne zawołanie "BABY GÓRĄ!!!".

Tegoroczny, kołobrzeski obraz spływu nieco szokował. Czerwone (w większości) kajaki, czerwone koszulki, czerwone pióra wioseł - przy nawrocie do Kanału Drzewnego stworzyły na Parsęcie wielką czerwoną plamę. Dla mnie za ostrą Sądzę, że armada prezentowałaby się piękniej w koszulkach o kolorze kontrastowym dla czerwieni kajaków, ale to - jak zwykle - rzecz gustu.

2007-08-04. Słoneczny poranek drugiego dnia spływu wyraźnie poprawił nastroje na polu namiotowym. Słońce, poranna kawa przed namiotem, piękna roziskrzona słońcem rzeka i perspektywa kilkugodzinnego spływu w dużej grupie podobnie zauroczonych  osób, to wspaniałe chwile. To wyrwana ze zwykłej codzienności czysta radość życia - chwile, które łagodzą napięcia i obyczaje, które umacniają sympatię dla przyrody i niemal wszystkiego, co w jej otoczeniu spotykamy. Piszę niemal, bo np. widok kolorowych śmieci (od małych opakowań po obudowy ...lodówek), uwięzionych w konarach zwalonych do rzeki drzew, myśleć z sympatią o sprawcach po prostu nie pozwala.

Wybór stanowiska do zapisania drugiego etapu - z racji wysokiej wody - również okazał się trudny. Po kilku porannych fotkach z przystani w Karlinie niezbyt fortunnie wybrałem Kolano Wrzosowskie, ok. 200 metrów powyżej mostu, w miejscu, w którym kończyłem spływy pontonowe z uczniami Szkoły Podstawowej. Dogodna dla ustawienia sprzętu piaszczysta łacha była widoczna, ale ok. 50 cm pod wodą. Zniknęły pod wodą również przeszkody, które przy niskim stanie wody wymuszały prowadzenie kajaków w pobliżu łachy.

Nie mając wyboru, ustawiłem sprzęt na wysokim brzegu. Większość kajaków przepłynęła daleko ode mnie, ponad niewidocznymi w wysokiej wodzie przeszkodami. Skoncentrowałem się  na kamerze, bo teoretycznie tylko ona zapewniała(?) dobry materiał, ale po upadku na polbruk przystani, działo się z nią coś niedobrego. W zbliżeniach bardzo wytracała ostrość, a było i być powinno odwrotnie.

2007-08-03. W pierwszym dniu potwierdziła się reguła, że przy złej pogodzie wszystko w spływie przebiega szybciej niż zwykle. Gdy podjechałem na  przystań z przekonaniem, że na odprawę i oficjalne otwarcie spływu będę musiał poczekać, uczestnicy przechodzili już do autobusów dowożących ich do Białogórzyna, na miejsce startu. Bez rozkładania kamery i wymyślania dla niej osłony przeciwdeszczowej, w mgle i mżawce, przy kilku próbnych ustawieniach aparatu zarejestrowałem kilka zaledwie scen, przekazałem komandorowi trzy komplety płyt DVD z dokumentacją foto-wideo wszystkich wcześniejszych spływów (3x2 płyty, z przeznaczeniem dla zwycięzców wyścigu australijskiego) i ...tyle mojego pierwszego podejścia.

Aby uniknąć podobnej sytuacji nad rzeką, na Kolano Żelimuchy na Radwi wyjechałem o ponad godzinę wcześniej niż zwykle. To również nie wystarczyło. Kolano zniknęło pod wysoką wodą. Jedyne, co nie uległo zmianie, to ilość i zaciekłość komarów. Rzekę znam dobrze, więc - wiedząc, że równorzędnego, wolnego od wody stanowiska przed nadpłynięciem kajakarzy nie znajdę - przestawiłem samochód na Pstrągowy Pagórek (nazwa prywatna z czasów, gdy w jego pobliżu łowiłem piękne potokowce). Kiedy prawie trzysta metrów poniżej sprawdzałem, czy uskok brzegu pod starymi dębami jest wolny od wody, nadpłynęły pierwsze kajaki. Zaczęła się gonitwa z czasem. Szybki powrót do samochodu po sprzęt, marszobieg na stanowisko, rozstawianie-zabezpieczanie sprzętu przed deszczem i ...te cholerne komary! Kilka kajaków straciłem, a przy rejestrowaniu następnych trudno było ocenić, od czego jestem bardziej mokry - od deszczu, czy własnego potu.

2006-08-05 Etap II Karlino - most Ząbrowo/Pustary.

2006-08-03 i 04 Odprawa i Etap I.

Po raz pierwszy w 5-letniej historii spływu bazę noclegową przygotowano na terenie przystani Wodnik. Uprzednio były to:

- w roku 2002 "wyspa zamkowa" przy ujściu Radwi

- w latach 2003-2005 rozległe i pięknie zagospodarowane w części hotelowej tereny www.petrico-park.pl.

