Zachodniopomorskie - Relacje.

Świebodzin. Powtarzam się - zanim rozstałem się z Darłowem, miałem uzgodnione zatrudnienie w Lubuskich Zakładach Termotechnicznych "ELTERMA" jako zwykły, znacznie gorzej opłacany technolog ale z przydziałem "lokalu zastępczego" z aneksem kuchennym. W roku 1964, w umeblowanym lokalu zastępczym mieszkały nawet rodziny oczekujące na przydział normalnego mieszkania w budowanych przez firmę blokach. Uczestniczyłem w zakładowej wycieczce do Szczyrku, poznałem jeziora w Niesulicach i Wilkowie oraz najbliższe - jeziorko Trzcinno. Poznałem ludzi, których wciąż chciałbym mieć blisko siebie. Więcej na stronie, po wykorzystaniu przekierowania.

Lubatka - wieś w powiecie sochaczewskim. Z tamtejszych okolic pochodzą moi rodzice. Bracia Durzyńscy jeździli "na kresy" na zarobek z potężnymi, wyostrzonymi jak brzytwa toporami. Na stacjach kolejowych rozchwytywani byli przez właścicieli lasów. Ich zarobek za sezon podobno wystarczyłby na wykupienie połowy rodzinnej wsi, ale byli młodzi. Zarobek uzyskany w niebezpiecznych warunkach tracili szybko. Wciąż bardzo żałuję, że tak mało znam historię rodziny, a pewnie tylko dla kompletnego zdołowania mnie, Paweł Durzyński z Kanady twierdzi, że jestem bardzo podobny do jego ojca. Spróbuję pociągnąć go za język. Ciekaw jestem, co wie. Też mam syna Pawła piszącego nazwisko przez "ż". Więcej po przekierowaniu strony na Lubatkę. W latach późniejszych przez teren województwa przjeżdżałem wielokrotnie, trasami - jak zwykle - różnymi.

Pięknie (prawdopodobnie najpiękniej), Rosnowo, Jezioro, Kanał Elektrowni i Elektrownię prezentuje film z drona – autor EpicLifeFlashes (https://youtu.be/-FiePZdmONg?si=P1_YAsTENJwL8VGB).

Na kanale MEW, od roku 1972, kilkakrotnie rozgrywaliśmy spławikowe mistrzostwa Miejsko-Gminnego Koła PZW Karlino. Dawniej było to senne miasteczko, zamieszkałe w odczuwalnej  większości przez rodziny o profesji wojskowej. Pozytywne zmiany od wspomnianego okresu są ogromne. Ciekaw jestem, jaki na nie wpływ miało samozaparcie fanów Koszalińskiej Kolei Wąskotorowej. Od niedawna, odbudowanym przez fanów torowiskiem,  do Rosnowa, na turystyczne pikniki i grzybobrania dojeżdżają tam koszalinianie. A to już inna bajka, aktywizująca. Po stronie miasteczka, brzeg jeziora zagospodarowano w sposób bardzo przyjazny ludziom. Piękny jest także, nieco tajemniczy brzeg po drugiej stronie jeziora. Tylko zazdrościć!.

Rejon Rosnowa, poza lotniskiem, pozostawiając Rosnowo po lewej, wielokrotnie odwiedzaliśmy na grzybobraniach. Tam także nastąpiły zmiany. Bardzo konkretne. Dawniej pozostawialiśmy auto w miejscach przypadkowych. Teraz są wyznaczone miejsca parkowania, a wszelka samowola karana jest mandatami przez Straż Leśną.

Piła - Relacje.

Wideo - Dojazd.

Kolegów-znajomków dałoby się uzbierać spory wianuszek, przyjaciół miałem tylko trzech - Dryndol, Jerzy i Szczygieł. Wszyscy już nie żyją Dryndol - najstarszy zmarł w Hajnówce. Nawet nie wiem kiedy i jak. Zanim powrócił do Hajnówki. pracował w Słupsku-Rędzikowie przy obsłudze samolotów. Jako mechanik korzystał z czystego spirytusu, a spory jego gąsiorek miał  zawsze dla gości. Odwiedziłem ich kilkakrotnie. Później, gdy dopadła go starcza mania prześladowcza, kilkakrotnie odwiedził nas. O "naszym" Szczygle opowiadał coś, w co - mimo najlepszych chęci - uwierzyć nie mogłem. Roli rozjemcy pomiędzy przyjaciółmi nie mogłem sobie wyobrazić więc z żalem zrezygnowałem z kontaktów osobistych z obojgiem.

Szczygieł zmarł w kwietniu 2022. Był młodszy o kilka miesięcy kończących rok - rocznikowo był datowany na rok 1941. Uroczystość pożegnalną ustalono na

Wielokrotnie słyszałem wypowiadane z głębokim przekonaniem twierdzenie, że majowy łąkowy szczaw jest nalepszy. Do wszystkiego.

Przy ustabilizowanej, słonecznej pogodzie przypomniała je żona. Bez wahania pojechaliśmy - prawdopodobnie za wcześnie...

Na przełomie lat siedemdziesiątych/osiemdziesiątch, prawdopodobnie w początkowych dniach czerwca 1979, poniosło mnie Maluchem w okolice Nosówka-Stajkowa. Leśną drogą dojechałem do przejazdu kolejowego, przed nim, zarośniętą drogą z rachitycznym, resztkowym mostkiem drewnianym dojechałem do kolejowego mostu nad Radwią. Po przejściu na północno-zachodnią stronę toru zastałem dziwny widok. Poniżej wysokich, zielonych brzegów rzeki, na zasypanej piaskiem łące, zieleniły się tylko wielkie kępy pięknie rozwiniętego szczawiu. W latach późniejszych szczaw z łąki wyparła trawa, mocno rozwinięte liście rosły tylko na podwyższonych brzegach.

Po wieloletniej przerwie, na trasie dojazdowej zastałem szereg niespodzianek na tyle konkretnych, że Stajkowo przejechałem poza rogatki, Zawróciłem dopiero przy tablicach Białogórzyna. Szukałem rozjeżdżonych dróg leśnych prowadzących do       

Wideo: 2023-05-07 Łąkowy szczaw.

Wideo: Kraków 2024.

W październiku 2024 zamierzem ukończyć 84 lata. Zamierzam(!?). Uważam, że każdy, przynajmniej jeden raz w życiu, Kraków zwiedzić powinien. Powody są tak liczne, że każdy łatwo ustali własne.

Przez miasto przejeżdżałem wielokrotnie - nie zwiedzałem nigdy, więc to się nie liczy! Czas realizacji nastał od dnia, gdy na trasie Kołobrzeg-Kraków Główny uruchomiono połączenie kolejowe, przez kilka stacji Trójmiasta i Warszawy. Z rozgrzebanego przebudową dworca w Koszalinie, Pendolino pokonuje ją w ciągu siedmiu godzin a kompletny pobyt "załatwić" można przez Internet, łącznie ze zwiedzaniem Kopalni Soli w Wieliczce. I nie tylko...

(W Krakowie okazało się, że zabrany przeze mnie komplet leków nie zawiera jednego - ważnego, z ośmiu branych codziennie. Po objeździe miasta Melexem poprosiłem o radę w aptece. Doradzono kontakt z lekarzem prowadzącym leczenie. Udało się - pomogły Panie z rejestracji w Eskulapie Karlino i Białogardzie. Kod recepty otrzymałem s-emesem, lek mam...).

Plan pobytu staraliśmy się dostosować do prognoz pogodowych. Podejmowanie decyzji bez stosownego wyprzedzenia sprawiło nieco kłopotów. Wybrnęliśmy. Na piątkowe popołudnie zapowiadano przelotne opady, więc postnowiliśmy ów czas spędzić pod ziemią. Turnusy dla niepełnosprawnych odbywają się tylko 2x dziennie - o godzinie 8:00 i 18:00. Zjazd windą do poziomu 110 metrów z polskojęzycznym przewodnikiem. Cena biletów ulgowych 78 PLN x 2. Rezerwację zrealizować należy najpóźniej na 15 minut przed zjazdem tj. - wykup biletów.