Przy 136 zgłoszeniach do spływu trochę niepokoiła szczupłość terenu przystani. Doświadczeni kajakarze poradzili sobie z tym znakomicie ale trudno jest pozbyć się przekonania, że świetnym zwieńczeniem prac wykonanych nad Radwią byłby mostek o miłej dla oka konstrukcji (albo np. jednokierunkowe przęsła oparte na obu stronach potężnych ostróg mostu kolejowego, do których nigdy nie sięga fala powodziowa) i wygodne, rozległe pole namiotowe na brzegu gminy Białogard.

Niezależnie od tego, co w przyszłości postanowią w tym względzie władze obu oddzielonych rzeką gmin, teren kompleksu rekreacyjno-turystycznego z przystanią kajakową już teraz stanowi miłą wizytówkę Karlina a jego usytuowanie sprawia, że wśród podróżujących koleją wzbudza duże zainteresowanie nawet wtedy, gdy nie odbywają się na nim tak kolorowe imprezy jak spływy kajakowe, zimowe kąpiele MORSÓW czy noc świętojańska.

W odprawie oficjalnie otwierającej spływ, tradycyjnie wystąpił przedstawiciel obu głównych sponsorów spływu Pan  Waldemar Miśko - burmistrz Karlina i jednocześnie przewodniczący zarządu Związku Miast i Gmin Dorzecza Parsęty z siedzibą w Karlinie. W. Miśko poinformował m.in. o dofinansowaniu spływu ze środków unijnych i o dalszych zamierzeniach inwestycyjnych Związku Miast i Gmin związanych z rozwojem turystyki w Dorzeczu, w tym o planowanej budowie czterech kajakarskich stanic nad Parsętą i dwóch nad Radwią. Burmistrz-przewodniczący otrzymał  zasłużone brawa i pamiątkowy album z podpisami uczestników spływu; komandor spływu Pan Zbigniew Manicz - brawa i kajakarski upominek od kajakarzy niemieckich, a wszyscy uczestnicy spływu - pamiątkowe koszulki i kubki, wodoodporne etui na telefon, znaczki okolicznościowe spływu, wklejki TOK, materiały promocyjne ZMiGDP oraz serdeczne pozdrowienia od uczestników niemieckich.

Po wyczerpaniu informacji organizacyjnych uczestnicy przemaszerowali do autokarów, stamtąd odjechali na miejsce wodowania w Białogórzynie. Obozowisko pozostało pod całodobową opieką firmy ochroniarskiej.

Próba zarejestrowania na taśmie wszystkich pokonujących "Kolano Żelimuchy" na Radwi nie powiodła się z dwóch powodów. Grupa początkowa, pewnie w celu spokojnego przygotowania lądowiska dla pozostałych uczestników spływu, wyprzedziła grupę zasadniczą o prawie godzinę i pokonała "kolano" kilkanaście minut przed ustawieniem kamery. Zarejestrowanie spływających na końcu grupy uniemożliwiła przelotna, ale za to rzęsista ulewa - trafili przed kamerę dopiero na przystani w Karlinie, gdzie deszcz nie padał od rana do zakończenia etapu(!)

Po kilku wywrotkach zaliczonych na trasie, "sprawdzanie głębokości" rzeki zdarzało się i przy lądowaniu. Uśmiechy na twarzach jedynie potwierdzają, że kajakarze to sympatyczni, "pozytywnie zakręceni" ludzie, którzy nie tylko z pokonania przeszkód na trasie ale również i z takich przygód, mają wcale niemałą satysfakcję.

W edycji 2005, teraz już w randze międzynarodowej, darowałem sobie obozowisko i formalności otwarcia spływu.. A szkoda. Na terenach Petrico do odprawy stanęło 187 osób! Padł kolejny rekord, a obozowisko przy takiej liczbie mogę sobie tylko wyobrażać, mając w pamięci obraz spływów poprzednich, w których liczba uczestników nie przekraczała 100.

Spływ kajakowy Radwią i Parsętą przy tak dużej liczbie uczestników, to już duże wyzwanie dla organizatorów. Mizerna szerokość rzek, mocno zawężana przeszkodami, sprawia, że taki spływ przybiera kształt kolorowego i pięknego jak zwykle, ale bardzo długiego węża. Na tak wielkie, rozśpiewane i roześmiane kajakowe "plastry", jakie widywałem na Wiśle w Gniewie i Tczewie, na Parsęcie w Karlinie a tym bardziej na Radwi, po prostu nie ma miejsca. Dla mnie to koniec szansy zarejestrowania na taśmie wszystkich uczestników na więcej niż jednym stanowisku. Chcąc uchwycić wszystkich, muszę czekać, aż przed kamerą przepłynie pilot końcowy - przy takim rozciągnięciu spływu, pilot prowadzący z  grupą towarzyszących mu uczestników, jest już od dwóch godzin na brzegu!

Etap pierwszy tegorocznej edycji zrealizowano na Radwi, ale na trasie skróconej - wodowanie w Białogórzynie zamiast Niedalina. Sądzę, że jest to rozwiązanie optymalne.

Mimo krótkiego pobytu nad "poprzeczką", przy tak dużej liczbie uczestników zarejestrowałem wiele błędów w jej pokonywaniu, ale także wiele fachowych porad i koleżeńskiej pomocy ze strony kajakarzy bardziej doświadczonych. W klipie wideo błędy kajakarzy w większości wykasowałem, ale wciąż natrętnie nachodzi mnie chęć zebrania takich fragmentów w jeden film np. szkoleniowy.