Do Wieliczki Rynek-Kopalnia Soli dojechaliśmy pociągiem Małopolska, kursującym podobno co pół godziny. Przedziału czasu, w jakim taka częstotliwość obowiązuje - nie ustalałem. 

Na sprzęt foto-wideo spadło kilka kropel, ale tylko podczas fotografowania obiektów naziemnych i pięknych, dużych zdjęć naniesionych na ściany obiektów. Miejsca oczekiwania na zjazd (zastępczo-zejście ogromną ilością schodów) pozostają zadaszone.

Kopalnia wciąż żyje. Teraz przede wszystkim turystycznie-wielojęzycznie. Poza turystyką trwają ciągłe zabezpieczenia obiektów podziemnych, w salach głównych odbywają się  ekskluzywne wesela i okolicznościowe msze. Są także niedostępne dla osób niepełnosprawnych podziemne miesca restauracyjno-barowe, także noclegowe(!).

Kwaterę w Krakowie zarezerwowałem spartańską i tanią, ale z najpotrzebniejszym wyposażeniem oraz śniadaniem z różnymi wariantami jajecznicy i dodatków. Do ewentualnego wyboru - naleśniki z miodem. Lokalizacja raczej tragiczna, w podwórzu, ale jej głównym walorem pozostaje świetna lokalizacja - 7 minut spaceru od dworca kolejowego, niewiele więcej do głównych obiektów starego miasta.

Czas wolny po rozlokowaniu się w "apartamencie"  oraz przed wyjazdem do Wieliczki wykorzystaliśmy na specer pieszy. Rejetrowałem niemal wszystko, stąd taka obfitość foto.

18 maja mieliśmy wstępnie uzgodniony objazd Melexem. Doprecyzowaliśmy tylko 10:30 jako godzinę spotkania. Konrad, do którego trafiliśmy drogą okrężną, poprzez Pawła i jego szczecińskiego kolegę, przybył punktualnie. Z miejsca zaoferował pomoc w przemieszczaniu aktualnie nieużywanego sprzętu a trochę się tego uzbierało. Rejestrowanymi kamerą ulicami Krakowa przejechaliśmy na Wawel i Smoczą Jamę. Rejestrowałem głównie widoki i architekturę - przepych komnat królewskich nie wzbudzał mojego zainteresowania. Trafiłem na dwie ciekawostki. Na Placu Zamkowym ustawiono miniaturę wawelskiej zabudowy - dla niewidomych. Na wyjściu ze Smoczej Jamy stoi duży smok, zionący ogniem podobno co dwie minuty. Miniaturę przywieźliśmy wnuczce Oliwii.

Czas wolny po pobycie na Wawelu spędziliśmy w Sukiennicach, przy lampce wina i spacerze. Wszędzie ruch przeogromny, Plac zastawiony mnóstwem straganów, w tym z gorącymi daniami. W części środkowej duża scena, na której z okazji Święta Rzemiosła prezentowały się różne zespoły. Jeszcze inni prezentowali się poza sceną, bezpośrenio na placu, otoczeni zwartym kręgiem publiczności.

Pozdrawiamy Konrada - Przewodnika z Meleksem(!).

Najcieplejszy, z największą liczbą dni słonecznych w roku region Polski, przelotnie i bardzo pobieżnie poznaliśmy 11 sierpnia 1994 roku. W ramach "autokarowej" wycieczki trasą Rogowo-Niechorze-Klif Gosań-Międzyzdroje-jezioro Turkusowe-Świnoujście. Skorzystaliśmy z niej podczas urlopowania w Wojskowym Domu Wypoczynkowym w Rogowie, spędzanego w samodzielnym budynku skupiającym personel Ośrodka. Trafiliśmy tam jako dostawcy systemowych kłódek energetycznych, udoskonalonych wg żądań tamtejszych służb kwatermistrzowskich. Problem rozwiązałem skutecznie. Rozwiązanie zastrzegłem w Urzędzie Patentowym PRL.

Na serio, zawsze z przyjemnością, w Świnoujściu i okolicach bywam od roku 1997, od pierwszego skierowania do tamtejszego sanatorium. Teraz odwiedzamy je często łącząc przyjemne z pożytecznym - przy każdym pobycie sprawdzam i rejestruję zmiany, zmieniam drogi dojazdowe, korzystamy z wycieczek organizowanych przez lokalne biura podróży, nagrywam i fotografuję. Hobby emeryta :).

W zdaniu powyższym użyłem jednocześnie liczby mnogiej i pojedyńczej. Wyjaśniam. Bywa, że skierowania otrzymuję tylko ja - wówczas, przed wycieczką, na krótko wyjeżdżam po żonę (to tylko ok. 130 km). Bywa, że otrzymujemy skierowania "małżeńskie". Niestety, skierowania otrzymywałem-otrzymywaliśmy zawsze w sezonie jesienno-zimowym (!!). Gdy po raz pierwszy otrzymałem skierowanie na czerwiec, zaprotestował lekarz leczący moją kolejną przypadłość. Wygląda to tak, jakbym miał do dyspozycji wyłącznie własne mieszkanie lub hospicjum (??). Skierowanie odesłałem...

Spośród wycieczek ze Świnoujścia źle wspominam tylko jedną. Katamaranem BOOMERANG do Malmo. O radę poprosiłem panią prowadzącą zapisy - chodziło o podobieństwo temperatur w obu miastach. Pani orzekła, że znaczących różnic spodziewać się nie należy, więc ubrać się można lekko, jak w Świnoujściu. W Malmo zastaliśmy tak przenikliwy ziąb, że dzwonienie moich zębów zakłócało odbiór informacji serwowanych przez przewodnika. W obawie, że przeziębieniem zniweczyć mogę efekty pracy szczecińskich kardiochirurgów ustaliłem z nim, że z ogrzewanego budynku poczty zabiorą mnie w drodze powrotnej. Zwiedzanie Malmo przeczekałem na poczcie (!).

Do zarejestrowania kolejnego odcinka S6 na trasie Wicimice-Goleniów, trasy S3 Goleniów-Świnoujście z przejazdem tunelem pod Świną wybraliśmy dzień 07-07-2023, z bardzo zachęcającą prognozą pogody. S6 jedzie się bardzo wygodnie, S3 - horror, z częstą szybkością 40-60 km/godz. Tunel - ekstra. Zapraszam.

Kołobrzeg to nasz najbliższy nadmorski kurort (odległość - jak do Ustronia Morskiego :)). Stąd taka mnogość zdjęć - tu bywamy najczęściej, z powodów bardzo różnych, plażować probowaliśmy tylko raz. Jest zbyt tłoczno. W pełni sezonu na ulicach króluje język niemiecki, Średnio co czwarty przechodzeń mówi po polsku...

Kołobrzeskimi deptakami zwykle oprowadzamy osoby, które nas odwiedzają. Marina, port, deptak plażowy z zapleczem gastronomicznym. molo. Do plażowania wybieramy miejscowości mniejsze, ale coraz trudniej takowe znaleźć. 

To jest element tekstowy. Kliknij ten element dwukrotnie, aby edytować tekst. Możesz też dowolnie zmieniać rozmiar i położenie tego elementu oraz wszelkie parametry wliczając w to tło, obramowanie i wiele innych. Elementom tekstowych możesz też ustawić animację, dzięki czemu, gdy użytkownik strony wyświetli je na ekranie, pokażą się one z wybranym efektem.