Cieszę się, że zdołałem zarejestrować pokonywanie przepławki przy moście białogardzkim. Fajne nagranie, szkoda tylko, że znów - zajmując się jednocześnie i kamerą i aparatem - dopuściłem do licznych prześwietleń obrazu z kamery. Sądzę, że można  wytłumić je przy obróbce komputerowej, ale w moim amatorskim programie nie zdołałem tego dokonać, a na pozyskiwanie i poznawanie (naukę obsługi) innych, nie mam już czasu.

W tegorocznej edycji zmieniono trasę pierwszego etapu, przenosząc go na długi i uciążliwy odcinek Radwi od Niedalina do Karlina. Ciekaw byłem, jak - po tak radykalnej zmianie trasy i ...pogody - uczestnicy spływu poradzą sobie z dużą odległością i licznymi przeszkodami na rzece. Znieśli to lepiej niż ja na brzegu, przy kamerze i wędce.

Ponieważ na nagranie miałem bardzo niewiele czasu (przed wyjazdem z rodziną nad morze), sprzęt rozstawiłem na terenach Petrico, około trzystu metrów powyżej obozowiska, na otwartym, pozbawionym cienia wysokim brzegu, z bardzo utrudnionym dostępem do wody. Początek czekania był przyjemny, ciepły,  złowiłem nawet szczupaka, ale z upływem czasu stawało się coraz cieplej i coraz mniej przyjemnie. Spinning się przydał, bo po pozbyciu się szczupaka założyłem w jego miejsce chusteczkę, moczyłem ją częstymi wyrzutami do rzeki a mokrą schładzałem przegrzaną głowę i całą przypaloną resztę. Ryby w Radwi takiej przynęty nigdy wcześniej pewnie nie widziały, a ja żałowałem, że chusteczka nie jest  dużo większa i np. włochata. Za każdym rzutem do rzeki mogłaby nabierać więcej wody :-).

Skoro zainteresowanie imprezą tak rośnie, warto pofantazjować - jeżeli organizatorzy i główny sponsor, Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, zechcą zaprosić do uczestnictwa zaprzyjaźnione gminy europejskie, a sami kajakarze zechcą nagłośnić i zaprezentować mieszkańcom Karlina np. uroczystą paradę z pokazem sprawności w pokonywaniu naszego „wodospadu”, impreza może nabrać niezłego uroku i rozmachu. A chyba warto, skoro Karlino jest siedzibą głównego sponsora i bazą noclegową spływu.

W dniach 05-08.08.2004 padł rekord frekwencji – w spływie uczestniczyło 97 osób a po obowiązującym terminie zgłosiło się jeszcze kilka, wyraźnie zachęconych bardzo korzystną zmianą pogody. Niestety, zgłosiły się po utracie możliwości pozyskania dla nich kajaków.

Gruzowisko i próg betonowy przy fabryce UNICON pokonały wszystkie jednostki. Niektóre po dość długim wahaniu i nerwowych manewrach nad progiem. Na taśmie utrwaliły się i okrzyki strachu na progu i zwycięskie SUPEEER !!! poniżej. W uzupełnieniu relacji sugeruję, aby w kajakowych spływach wprowadzono kilka umownych sygnałów, przydatnych na przeszkodach, a w szczególności na progach, gdzie szum wody zagłusza nawet najgłośniejsze podpowiedzi. Bez nich, byłem bezradny. Gdy dwie panie manewrując długo nad progiem próbowały gestami uzyskać ode mnie podpowiedź, wystawiłem wyprostowaną rękę prostopadle do rzeki i wskazując na przemian nurt i rękę zaznaczałem na niej miejsce najlepsze do bezpiecznego spłynięcia. Nie zrozumiały, więc zniecierpliwiony zgiąłem wyprostowane ramię i obawiam się, że mogły to odczytać, jako "gest Kozakiewicza" :).

22-08-2003, Etap II.

W drugim etapie i dniu spływu, przykre zaskoczenie. Przy I (III od strony Karlina) moście rzeka absolutnie niepodobna do zachowanej w pamięci i sercu z wypraw wędkarskich. Szeroko, płytko, zerwane skarpy z brzegowymi ścieżkami, ogolone brzegi. Stanowiska, tzw. pewniaki, przy których zawsze zatrzymywała się troć, zniknęły. Dąb, przy którym na czas wędrówek za trocią pozostawiałem samochód, twardo stoi. Oby jak najdłużej!                                                                                                   Po wymianie pozdrowień i wykonaniu kilkudziesięciu zdjęć szybko oddaliłem się na ujście Radwi.

Na ujściu urozmaicenie nietypowe dla spływu. Koniec leniwego spływania. Aby dotrzeć do obozowiska na terenie kompleksu wypoczynkowego PETRICO, płynąć należało "pod górę". Silny na ujściu prąd spychał kajaki pod prawy brzeg, ale pokonano go profesjonalnie, z wyraźnym zadowoleniem z odmiany. Na pytanie, jak daleko trzeba płynąć w górę, często padała odpowiedź, że kilometr z hakiem. Z hakiem prawie 4-kilometrowym(!).