W Karlinie, w roku 2023, po przejściu co najwyżej kilkuset kroków w dowolnym kierunku, trafia się na miejsce publiczne, w którym swobodnie można zrelaksować się, odpocząć, a w wielu także skorzystać z profesjonalnych urządzeń "siłowni pod chmurką". W osobistym rankingu na pierwszym miejscu stawiam Kompleks Rekreacyjny WODNIK nad rzeką Radew, ze strzeżonym kąpieliskiem. boiskiem do siatkówki i trybunami, wyposażonym w stosowne urządzenia placem zabaw dla dzieci, budynkiem socjalnym z toaletami i natryskami, ogrodzonym polem namiotowym, wypożyczalnią kajaków z samopoziomującymi pomostami, wiatami-magazynem drewna ogniskowego z uzbrojonym placem i kręgiem ogniska, dużym placem postojowym ze stanowiskami doładowania camperów oraz ...dużym nabrzeżnym głazem, upamiętniającym kajakowy spływ Radwią papieża, Jana Pawła II. Prywatna posiadłość oddziela ów Kompleks od kolejnego fragmentu rekreacyjnego przy ulicy Nadbrzeżnej, zorganizowanego pomiędzy wspomnianą posiadłością i sklepem DINO, wybudowanym w miejscu niegdysiejszej restauracji-kawiarni "Na Skarpie".

Dalsze miejsca, bez szeregowania ich kolejności, zajmują: plac przy ul. Konopnickiej z wydzielonym placem zabaw dla dzieci i kolorową fontanną upamiętniającą erupcję ropy w Karlinie, park przy ul. Szczecińskiej i Oczyszczalni Ścieków, park przy ulicy Parkowej i ścieżce spacerowej wzdłuż Parsęty z dwoma miejscami odpoczynkowymi, Skatepark, park przylegający do ulic Koszalińskiej i Moniuszki z siłownią i amfiteatrem, ścieżki rowerowe po nasypie kolei wąskotorowej oraz wzdłuż drogi 163 na odcinku Homanit-Koszalińska. Trwa budowa ścieżki rowerowej od mostu białogardzkiego do obwodnicy i nieźle byłoby, gdyby od obwodnicy pobiegła do Białogardu. Wiele osób dojeżdza do miasta powiatowego z powodów b. różnych a jazdy późną jesienią są niebezpieczne nie tylko dla rowerzystów. Dla kierowców także. Trasy spacerowe, obecnie znacznie rozwinięte, prezenuję pod niniejszym adresem. Wędkarze, działkowcy oraz członkowie wielu miejscowych klubów sportowych i specjalistycznych-rekreacyjnych mają zwykle trasy własne, własne formy aktywności i wypoczynku. Świadczą o tym m.in. atrakcyjne nagrania i zdjęcia zamieszczane przez nich w Internecie. :).

pełnił tą samą funkcję, zarabiałbym co najmniej 10x więcej. Ale podobno obecne rządy, nie patrząc w przeszłość, starają się tworzyć dobre warunki tym, którzy w najbliższej przyszłości decydować będą o losach kraju. Pogląd krótkowzroczny. Potwierdzą to niegdyś i oni :).

Mieszkańcy Karlina i wychowywana przez nich młodzież mają do dyspozycji:

- duże Przedszkole, przeniesione z narożnika ulic Traugutta i Brzóski do nowego budynku przu ulicy Moniuszki

- Szkołę Podstawową z dużą salą gimnastyczną i dużym placem w obrębie narożnika ulic Traugutta i Parkowej

- Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych z Internatem oraz siedzibą Karlińskiego Ośrodka Kultury przy zbiegu ulic Parkowej i Brzóski.

- Na prawach specjalnych funkcjonuje od wielu lat Wioska SOS przy ulicy Kościuszki. Zanim powstała, wśrod "tubylców" krążyły obawy, że dzieci z Wioski źle wpłyną na młodzież miejscową. Liczne dowody potwierdziły sytuację odwrotną. Oczywiście, nie zawsze bywało słodko.

Pewnego popołudnia, grupkę młodzieży z Wioski zaprosiliśmy na działkowe papierówki i wczesne porzeczki. Gdy jeden z młodzieńców w trakcie luźnej rozmowy stwierdził, że zastępcza mama dowozi ich do SP w Białogardzie, bo tam poziom nauczania jest znacznie wyższy - trochę zabolało...

Bieżące lata dwudzieste w próbach porównania z latami czterdziestymi wieku ubiegłego mają się do siebie nijak. Przeogromne różnice cieszą nawet wtedy, gdy przez dzisiejszą młodzież pozostają nierozumiane tak dalece, jak my, starzy, pozostajemy w tyle za możliwościami i wiedzą aktualnej generacji. Takie czasy. Mnie najdotkliwiej rani świadomość wciąż rozwieranych nożycach pomiędzy emeryturą i średnią płacą w przemyśle. Gdybym obecnie nadal

Komunikacja.

Wypoczynek-Rekreacja.

Młodzież.

budownictwem prywatnym, zajmującym teren pomiędzy ulicą 4 Marca i Parsętą zaliczam ów teren do najładniejszych fragmentów Karlina. Trwa rozbudowa Osiedla Biedronka. Wcześniej ładnie zabudowano narożne place ulic Koszalińskiej, Wigury, Prusa i Szymanowskiego. Nowe osiedle powstaje przy ulicy Kołobrzeskiej. W przypadku osiedli projektowanych zespołowo - wszystko jest OK. Niedosyt sprawiają tereny wyznaczone pod budownictwo prywatne, pozostawiające swobodę architektoniczną inwestorom. Indywidualne projekty sprawiają, że z bliska posesje wyglądają pięknie. Z daleka to chaos i pstrokacizna. Ale moda ma swoje własne prawa. (Zwykle nieswojo czuję się widząc np. obwieszoną złotem panią w "modnie" poszarpanych spodniach...).

Plany rozbudowy i przeobrażeń Karlina ulegały zmianom z bardzo różnych powodów. Swoistą ciekawostkę stanowi budynek, jedyny na całej długości ulicy Koszalińskiej, ustawiony do niej ukośnie. Wg obowiązującego projektu miała tamtędy przebiegać trasa szybkiego ruchu. Na szczęście ów projekt padł, mamy obwodnicę obiegającą Karlino. Budynek ustawiony ukośnie pozostał :).

Ciągle mam wrażenie, że czas upływa bardzo szybko. Nawet za bardzo, i to nie tylko w Karlinie. Prawdopodobnie to wynik osobistej zachcianki rejestrowania i opisywania zmian, które wokół siebie dostrzegam. Lawina zmian i wspomnień narasta, a czas na ich opisanie kurczy się jeszcze gwałtowniej.

A przecież wszystkiego nie dostrzegam!!

Opisanie tematu "Mieszkania" tradycyjnie muszę sprowadzić do wydarzeń - w osobistej ocenie - najważniejszych. Przez 51 lat, w warunkach kilkutysięcznego miasteczka uzbierało się tego wyjątkowo dużo. Część zmian - nie tylko dotyczących mieszkalnictwa - opisałem na podstronie "Inwestycje w MiG Karlino", reszty doświadczyłem osobiście. W roku 1972, na krótko zamieszkaliśmy w umeblowanym pokoju gościnnym POM. Później - na mocy uzgodnień pomiędzy szefami POM i ZPPiW - w mieszkaniu ZPPiW, na Osiedlu Chopina, rozbudowywnym wspólnymi siłami Miasta, ZPPiW oraz BSM. Kolejną przeprowadzkę zrealizowaliśmy również na Osiedlu Chopina do mieszkania z puli BSM, warunkowo, tj. do czasu przyznania spółdzielczego mieszkania własnościowego.

Rozbudowa wciąż trwała i trwa nadal. Zanim otrzymaliśmy własnościowe M4 przy ulicy Świerczewskiego, (obecnie Szymanowskiego), obok Osiedla Chopina powstało Osiedle Pełki i rząd bloków ZPPiW przy ulicy 4 Marca. Plac pomiędzy hotelem ZPPiW, ulicą 4 Marca, placem wyznaczonym pod prywatne budownictwo jednorodzinne i Osiedlem Kombinatu PGR, został w okresie późniejszym pięknie zabudowany blokami TBS. Po uzupełnieniach 

kłopotów odwiedzanej rodzinie), wyruszyliśmy na kilkudniowy objazd. Po kilkunastoletniej przerwie, wszędzie napotykaliśmy ogromne, w większości pozytywne zmiany. Fragmenty dojazdu oraz pobytu w Hajnówce udostępniłem pod linkiem. Więcej, w tym opisy pod przyciskiem "Hajnówka".

Podczas pobytu w Hajnówce skontaktowałem się z siostrą. Uzgodniliśmy krótkie jej odwiedziny, domu jej córki (obie oddzielnie mieszkają w Lublinie) oraz Kraśnika i tamtejszego cmentarza, na którym spoczywa jej mąż.  Czy zdążę opracować relację - nie wiem.

Opis okresu nauki w kraśnickiej szkole średniej dostępny jest pod przyciskiem "Kraśnik".

Stwierdzenie "wszędzie napotykaliśmy ogromne zmiany" w lwiej części dotyczy Kraśnika. Niegdyś istniał Kraśnik, Kraśnik Fabryczny a jeszcze wcześniej Dąbrowa Bór. Teraz to jedna aglomeracja o nazwie Kraśnik. Koszary w których rozpoczynałem drugi etap nauki, od dawna nie istnieją, powstał rozległy zalew ze stanowiskami rekreacyjnymi i wędkarskimi. W dawnym Fabrycznym rozrósł się - jak wszędzie - cmentarz. Po uporządkowaniu grobu powróciliśmy do Lublina, z krótkim postojem przy Zalewie. Wędkarza, który był na hajnowskim weselu Kazi i Ziutka nie rozpoznałem!

łukiem ominęliśmy Wałbrzych. Oględziny i zwiedzanie Zamku rozpoczęliśmy od tarasu widokowego. W jeździe powrotnej, po krótkim postoju i zwiedzeniu skromnej Palmiarni, przejechaliśmy przez Wałbrzych obok Hotelu SUDETY, w którym nocowałem kilkakrotnie w okresie aktywności zawodowej. Z licznych publikacji internetowych wynika, że Hotel pozostaje zamknięty od 2004 roku. Prywatny nabywca zobowiązany wg polskiego prawa do płacenia podatków jak za obiekt czynny, po odmowie przyznania dotacji unijnej sądzi się w coraz wyższych instancjach. Obiektu nie likwiduje, nie sprzedaje, a należności podatkowe rosną... 

W autokarowej wycieczce do Zamku Książ uczestniczyli kuracjusze z sanatoriów Polanicy i Dusznik-Zdroju. 

W terenie niezabudowanym i zimowej scenerii trasa dość atrakcyjna, gorzej na terenach zabudowanych skromnie i chaotycznie.

Drogą międzynarodową E67 przejeżdżaliśmy pod słynnym wiaduktem kolejowym w Lewinie Kłodzkim, znanym także z pobytu Violetty Villas (Czesława Cieślak). Po przekroczeniu granicy w Kudowie Zdroju (Słone) około 1/3 trasy przejechaliśmy po terenach Czech. W jeździe TAM

Wideo: 2013-03-02 Polanica Zdrój- Zamek Książ-Polanica Zdrój p. Czechy. 

Trasy.

Wideo:  Podborsko 3001 /.

Podborsko, to rozległy obszar obejmujący swoją nazwą: maleńką wieś z dużym tartakiem i składem drewna, jezioro chętnie odwiedzane przez mieszkańców okolicznych miejscowości z Białogardem i Karlinem włącznie, grzybiarskie obszary leśne i tajny, niegdyś pilnie strzeżony obiekt PODBORSKO 3001 – dawniej magazyn amunicji/broni atomowej, obecnie Muzeum Zimnej Wojny i Obiekty Zakładu Karnego Dobrowo.

Przez wieś przebiega droga 169, tuż za wsią przecina ją linia kolejowa, od Szczecinka rozchodząca się w kierunkach różnych.

Po roku 1972 tereny Podborska odwiedzałem wielokrotnie.

W tartaku kupowałem otoczaki do montażu solidnej huśtawki.

Jezioro o nazwie własnej Dobrowieckie Wielkie odwiedzałem o różnych porach roku. Także w zimie. Pod lodem zastałem dziwny twór. Na głębokości ok. 1,5 metra utrzymywała się dość zwarta warstwa wodorostów Gdy udawało się pokonać ją podlodówką, błystka opadała swobodnie na głębokość dwukrotnie większą (??). Wyniki wędkarskie słabe – tras zimowych wędrówek okoni ustalić nie zdołałem.

W marcu 1996 zastałem na lodzie śniegową, zręcznie wykonaną rzeźbę porno (??), mocno nadszarpniętą odwilżą (foto wycofane). 

Tereny leśne odwiedzaliśmy wielokrotnie w różnych konfiguracjach rodzinnych i koleżeńskich. Cel – grzyby. „Dowcipni” grzybiarze przez pewien czas twierdzili, że za czasów, gdy Rosjanie w tajnych magazynach przechowywali głowice atomowe, grzyby w nocy lekko świeciły ale zawsze były zdrowe. Teraz co grzyb, to robale.

Obiekt PODBORSKO 3001 poznałem dopiero w dniu 25-09-2017, w ramach wycieczki karlińskich emerytów. Strzępy informacji docierały do mnie wcześniej, ale puszczałem je mimo uszu. Po prostu nie mogłem uwierzyć, że politycy – ludzie podobno myślący – potrafią powierzyć losy świata wymyślonym przez człowieka maszynom/urządzeniom. Wymyślonym przez człowieka, a więc po prostu od niego głupszym. A jednak... Prace nad sztuczną inteligencją wciąż trwają! Nie trzeba być wizjonerem-pesymistą aby twierdzić, że ludzkość zniknie z chwilą, gdy wymyśli maszynę od człowieka mądrzejszą :(. ???

Podborsko - Relacje.

Trzęsacz - Relacje.

2018-01-30 Runda Dusznickim Skibusem / 2018-10-31 Karlino-Goleniów / 2019-03-30 Darłowo-Darłówko / 2019-03-30 DW203 Koszalin-Darłowo / 2019-04-22 DW203 Koszalin-Jarosławiec-Ustka / 2019-04-22 Ustka-Słupsk-DW203 / 2019-07-14 Karlino-Kołobrzeg-Dźwirzyno-Gościno-Karlino / 2019-10-11 S6 Koszalin-Kołobrzeg Zachód / 2020-10-25 Karlino-Rościno-Szwajcaria Połczyńska-Prosino-Droga Pożarowa-D173-Połczyn Zdrój-Karlino / 2020-11-15 Siłownia D163-Droga Pożarowa-Zajączkówko-Żwirownia / 2021-06-05 Karlino-Świnoujście-Karsibór-Karlino  /  2022-12-13 Koszalin  /

Objazd 11-04-2021 był niejako wynikiem internetowego nieporozumienia. Sprawdzając informacje o punktach widokowych w Podczelu i Bagiczu trafiłem na opis i zdjęcia 40-metrowej wieży widokowej. Gdy w przekonaniu, że informacja dotyczy Podczela, pytałem o jej lokalizację przechodniów, wszyscy wzruszali ramionami albo odsyłali mnie na Latarnię Morską w Kołobrzegu.