23-08-2003 Etap III. 

Po reakcjach na progu w Białogardzie, na progach w Karlinie i w Pyszce spodziewałem się wielkiego przenoszenia i co najwyżej kilku pojedynczych prób przepłynięcia, tymczasem wszystkie załogi, z gracją i bez chwili wahania, nad progami niemalże przefrunęły. Z wynikiem różnym – jedni spłynęli na sucho, innym spieniona woda przez chwilę sięgnęła ramion i …pozostała w kajaku.                                                                                                                                                                                 

W Pyszce ustalono postój. Na brzegu ustawili się "podpowiadacze", którzy próg pokonali najwcześniej. Głośno, z należytą powagą, wskazywali nadpływającym "najlepsze" wejście na próg, a kierowali w największą kipiel. Uciecha na brzegu była tym większa, im więcej wody nabierały kajaki tak wprowadzane w wodne maliny. Nie obrażał się nikt.                                                                                                                                                                                      

Po osuszeniu kajaków i krótkim posiłku kolorowa armada odpłynęła do mety przy moście Ząbrowo-Pustary. Piękny to widok i chwilowa, ale wspaniała zmiana charakteru rzeki. Parsęta, stale piękna, zwykle obojętna i tajemnicza, często dzika, groźna i niebezpieczna, za sprawą spływów staje się przyjazna, wesoła, trochę tak, jak zalotna pannica gotowa odsłonić płynącym wszystkie wdzięki, skrzętnie skrywane przed tymi, co na brzegach. Takie wrażenie odnoszę również wtedy, gdy spływamy pontonami i obserwuję miejsca, do których przez ponad 30 lat nie udało mi się dotrzeć ze spinningiem. Ani latem, ani zimą.

24-08-2003. Etap IV. 

W Kołobrzegu silny wiatr od morza. W Parsęcie cofka na tyle duża, że przeszkody przy moście młyńskim całkowicie zakryła woda. Uczestniczący w spływie po raz pierwszy, pewnie nawet nie domyślili się, że kilka dni wcześniej musieli by zachować w tym miejscu szczególną ostrożność. W rozegranym na zakończenie spływu wyścigu australijskim zwyciężyła załoga z Bydgoszczy w składzie Dorota Bigosińska - Maciej Dabski. Pozostało paradne spłynięcie Kanałem Drzewnym na miejsce lądowania za halą sportową.                                     

Z uczestnikami pożegnaliśmy się smętnym, ale pełnym nadziei "do zobaczenia za rok!                                                                                                                                                                                                                                                                                

Przy moście w Ryszczewie, z nadpływających kajaków niemal jednomyślnie odpowiadano: - Parsęta jest piękna, impreza jest super. Inne były tylko trzy odpowiedzi. Pierwsza – zero wrażeń, odcinek zbyt łatwy, za mało przeszkód. Druga – odcinek piękny, ale za trudny i uciążliwy, za dużo przeszkód. Trzecia – pięknie ale  niebezpiecznie, dla kajakarzy za głęboko. Komentarz nasuwa się sam – rację ma większość, ale ostrożność i należny Parsęcie respekt zachować warto w każdym momencie pobytu i na rzece i nad rzeką.

21-08-2003. Etap I. 

Krótko po godzinie 11, z parkingu przy moście drogowym na trasie Białogard-Połczyn, zwodowano 39 jednostek - 67 uczestników z Warszawy, Bełchatowa, Bydgoszczy, Gdańska, Gorzowa i Wałcza (sześćdziesiątym ósmym był elegancko przystrzyżony pudelek). Wiek uczestników 8 do 70 lat! Canoe, kolorowe - różnej wielkości i konstrukcji kajaki, kolorowe stroje kajakarzy, malownicze tło i piękna pogoda utworzyły wspaniałą scenerię.

XVIII Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2019 - Relacje.

XVII Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2018 - Relacje.

XV Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2016 - Relacje.

XIV Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2015 - Relacje.

XIII Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2014 - Relacje.

XII Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2013 - Relacje.

XI Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2012 - Relacje.

X Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2011 - Relacje.

IX Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2010 - Relacje.

VIII Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2009 - Relacje.

VII Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2008 - Relacje.

V Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2006 - Relacje.

IV Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2005 - Relacje.

VI Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2007 - Relacje.

III Ogólnopolski Spływ Kajakowy Parsęta 2004 - Relacje.

Zaproszenie do uczestnictwa w dużym spływie, organizowanym z okazji dziesięciolecia Związku Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, przyjąłem bez wahania. Odżyły wspomnienia z roku 1959. Obrazy spływów, obserwowanych przeze mnie na Wiśle, z wysokiej gniewskiej skarpy. Widzę je bardzo dokładnie nawet 

W poniedziałek, 30 lipca, zaniepokojony ciszą internetową, telefonicznie zapytałem organizatora o jej powód i konkretny termin spływu tegorocznego. Odpowiedział, że spływ, zgodnie z wcześniej ustalonym, stałym terminarzem odbył się w ostatnim tygodniu lipca, w dniach 26-29.