Po lekturze kilku internetowych stron polecam ciekawostki: 

https://twierdzakolobrzeg.pl/twierdza/bagicz-rogowo-ustronie/286-lotnisko-bagicz-bodenhagen oraz https://pl.wikipedia.org/wiki/Szlak_rowerowy_R10. 

O objeździe rowerami szlaku R10, w naszym wieku możemy co najwyżej słodko pomarzyć :(...

Wieżę widokową odnalazłem - w Malechowie... 

PS. Aktualna wersja kreatora, w opisie siatki zdjęć rozciąga je na całą szerokość strony, bez dotychczasowej swobody decydowania o ilości zdjęć w rzędzie - 6 i koniec. Siatki 7-zdjęciowe kopiuję, wklejam, wymieniam zdjęcia...

Video:  Elitarna Grupa Żelazny na ziemi w powietrzu i TVN / Jazda w ulewie / Trasa Karlino-Kukinia-Podczele-Bagicz-Podczele II-Kołobrzeg-Karlino /

Podczele na mapach Google opisane jest dwojako. Jedno, duże osiedle, określane jako Podczele, zajmowane było przez niegdyś przez rosyjską  (radziecką!) obsługę lotniska wojskowego w Bagiczu. Drugie, małe, powiązane z ośrodkiem sanatoryjnym i Ekoparkiem Wschodnim Kołobrzeg, określane jest jako Podczele II. Więcej o nim i o Ekoparku pod adresem Ekopark Wschodni.

pani wskazała adres kontaktowy na ulicy Kolejowej, pod którym przyjęto mnie na warunkach przeciętnych dla podobnych sytuacji. Zamieszkałem sam w dużym pokoju, ze staromodnym, eleganckim piecem kaflowym, opalanym - jak cała reszta jednopiętrowego budynku - przez członków rodziny przyjmującej mnie pod swój dach. Dom otoczony był dużym placem nieużytków i maleńkim ogródkiem z pojedynczymi, starymi drzewami.

Do pracy na ulicy Grunwaldzkiej, w pracowni konstrukcyjnej Wojewódzkiego Zjednoczenia Przedsiębiorstw Państwowego Przemysłu Terenowego z przyjemnością odbywałem codzienny 10-minutowy spacer. Z pracy często wracałem ulicą Dworcową. W latach sześćdziesiątych, po lewej stronie ulicy, w niewielkiej odległości od dworca PKP istniał duży sklep garmażeryjny a w nim ...wielkie kule mielonego, świeżego mięsiwa do przyrządzania tatara. Wystarczało dodanie kilku łatwo dostępnych składników i jedzenie było przepyszne. Odruchowo nabieram ochoty na takiego tatara nawet teraz, po 59 latach!

Oprzyrządowanie na potrzeby przedsiębiorstw przemysłu terenowego funkcjonujących w wielu miastach ówczesnego Województwa Koszalińskiego, konstruowaliśmy w długiej sali zastawionej po obu stronach deskami kreślarskimi, wyposażonej tylko w jeden piec kaflowy. Zima 1962/63 była zimą normalną dla tamtych terenów, czyli niezbyt ostrą ale zdarzało się, że przy piecu rozgrzanym niemalże do czerwoności, na końcu sali temperatura spadała do +10 st. C. W takich dniach szef pracowni rzucał na biurko uszankę i swoją składkę, pozostali dokładali swoje i - jak zwykle - po rum do herbaty albo krupnik do grzania musiałem maszerować ja, jako najmłodszy wiekiem i stażem. Gdy przygotowywałem coś pilnego, maszerował nasz kreślarz.

Gdy nastawały pogodne, mroźne dni zdarzało się, że szef wzywał kierownika działu kadr, pokazywał mu wskazania termometru i odsyłał nas do domów. Teraz dziwię się, że nie wydano nam grzejników elektrycznych a wygląda to tak, jakby ich w tamtym okresie jeszcze nie produkowano(??)...

Bodajże z nastaniem przedwiośnia 1963 w przedsiębiorstwach państwowych podjęto nakazane przez rząd prace nad weryfikacją norm pracy. W akcję NTU (normy technicznie uzasadnione), zaangażowano ogromne rzesze technologów, także tych, którzy w opracowaniach bieżących, na podstawie własnej rzetelnej wiedzy i doświadczenia zawsze zakładali warunki optymalne. W WZPPPT Koszalin utworzono w tym celu (i z tego powodu) nową komórkę, na początek 2-osobową - mój nowy szef i ja. Po kilku scentralizowanych szkoleniach ruszyliśmy w teren, aby w kolejnych przedsiębiorstwach organizować i szkolić miejscowych wykonawców. Wspólnie, pod naszym nadzorem nadawaliśmy pracom stosownego biegu i jechaliśmy do następnego miasta. Działania powtarzaliśmy, wracaliśmy aby je skontrolować i ewentualnie skorygować. Wszędzie prace podobne, tyle, że w odniesieniu do różnych rodzajów miejscowej produkcji.

Radykalnie zmienił się charakter mojego zakwaterowania. Wyjeżdżałem zwykle na dwa tygodnie, wracałem na dwa dni aby rozliczyć delegację i uzupełnić finanse na kolejny wyjazd. Gospodarze nieśmiało zapytali, czy w tej sytuacji zgodzę się na dokwaterowania współlokatora. Nic przeciwko temu nie miałem, więc dokwaterowali kelnera, który z pracy powracał bardzo późno. 

Pewnego dnia powrócił jak zwykle, gdy po powrocie z delegacji już spałem. Rano, z bardzo dziwnym samopoczuciem, z trudem dotarłem do pracy. Po rozliczeniu delegacji, pobraniu następnej i powrocie na kwaterę dowiedziałem się, że współlokatora, z oznakami silnego zatrucia czadem przed południem zabrało pogotowie ratunkowe. Ktoś przekombinował z ogrzewaniem piecowym, najprawdopodobniej kelner, ale to tylko przypuszczenia. Kelner po wyjściu ze szpitala kwaterę zmienił, a gospodarze przyjęli nowego współlokatora. Z nowym nie próbowałem nawiązać bliższego kontaktu, traktowałem go z rezerwą, ponieważ za jego sprawą ustały przemiłe kontakty z wychowaną przeze mnie sroką. Przepędził ją pod moją nieobecność, nieświadomie ale skutecznie. Niechęć pozostała.

Sroką zaopiekowałem się, gdy w pobliżu naszego domu, po wypadnięciu z gniazda, głośno domagała się jedzenia. Jadła niemal wszystko i to w sporych ilościach. W roku 1963, na nieużytkach zabudowanych obecnie blokami osiedlowymi, z istniejących tam płytkich zbiorników bardzo chętnie wyjadała ogromne ilości kijanek, tyle tylko, że nie wyłapywała ich sama - musiałem je wyławiać i jej podawać.

Niezależnie od tego czym ją karmiłem, zawsze wygwizdywałem tą samą sekwencję. Później, gdy nauczyła się latać i korzystała z pełnej swobody, przylatywała do otwartego okna zawsze, gdy po powrocie z pracy w "ustalony" sposób gwizdałem. Wyglądało to tak, jakby wiedziała, że mam dla niej smaczny kąsek :).

Gdy naszą komórkę powiększono do czterech osób a prace przy NTU nabrały rozmachu, z dniem 01-10-1963 podjąłem studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Szczecińskiej a od 01-03-1964, na wniosek Sławieńskich Zakładów Przemysłu Terenowego w Darłowie, za zgodą Zjednoczenia koszalińskiego, podjąłem w tej firmie pracę na stanowisku głównego technologa.