Do roku 2018 zarejestrowałem wszystkie edycje spływu i zamierzałem robić to nadal, do czasu, gdy on albo ja, padnie. Przerwa, niezależnie od przyczyny jej powstania, zniszczyła wszystko. Nie mogłem sobie wyobrazić, jak spojrzę w oczy wielce popularnemu wśród kajakarzy "Józkowi z Polic". Do roku 2018 tylko my dwaj uczestniczyliśmy we wszystkich edycjach - On czynnie w kajaku na wodzie, ja ze sprzętem foto-wideo, w różnych miejscach na brzegu...

Ruch na mecie nie sprzyjał moim poczynaniom, więc - jako gość, który wprosił się sam - "zmyłem się po angielsku" wiedząc, że wyniki i własne zdjęcia zamieszczą na swojej stronie organizatorzy. Brak zdjęć z j. Żerdno, pośrednio związany z utrudnionym dostępem do brzegów (prywatna zabudowa i wygrodzenia), kompensuję przynajmniej częściowo odsyłaczem do stanu z roku 2008 :(. 

oczywisty - rywalizowali kajakarze o bardzo zróżnicowanych osiągnięciach, w tym mistrzowie świata, rekordziści, zwycięzcy kajakarskich imprez międzynarodowych i, tradycyjnie ...Piotr Rosada z Białogardu :).

umiejętności własnych i jeszcze skromniejszych możliwości mojego sprzętu. 

Na mecie zastałem sytuację "mieszaną". Jedni odpoczywali po ukończeniu Maratonu, inni z otwartej wody wpływali pod drogą na j. Żerdno do PK7, jeszcze inni powracali z niego aby odmeldować się na mecie. Stan

Liczba uczestników wciąż rośnie. Obecność wielu po prostu zadziwia. Dotyczy to i przedbiegów, i biegu głównego.

Stare Drawsko z przepustem pod drogą do j. Żerdno i PK7; meta.

Po powrocie z Siemczyna znalezienie miejsca na zaparkowanie auta okazało się trudniejsze niż rano. Przed bramą parkował inny kierowca. Kawałek wolnego pobocza znalazłem daleko od mostu, pod którym przepływa Drawa łącząca oba jeziora. Powtórzyłem błąd z Rzepowa - licząc na krótki pobyt, nie zabrałem wędkarskiego, składanego krzesełka. Niby to drobiazg nieco uciążliwy przy przenoszeniu, ale ogromnie przydatny właśnie w moim przypadku. Od zawsze źle znoszę agresywne zachowania reporterów, którzy merdają akcesoriami przed nosem fotografowanej/nagrywanej osoby i wchodzą przez okno, gdy wyrzuceni zostaną za drzwi. Dokładnie wybieram wygodne miejsce, rozstawiam sprzęt i krzesełko, siadam i robię swoje ze świadomością skromnych 

PK5 Siemczyno.

Nieco zmęczony dojazdem i przemarszami w Rzepowie, nie zwróciłem uwagi na stan kamery w aucie. Trasę do Siemczyna przejechałem bez jej zapisu. A szkoda. Mijałem odcinki godne utrwalenia.

W Siemczynie miłe dla oka zmiany. Zastąpiły dawny, piękny jesienny obraz, utrwalony na utraconej, dobrze zapamiętanej fotografii z lat bodajże osiemdziesiątych. Na zdjęciu wykonanym z wysokiego brzegu przy dobrym świetle, była tylko daleka zatoka okolona bujną roślinnością pięknie wybarwioną kolorami jesieni.

Teraz, wzdłuż brukowego zjazdu zakończonego slipem ciągnie się wykoszony parking, obok z lądu wybiega ku wodzie solidny pomost, przy nim kilka jachtów i kąpielisko. Na pomoście sędzia Maratonu :). Na wzgórzu wygrodzone posesje z tablicami ostrzegawczymi.

Stan zagospodarowania brzegu zachęca do jego wykorzystania - mnie zniechęca rozmiar i stan zatoki. Wg wstępu do publikacji  z roku 2008 opłynąłem ją "nie do końca". Do dalszego jej rozpoznania z pontonu z napędem elektrycznym, zniechęciły mnie duże obszary roślinności sięgającej powierzchni wody. Dla wioseł to tylko drobne utrudnienie, przy silniku elektrycznym to ciągłe, irytujące oczyszczanie śruby.

Podobnie, jak na wcześniejszych PK, po nagraniu kilkunastu uczestników Maratonu "meldujących się" u sędziego, poniosło mnie dalej, tym razem drogą przyzwoitą, przez Czaplinek.

gotowości, a samo miejsce okazało się placem (polem namiotowym ?) przy odpływie Drawy z jeziora Rzepowo. Tędy przebiega ważny, popularny szlak kajakowy. Stąd, obok intensywnie wiosłujących uczestników Maratonu, na krótko pojawiło się kilka kajaków turystycznych.

Od PK3, z uwagi na rosnącą siłę wiatru, wprowadzono zmianę trasy Maratonu. Zrezygnowano z PK6 w Czaplinku, uczestników przekierowano z PK3 do St. Drawska, stamtąd do PK4,5,7,meta.