W skrócie telegraficznym: w JW 4420 podległej pod II Zarząd WP (kontrwywiad) przebywałem w okresie 28.10.1960-13.10.1962. W książeczce wojskowej nr 474966, wydanej 21.05.1960 r przez WKR Tczew, z datą 19.08.1961 r wpisano ukończenie Podoficerskiej Szkoły Łączności mimo, że dwa tygodnie wcześniej wywalono mnie z tej szkoły do plutonu gospodarczego, jako żołnierza który podniósł rękę na swojego wyjątkowo chamskiego dowódcę drużyny. Przy okazji odebrano mi łącznie 21 dni dodatkowych, 3-dniowych urlopów przyznanych wcześniej za bezbłędne wyniki w częstej rywalizacji pomiędzy plutonami polsko oraz anglojęzycznymi. Wyższych dowódców w większości szanuję i rozumiem. Do nich pretensji nie mam, mimo że popełnili gruby błąd zmieniając normalnego dowódcę na pospolitego durnia, któremu wszystko kończyło się na -my (dolinamy, wzgórzamy itd) a umiejętności w łączności radiowej miał dalece niższe od naszych i nikogo z nas ani niczego nauczyć nie potrafił.

Wideo: Szczecin Port z pokładu m/s SEDINA.

Album z dnia 21-07-2020.

2020

2019

Video: Trasa Ustka-Słupsk-Koszalin DW203 

Foto: seria z dnia 22-04-2019 poniżej.

Video: Ustka 2019 Port.

Ustkę - konkretnie port, plażę i kilka przymorskich uliczek przelotnie poznałem w roku 1959, podczas kilkudniowego, służbowego pobytu w Słupskich Zakładach Przemysłu Maszynowego Leśnictwa. Przejmowałem stamtąd dokumentację konstrukcyjną i technologiczną przyczep wywrotek, których produkcję na potrzeby ówczesnego leśnictwa zamierzał uruchomić mój pracodawca - Hajnowskie ZPML. /Po uruchomieniu produkcji w Hajnówce, pracowałem przy montażu finalnym - "stawianiu przyczep na osie"/.  Ustkę odwiedziłem ponownie w roku 1963, podczas służbowego pobytu w Słupskich Zakładach Przemysłu Terenowego. Nawiedzałem je jako przedstawiciel Wojewódzkiego Zjednoczenia Przedsiębiorstw Państwowego Przemysłu Terenowego w Koszalinie. Samotnie, później we trójkę, objeżdżaliśmy liczne przedsiębiorstwa terenowe dawnego Województwa Koszalińskiego. Cel - organizowanie i nadzór przebiegu prac związanych z wdrażaniem norm technicznie uzasadnionych (NTU).

Prywatnie odwiedziłem Ustkę dopiero na przełomie lat siedemdziesiątych. Po tym, jak w lokalnych mediach szeroko skomentowano wynik mistrzostw spinningowych, przeniesionych z wielce zaśnieżonego dolnego odcinka Słupi na tereny Słupska. W mieście (!) złowiono wówczas bodajże 48 ryb - wynik rekordowy. Odwiedziłem Słupię, gdy tylko ustąpiły śniegi.

Przy moście, pod którym rzeka przepływa na zachodnią stronę drogi Słupsk-Ustka, trafiłem na wędkarza układającego w bagażniku auta swoje trofeum - przepiękną siódemkę. Taki widok zadziałał jak środek dopingujący. Czym prędzej powędrowałem nad rzekę, na zachodnią stronę drogi.

Zniechęcenie pojawiło się bardzo szybko. Nie znając rzeki, niemalże po każdym rzucie wydobywałem z wody jakiś zaczep - gałązkę lub roślinę oblepioną zwisającym, przezroczystym śluzem. Oczyszczanie kotwiczki z takiego obrzydlistwa było ponad moje siły. Przewędrowałem na stronę wschodnią, z wodą płytką przy moim brzegu i znacznie oddalonym nurtem głównym. Z półtoragodzinnej wędrówki w górę rzeki powróciłem wprawdzie z rybą, ale niespełna trzykilogramową.

Ustka - Relacje.

świnoujski i dotarciu do ścieżki spacerowo-edukacyjnej. Mogą być z tym problemy - nie mam pojęcia, co dzieje się z promami po uruchomieniu tunelu pod Świną.

Na brzegu po stronie Świnoujścia wędkowałem tylko raz. Brały tylko nieduże leszcze i krąpie a z wyborem miejsca należy uważać - przepływające statki tworzą falę chętnie zmywającą sprzęt osoby siedzącej zbyt nisko. Leszcze oddawałem wodzie - zabieram, gdy ważą co najmniej 2,5 kilograma.

Wideo: Baza U-Bootów /Trasa Karlino-Świnoujście-Karsibór-Karlino.

Karsibór ciekawił mnie od zawsze. Wciąż umożliwia ciekawe ujęcia foto-wideo. Bazę U-Bootów z wędkarzami, czaplą, kursującymi promami i płynącymi Świną statkami z dostawami do Szczecina. Po przejeździe ostatnim nadal pozostałem zielony. Próbując dojechać do główek na Zalewie Szczecińskim, dojechałem tylko do grupy osób na dzikim kąpielisku Zacisza, z którego główki były widoczne, ale bardzo daleko. Spróbuję ponownie po przepłynięciu promem na brzeg 

Karsibór - Relacje.

Kraśnik i Lublin. Rada wzajemnie wspierającej się rodziny zdecydowała,, że kolejny etap edukacji, w latach 1954-58, zrealizuję w Kraśniku Lubelskim (więcej po przekierowaniu). Podczas nauki zorganizowano nam wyjazd do Lublina. Nic z niego nie pamiętam - prawdopodobnie, na bardzo krótko, miałem wielce pasjonującą powieść (?). Nadrobiliśmy to (tym razem we dwójkę!) dopiero w roku 2016, podczas odwiedzin siostry, która po śmierci dwóch mężów, licznych podróżach krajowych i zagranicznych, wylądowała ostatecznie w Lublinie pod opieką córki i jej rodziny.

Niemalże bezpośrednio po ukończeniu nauki w Kraśniku, podjąłem pracę w "Hajmaklesie"- nazwa gwarowa od skrótu Hajnowskich Zakładów Przemysłu Maszynowego Leśnictwa. Z "Hajmechlesu" (skrót telegraficzny), kilkanaście dni przebywałem w Słupsku, określanym wówczas jako "Mały Paryż".

Z powodów opisanych na stronie, poniosło mnie do Gniewa i Tczewa w woj. Pomorskim (opis w przekierowaniu).

Wałcz. Uznałem przed laty, że dojazd i pobyt w Wałczu pozostanie do odrębnego Opisu. Z ważnych powodów.

Karlino. W Karlinie mieszkamy ponad 52 lata. To spory kawał czasu na poznanie województwa i ...Polski. Przez ponad 12 lat pracowałem w POM w tym około 2 lat za trzech członków dyrekcji, później prywata na własny rachunek, renta i emerytura. Obecnie, w roku 2024, tylko mizerna emerytura.

Karlino należy do powiatu białogardzkiego stąd liczne wizyty w urzędach, sklepach i - niestety - w szpitalu Białogard.

W trakcie działalności na własny rachunek pokonywałem około 6000 km miesięcznie rozworząc produkty własne do odbiorców stałych i potencjalnych. Niejako przy okazji poznawałem szereg miejscowości. Jeżeli dodam do tego jazdy o charakterze  turystycznym, wędkarskim i zdrowotnym, uzbiera się całkiem pokaźny wianuszek. Miejscowości, Trasy i Akweny wymieniam w Skorowidzu.

Wideo: DW203/2019 Darłowo-Ustka p Jarosławiec / Darłówko W-Jarosławiec 2024.

W roku 2019 celem głównym była Ustka. Konkretnie - jej uchylna kładka na kanale portowym. Stąd brak wolnych stanowisk dla osób niepełnosprawnych w Jarosławcu i brak wiedzy o ich rozlokowaniu sprawił, że przez Jarosławiec przejechaliśmy bez próby zwiedzania. Nadrobiliśmy to w roku 2024, ale z kłopotami. Dojechaliśmy drogą okrężną, tą, którą uprzednio z Jarosławca wyjeżdżaliśmy. Droga do Ustki nadal pozostaje w remoncie zaawansowanym na tyle, że skrótu do Jarosławca nawet nie zauważyliśmy. Nim wracaliśmy.

W Jarosławcu naszym celem głównym była Plaża Dubaj. Sprawdziliśmy, co uzasadniało nazwę. Wspólnym jest tylko sztuczny ląd.

Wśród nadmorsko zatłoczonych uliczek trafiliśmy na XVIII Prezentację Kapel Ludowych a wędrujące ulicami Kapele sprawiały dużą frajdę.

W drodze powrotnej skorzystaliśmy z rady naszej młodzieży. Aby nie kluczyć drogą 203, z Darłowa pojechaliśmy do S6 w okolicach Karwic. Błąd. S6 nadal w budowie, z częstymi ograniczeniami szybkości do 40-70 km/godzinę.

Wolin.

Materiały foto-wideo do postprodukcji + komentarz - do opracowania.

Włocławek - Relacje.

Materiały foto-wideo do postprodukcji + komentarz - do opracowania.

Wicewo.

Materiały foto-wideo do postprodukcji + komentarz - do opracowania.

Warszawa.

Materiałów foto-wideo brak. Służba zasadnicza, przynajmniej ta, która mnie dotyczyła bezpośrednio, pozostawiała niewiele czasu na tego rodzaju zajęcia a nawet gdyby, to skromne zasoby finansowe oddalały chęć zakupu stosownego wyposażenia na czasy bardzo odległe. Działo się tak wiele i tak szybko, wydarzenia były tak różnorodne, że jedyną właściwą drogą ich udostępnienia pozostaje solidne, książkowe ich opisanie. Tak czasochłonne zadanie również odkładałem na później. Teraz obawiam się, że już nie zdążę. Szkoda...

Wałcz.

Wideo: Ustronie Morskie 2011 - Bałtyk w koronkach / Ustronie Morskie 2020 /

Ustronie Morskie zajmuje wśród odwiedzanych przez nas miejscowości nadmorskich jedno z czołowych miejsc. Powód jest oczywisty. Do Ustronia mamy najbliżej :). Lubimy tam zajrzeć przede wszystkim przed sezonem urlopowym, gdy ulicami chadzać można spokojnie. Ale nie tylko. Do roku 2020 mieliśmy na dojazdy aż 48 lat!

Aktywność w zwiedzaniu atrakcyjnych okolic i miejscowości znacząco rozkręciliśmy dopiero po roku 1978, po uzyskaniu prawa jazdy i zakupie fiacika 600 w kolorze wiosennego groszku. Maluch śmigał na trasie z szybkością 115 km/godz. nawet ze zwiniętym ciężkim wojskowym pontonem na dachu. Wyglądał jak piętrus - i śmiesznie i żałośnie, często mu nawet współczułem. Ale spisywał się dzielnie, nawet przez długie lata po sprzedaży i przemalowaniu.

Właśnie tym maluchem poniosło nas kiedyś z Ustronia do latarni w Gąskach. Wyczytałem z mapy, że droga o bliżej nie określonym statusie przebiega nad uchodzącą do morza rzeką Czerwona. Takie, nawet niepozorne rzeczki często bywają atrakcyjnymi tarliskami ryb przybrzeżnych - musiałem to sprawdzić. Niestety, rzeczka wyglądała niepozornie a podczas przejazdu nie spotkałem nikogo, kto wyglądałby na obeznanego z tematem. Kiedy o tym wspominam, nabieram chęci aby po upływie półwiecza rekonesans powtórzyć, ale takich zachcianek, odkładanych na później, miewam mnóstwo. Ale rzeczka, w porównaniu z tym, co było dalej to tzw. małe piwo. Horror rozpoczął się po wjeździe na "drogę" w pobliżu plaży. Po czterdziestu latach pamiętam przede wszystkim nadmorski piasek i ogromne w nim głazy. Jak dojechaliśmy do latarni, pojęcia nie mam. Prawdopodobnie wydarzenia, jako zbyt przykre, odruchowo w pamięci wykasowałem. W roku 2020 na mapie istnieje zdjęcie i zapis "Droga Rowerowa". Oczywiście asfaltowa, z zadbanymi poboczami.

Podczas każdych odwiedzin tradycyjnie rejestruję przede wszystkim (ale nie tylko) trwałe zmiany. Na trasie i w miejscowości docelowej. W wyżej sygnalizowanym zapisie z roku 2020 są to: - wycięty podmokły lasek graniczący od strony Karlina z Homanitem; nowa nawierzchnia asfaltowa w Dygowie; nadal wredny przejazd przez tory w Dygowie; powalone słupki drogowe na zakręcie w Kukini (?); skrzyżowanie z trasą S6; budowa długiego dwupiętrowego budynku tuż za ogrodzeniem Holiday Park & Resort; mnóstwo nowych straganów i sklepików wzdłuż deptaku; rodzina dzików na ulicy...

W roku 2019 utrwaliłem fragmenty zabudowy wysokiego brzegu. Budynki nowoczesne, nawet 4-piętrowe usytuowano z nadmierną (?) wiarą w aktualne umocnienia skarpy. Oby nie powtórzyła się historia kościółka w Trzęsaczu.

Materiały z lat wcześniejszych uzupełnię po ich odzyskaniu z uszkodzonego dysku.

Ustronie Morskie.

Materiały foto-wideo do postprodukcji + komentarz - do opracowania.

Uraz - Relacje.

Materiały foto-wideo do postprodukcji + komentarz - do opracowania.

Unieście - Relacje.

Materiały foto-wideo do postprodukcji + komentarz - do opracowania.

Turów - Relacje.

Poszukiwania wcześniejszych materiałów trwają. Uzupełnię je po odnalezieniu wśród materiałów odzyskanych z uszkodzonego dysku.

Jedną z rozrywko-leczniczych ofert w turnusie był wyjazd do Planetarium w Toruniu. Zapisaliśmy się przede wszystkim po to, by porównać samo Planetarium i jego program z poznanym wcześniej, ale prawie 40 lat temu, Planetarium w Chorzowie. Seans w Planetarium poprzedził długi spacer po Starym Mieście. Plon powyżej...

Wideo: Świnoujście 1994 / Świnoujście 1997 - Katamaranem do Malmo / Nabrzeże Zachodnie 2015 / Plaża w późnojesienne popołudnie 2015 / Rejs statkiem Chateaubriand / Ujście Świny 2015 / Ujście Świny nocą / Wędkarski fart okoniarzy / W grudniową noc / Świnoujście 2015 Autobus 290 do Ahlbeck / Świnoujście 2015 Wycieczka do Wolgast / Świnoujście 2015 Heringsdorf i markety / Świnoujście 2015 Karsibór Baza U-Bootów / Trasa Karlino-Świnoujście-Karsibór 2021 / Cd S6-S3-Tunel-Świnoujście / Droga ekspresowa S3 / 

Świnoujście - Relacje.

Wideo - Szymbark 2012 / Sybirakom / Żołnierzom AK / Żołnierzom TOW Gryf Pomorski /

Szymbark - Relacje.

Wideo: Szwajcaria Połczyńska 2011  /  Szwajcaria Połczyńska w Październiku 2013  /  Uwaga - Kleszcze  /  Jezioro Prosino  /  Szwajcaria Połczyńska 2020  /  Połczyn Zdrój 2020  /.