Od dojazdu do PK4 w Ośrodku WAJK odstąpiłem ponieważ znaczących zmian w stosunku do stanu zarejestrowanego w roku 2008 nie spodziewam się. Jeśli nic nie stanie nam na przeszkodzie, jesienią spróbuję opłynąć stamtąd małe zatoki północne. 

PK3 Rzepowo.

Decyzją o wyborze trasy dojazdowej do PK3 w Rzepowie złamałem daną samemu sobie kilkadziesiąt lat wcześniej obietnicę "NIGDY WIĘCEJ". Obiecałem to sobie po jeździe do Ośrodka WAJK z przyczepą i pontonem trasą przez Worowo, Skąpe, Rzepowo. Dla zestawu z długą, wąską przyczepą  odcinek Skąpe-Rzepowo to przysłowiowa droga przez mękę. Przejazd nim podczas Maratonu, bez przyczepy, też nie był przyjemny, ale była to droga najkrótsza a w Maratonie liczy się czas..

W Rzepowie dwukrotnie pytałem o drogę. Przy Kościele oraz w budynku, przy którym - na szczęście - zauważyłem auto pań, za którymi uprzednio podążałem do PK1.

Prawie 40 lat wcześniej, podczas rozpoznawczego objazdu jeziora Drawsko jechałem dalej, do miejsca, w którym wyraźnie zarysowana, ale zalana wysoką wodą (?) droga biegła ku zaroślom pomiędzy dwoma jeziorami. Teraz okazało się, że do PK3 iść muszę drogą inną, na którą wjazd jest zabroniony. Informatorka nie określiła odległości, więc powędrowałem tylko z kamerą, bez tradycyjnie wykorzystywanego wędkarskiego krzesełka. Do PK3 dotarłem bezbłędnie ale odległość okazała się na tyle spora, że z przemarszu po krzesełko zrezygnowałem. Panie trwały na stanowisku w pełnej

bardzo smaczne, "grzechoczące" jabłka i jak obecnie wygląda pomost, na którym w upalne lato szpanował siedemnastoletni niegdyś nasz syn Michał :). Mile byłoby przy takiej okazji spotkać pana, który jako małolat doznał otwartego złamania nogi przy rowerowym zjeździe z Jadwiżyńskiej Góry. Jego i opiekunów zawiozłem do Szpitala w Złocieńcu i wiem tylko tyle, że stamtąd przewieziono go do Szpitala Wojewódzkiego w Koszalinie.

PK2 Uraz / Zatoka.

Duże zmiany na półwyspie Uraz widoczne są z daleka, nawet z drogi w odległym Jadwiżynie, z miejsca, w którym na krótko zatrzymaliśmy się w roku 1995, podczas wyprawy na Męcidół. Pomost, wiaty, sprzęt pływający, zadbany teren, nowe budynki. Podczas kilkudniowych pobytów w Urazie, do zatoki z PK2 nie wpływałem nigdy. Wędkarska baza Cechu Rzemiosł Różnych w Białogardzie mieściła się przy południowym brzegu półwyspu - po jej likwidacji trudno było znaleźć w tej części gwarantowane miejsce do parkowania auta i przyczepy z pontonem. Chętnie, przy najbliższej okazji sprawdzę obecny stan tej części półwyspu a ciekaw jestem m.in. co pozostało po bardzo starej, zaniedbanej jabłoni, na której późną jesienią dojrzewały

PK1 Zatoka Kluczewska / Plaża. 

Zatokę Kluczewską pamiętam z lat osiemdziesiątych jako wodę mocno zarośniętą grążelami, ze zwartą nabrzeżną roślinnością. Od strony wody, z pontonu, nie dostrzegłem nic, co zachęcałoby do odwiedzin ponownych. Teraz grążeli nie ma (?), jest niewielki ale solidny pomost, również niewielki ale zadbany plac z wiatami, tablicą informacyjną i parkingiem dla kilku samochodów. Autorom i wykonawcom - słowa UZNANIA.

Na pomoście, przy niewielkim polu manewru (pod słońce) rozmieściliśmy się bezkolizyjnie. Panie zapisywały czas pod zgłaszanymi numerami nadpływających, oferowały wodę mineralną i banany, robiły zdjęcia. W roli piątego koła (podpowiadam sobie, że zapasowego), rejestrowałem przebieg rywalizacji sprzętem własnym. 

Po kilkunastominutowym pobycie na PK1, skorzystałem z dobrej rady pań -pospieszyłem w okolice PK2 w Urazie, odległego "zaledwie" o 4,5 km.  Spodziewając się kłopotów z wjazdem na posesję prywatną, wybrałem dobrze zapamiętane z wyprawy na Męcidół stanowisko przy drodze w m. Jadwiżyn, z bardzo rozległym widokiem na półwysep, jezioro i PK2.

Do szczelnie obstawionego autami Starego Drawska dotarłem z bardzo niewielkim wyprzedzeniem. Naruszając dobry obyczaj, auto przytuliłem do bramy w ogrodzeniu. Wyglądała na zamkniętą od dawna, na głucho, a lepszego miejsca znaleźć nie zdołałem. U mnie trwało to krótko...

"Parking" ów opuściłem natychmiast po starcie dwójek. Jedynki wystartowały chwilę wcześniej. Aby trafić na punkt kontrolny nr 1 w Zatoce Kluczewskiej, musiałem dogonić auto pań z Komisji Sędziowskiej. Udało się. Utrzymując kontakt wzrokowy dojechałem bezbłędnie.

Stare Drawsko. Termin 27-07-2019. Miejsce startu i meta - kąpielisko/przystań jachtowa. Maraton rozgrywany na jeziorach  Drawsko, Rzepowo i Żerdno oraz łączących je odcinkach rzeki Drawa. Dystans 53,3, z siedmioma punktami kontrolnymi. Zastrzeżono możliwość zmiany-optymalizację trasy  w przypadku niekorzystnych zmian warunków atmosferycznych. Zastrzeżenie zrealizowano z uwagi na narastający wiatr - zrezygnowano z PK6 w Czaplinku. Fragmenty Maratonu zebrane są – podobnie jak w przypadku Maratonu Parsęta 2016 – za zgodą organizatora, na prawach wolnego strzelca i trzech warunkach głównych – za friko, na odpowiedzialność własną, bez utrudniania pracy sędziowskiej :). (Formuła b. wygodna. Poza moralnymi, nie zawiera żadnych zobowiązań…).  Warunki powyższe spełniłem w stu procentach :).

Kajakowy Maraton Drahimski - Relacje foto-video.

Wideo: - w opracowaniu.

Przedbiegi dzieci pogrupowanych wg wieku, tradycyjnie wzbudziły wiele emocji. Dzieci rywalizowały dzielnie a trudno dociec, kto przeżywał je silniej - rywalizująca dzieciarnia, czy włączający się do biegu rodzice.

Zdarzały się upadki i łzy, ale sprawnie i skutecznie łagodziła je obsługa techniczna biegu.

Wideo: Przed Biegiem Głównym / Przedbiegi w2 FHD / Z trasy Biegu Głównego / Przedbiegi w2 FHD

Rok 2019 - Bieg XXVII - Relacje.

Rok 2017 - Bieg XXV - Relacje.

VII Międzynarodowy Festiwal Balonowy 2016 - Relacje.

Wideo: Światełko do Nieba 2016.

Niezależnie od tego, co do powiedzenia mają wszelkiej maści antagoniści Jurka Owsiaka i WOŚP, pomysł i jego skalę od zawsze uważam za wielką i wielce pożyteczną. Chętnie biorę udział w większości edycji (wprawdzie tylko bierny) a symbolami WOŚP-serduszkami, zwykle oklejam swój sprzęt foto-wideo.

W roku 2009 miałem przyjemność uczestniczyć w inauguracyjnym kursie wagonu KKW, połączonym ze zbiórką wśród uczestników pieniędzy na kolejną edycję WOŚP i bezpośrednimi pracami przy dalszej odbudowie toru do Rosnowa. Nie znając konkretnych planów organizatorów, zaproponowałem krótkie postoje na przejazdach przez wszystkie drogi publiczne, z doraźną akcją wolontariuszek. Tak się stało. Zaskoczenie jadących samochodami okazało się duże, kwitowane najczęściej uśmiechem, a plon okazały.

Do Koszalina dojechałem po wcześniejszej bytności w Bardzlinie. Na rzece Radew odbyły się tam wędkarskie mistrzostwa wojewódzkie. Łowiono na muchę w czasie, gdy muchy śpią snem zimowym. Ku mojemu zdumieniu kilka lipieni złowiono...

Obecnie impreza stanowi inaugurację Pucharu Polski Automobilklubów i Klubów oraz Rajdowych Mistrzostw Polski Zachodniej. Świetne skrótowe opisy jej poszczególnych edycji zamieszczono pod adresem https://www.rmpz.pl/index.php?id=rajdmontekarlino. Z przyjemnością polecam. Dodaję fragment Rajdu z Karlina, z roku 2912.

Zaczęło się w roku 1971. Wciąż trwa. Dzięki chwytliwej nazwie nawiązującej do Rajdu Monte Carlo oraz staraniom organizatorów i wsparciu lokalnych samorządów, Policji, Straży Pożarnej, Koszalińskiego Sztabu Ratownictwa a z czasem także Radio i TV, impreza rozrosła się, objęła Białogard, lotnisko w Zegrzu Pomorskim i Koszalin.   

WOŚP - Relacje foto-video.

Wideo: Przedbiegi / Bieg Główny / Zdjęcia w materiale wideo.

Rok 2015 - Bieg XXIII - Relacje.

Otoczka biegu ciągle rozrasta się. Przemarsz orkiestry dętej, jej krótki koncert na estradzie, przejazd motocyklistów, przedbiegi o bardzo szerokim zakresie wiekowym (od przedszkolaków do miejcowych seniorów), koncerty po podsumowaniu i rozdaniu bardzo licznych nagród. W Biegu uczestniczyć mogą wszyscy, niezależnie od wieku, stanu zdrowia i stopnia niepełnosprawności. Wszystkiemu towarzyszy wciąż rozszerzające się zagospodarowanie stadionu, rośnie lista sponsorów i współorganizatorów. Rośnie obsługa medialna. Bieg Papieski staje się czerwcowym, powtarzalnym lokalnym świętem. KARLINO - GRATULACJE !!

Wideo: Stadion / 13-ty Kilometr w1 / 13-ty Kilometr w2 / 

Rok 2014 - Bieg XXII - Relacje.

Rok 2004 Stadion.

Bieg Papieski 2011 - XIX Relacje

Wideo - Część 1 - Start w Domacynie / Część 2 - Ostatni kilometr w Karlinie / Część 3 - Podsumowanie / Część 4 - Podsumowanie cd / Nagrodzeni w kategoriach...

Wideo - Bieg Papieski 2010. Zdjęcia wykonane na trasie -  trzynasty kilometr. Formuła Biegu zaskakająca ze względu na ogromną liczbę podziałów - kategorie wiekowe, płeć,  stopień sprawności, miejsce pracy, miejsce zamieszkania itp, itd... Finalny koncert niezbyt udany poprzez kłopoty z zasilaniem sprzętu.

2010-06-13 XVIII Bieg Papieski.

Po prezentacjach zespołów wciąż trwają tańce z przerwami na wianki, światła laserowe i fajerwerki. Tańce trwają zwykle do białego rana, ale podobno zdarza się, że co niektórzy trafiają do własnych domów dopiero w poniedziałek.

Przez cały czas, namioty gastronomiczne serwują dania gorące i napoje. Jedyny niedosyt, to dla mnie elektroniczny byk. Uważam, że warto byłoby ustawić go w przyzwoitej odległości od publiczności i urządzić elektroniczne RODEO. Gusta bywają różne. Chętnie nagrałbym występ zwycięzcy.

Wideo: Fajerwerki Magicznej Nocy 2012 / Piknik Świętojański 2015 / Na terenach Wodnika /.

Noc Świętojańska na terenach Kompleksu Sportowo-Rekreacyjnego WODNIK w Karlinie, od roku 2005, od chwili jego oficjalnego przekazania mieszkańcom przypadającego na dzień 26.06.2005 roku, stanowi stałe piknikowe święto nie tylko mieszkańców okolic najbliższych. Przyjeżdżają i czynnie uczestniczą w licznych konkursach delegacje miast zaprzyjaźnionych, prezentują się liczne zespoły a podróżni przejeżdżający przez most kolejowy nad Radwią mogą nam co najwyżej takiego obiektu zazdrościć. Wodnik to nasz powód do dumy. O różnych porach roku. Do roku 2003 włącznie, był to jeden z najbrzydszych fragmentów Karlina!!.

Piknik Nocy Świętojańskiej rozpoczyna się zwykle w sobotę. W godzinach rannych mecze rozgrywają siatkarze, kajakarze spływają Radwią z Nosowa. Nieco później prezentują się przeróżne zespoły. Opisanie ich zajęłoby wiele miejsca i ...czasu. W godzinach popołudniowych montowana jest na dętkach ciągnikowych przeprawa przez Radew, do pokonania rowerem. Próby rejestrowałem wielokrotnie - nie trafiłem na nikogo, komu udałoby się na drugi brzeg rzeki dojechać. 

Wideo: IX Miedzynarodowy Zlot Morsów Mielno 2012 / Mielno 2015 Rekord Guinnessa /Mielno 2017 przed XIV MZM /

Wideo: Kołobrzeg 2014 Rekord Guinnessa.

Wideo: Morsy 2006(007-008)  /  Morsy 2008(009-026)  /  Morsy 2010(027-031)  /  Morsy 2014(032-068)  /  Morsy 2015  /  Morsy 2016(069-100)  /  Morsy 2018(101-139)  /.

Noc Świętojańska w Karlinie - Przystań Wodnik / Relacje foto-video.

Rajd Monte Karlino - Relacje foto-video.

Morsy - Relacje foto-video.

Wideo: VIII MFB 2017.

Na tafli jeziora zakotwiczono platformę z wysoko ustawioną czerwoną flagą. Uczestnicy konkurencji usiłowali ją zdobyć. Nie udało się to nikomu.

Doświadczony pilot, z którym (i ekipą TVP3) żeglowaliśmy nad Grabową twierdził, że na różnych wysokościach masy powietrza przemieszczają się w różnych kierunkach tak dalece, że zdarzyć się może nawet ...lądowamie w miejscu startu. Przesadzał ??

VIII MFB 2017 - Konkurencja Sprawnościowa.

Wideo: XVIII MSK 2019 /

Wideo: Cz.1 Obozowisko Meta I Etapu Konkursy / Cz.2 Etap II Karlino-Pustary / Cz.3 Etap III Pustary-Kołobrzeg /.

XVI Międzynarodowy Spływ Kajakowy Parsęta 2017 - Relacje.

Wideo: XV MSK Parsęta 2016 /.

Wideo: XIV MSK Parsęta 2015 / Niezatapialni Zielonagóra.

Wideo: XIII MSK Parsęta 2014-skrót / Obozowisko Odprawa Wymarsz / Na Radwi / Na Parsęcie / Zakończenie /. 

Wideo: XII MSK Parsęta 2013 / Cz.1 W Obozowisku / Cz.2 Na Radwi / Cz.3 Na Parsęcie /