Szwajcarię Połczyńską odwiedzaliśmy przy wielu bardzo różnych okazjach, w różnych porach roku. Najpiękniej bywa jesienią, ale nie znaczy to wcale, że nie jest interesująco w porach pozostałych. Zimą próbowałem wędkować spod lodu na jeziorze Krąg. Do tafli nie dotarłem. W wysokich trawach kruszył się lód, pokazała się woda. Wystarczająco zniechęciła mnie do obchodzenia jeziorka i ponawiania próby od strony brzegu twardego. Wiosną, na jeziorze Prosino rejestrowaliśmy zachowania ptaków walczących o miejsca gniazdowania na małych, niezbyt odległych wysepkach.  To właśnie wtedy na naszym rozgrzanym kocu pojawiły się kleszcze.

Latem tamtędy albo przez Silnowo, Barwice i Połczyn wracaliśmy z wędkowania na jeziorach Brody, Strzeszyn, Kocie, Pile i Zalewach Nadarzyckich. Na słynnych "szwajcarskich" zakrętach zdarzyło się w nocy, że za kolejnym drogę w poprzek przekraczała łania z córcią. Małej na asfalcie rozjechały się nogi - klapnęła na środku jezdni. Aby umniejszyć jej stres, na chwilę wyłączyłem światła - na szczęście nikt z obu stron nie nadjeżdżał...

Szwajcaria Połczyńska - Relacje.

Szczecinek jest atrakcyjnym, ponad 40-tysięcznym miastem zachodniopomorskim, pięknie wkomponowanym pomiędzy kilka jezior. Miasto ma własny styl, przemysł i kulturę. Bywam w nim od lat sześćdziesiątych - najwcześniej jako dawny mieszkaniec Barwic.

Ze szczecineckimi SM krótko handlowałem po podjęciu pracy na własny rachunek a przez miasto przejeżdżałem w swoich ówczesnych, licznych podróżach.

Bywało, że dla zaspokojenia wędkarskiej ciekawości krótko sprawdzałem  jezioro Trzesiecko (podobnie, jak wszystkie inne po drodze). Korzystając z lokalnej drogi w Trzesiece, poprzez liczne wertepy objeżdżałem jezioro do brzegu południowego. Jak zwykle, ze spinningiem. Brały tylko okonie.

Kiedyś dotarła do mnie wiadomość, że na terenach tamtejszego OSiR odbywają się coroczne zjazdy i zawody baloniarzy.

Szczecinek odwiedziłem w latach 2016 i 2017. To rzeczywiście wielce widowiskowe imprezy, ale szybko zniechęciły mnie zachowania bardzo licznej publiczności. W obawie o sprzęt (i zdrowie własne) - zrezygnowałem. Materiały i opisy - pod adresem.

Szczecinek - Relacje.

W Szczecinie bywałem wielokrotnie, zawsze w konkretnym celu i zwykle ...w pośpiechu. Zdarzało się, że czas wolny, wygospodarowany po załatwieniu spraw w Szczecinie, spędzałem nad wodą w Kamieniu Pomorskim. Oczywiście z wędką, ale o tym więcej pod przyciskiem KAMIEŃ POMORSKI.

Okazję do wyjazdu wyłącznie rekreacyjnego stworzyły bardzo krótkie odwiedziny wnuczki. Przyleciała z WB na dwa tygodnie ale podzielone na dwu-trzydniowe odwiedziny kilku rodzin w Polsce. Uprzednio kilka dni spędziliśmy w Karpaczu, tym razem pozostaliśmy przy lokalnych wyjazdach kilkugodzinnych + wreszcie od dawna planowany Szczecin - Biała Flota.

W poszukiwaniu wypoczynku w odosobnieniu objechaliśmy leśne jeziora zakładając, że w upalny dzień zmotoryzowani Polacy stłoczą się na plaży nadmorskiej. Nad daleko w lesie skrytymi jeziorami zastaliśmy dziesiątki aut i setki osób myślących podobnie (!). Z kąpieli w jeziorze udało się nam skorzystać dopiero w Dargocicach, ale pewnie tylko dlatego, że pogoda w tamtym dniu była mało przyjazna.

Internetowe rozpoznanie rejsów szczecińskiej Białej Floty okazało się mało zachęcające. Podobnie z pogodą, ale nie mieliśmy innej sprzyjającej okazji.

Z uwagi na ograniczenia sanitarne (i pogodę ?) statki odbywały tylko rejsy jednogodzinne. Tylko w obrębie Portu. Obok zadowolenia pozostał niedosyt i mocne postanowienie skorzystania z rejsu co najmniej dwukrotnie dłuższego, obejmującego także jezioro Dąbie i rzekę Święta. Taki rejs dokładnie trafia w moje zainteresowania stąd (?) uważam, że jest to jedna z ważniejszych atrakcji Szczecina. Gorąco polecam.

Szczecin - Relacje.

Strzeszyn, to niewielka wieś o dużych aspiracjach, pięknie usytuowana pomiędzy dwoma jeziorami, połączonymi krótkim odcinkiem rzeki Piławy. Wieś odżyła w drugim dziesięcioleciu bieżącego wieku, gdy ziemie i obiekty przeszły w ręce prywatne.

Wcześniej bywało tu sennie i ubogo, ale nie brakowało terenów do grzybobrania ani miejsc do wędkowania. Więcej opisów zawierają opowiadania o tamtejszych jeziorach Brody, Kocie i Strzeszyn. Nadal w mojej pamięci tkwią opowiadania przedwojennego mieszkańca Międzylesia - tego, po drugiej stronie jeziora Strzeszyn.

Temat Strzeszyna traktuję jako świetny przykład polskiego bałaganu prawnego.

Nasłuchałem się odwiecznych pretensji wędkarzy i właścicieli terenów przyległych do rzek i jezior. To dwa przeciwstawne obozy. Niby są stosowne przepisy, ale na tyle mętne, że nikt ich nie egzekwuje, a sprzedaż terenów przyległych do rzek i jezior trwa. Na dziko (?).

Strzeszyn - Relacje.

Niegdyś, mniej-więcej w środku linii łączącej zaznaczenia na mapie, stała drewniana wieża widokowa Spyczyna Góra. Wykonałem z niej wiele zdjęć i nagrań okolicy z jezorem Drawskim włącznie. Odwiedzaliśmy ją także z Pawłem i jego żoną. Na mapach zdarza się napis, że jest zamnięta na stałe. Dlaczego - nie wiem. Tu niegdyś rozpoczynał się pieszy szlak turystyczny do Rezerwatu Prosino.

Strzekęcino - Relacje.

Wideo - Strzekęcino 2010  /  Dumny jak paw. 

Majątek z Bursztynowym Pałacem, pawiami, stawem i budynkami gospodarczymi, to piękny, atrakcyjnie urządzony, stale zadbany kompleks. Odwiedzaliśmy go wielokrotnie, w różnych porach roku, ze sprzętem foto-wideo i bez.

Za stawem, na uboczu, funkcjonowała niegdyś otoczona atrakcyjną zielenią z oczkami wodnymi, gościnna restauracja. Można do niej trafić podczas spaceru dookoła stawu. Latem i jesienią, w końcowym fragmencie spaceru, cieszyły oczy oblepione owocami drzewa. Bardzo jestem ciekaw, co zmieniło się od wiosny roku 2014 - ostatniego naszego pobytu. Mam nadzieję, że wszystko jedynie wypiękniało...

Spyczyna Góra.

Sopot jest środkowym elementem nadmorskiego, dużego Trójmiasta. Łączy Gdynię i Gdańsk. W roku 2015 Święta Bożego Narodzenia spędzaliśmy właśnie w Gdańsku. Miałem bardzo dużo czasu na spacery i objazdy śrokami komunikacji miejskiej. Oczywiście z kamerą i aparatem. Niestety - zdjęcia i nagrania straciłem. Krótki fragment kontrolnego przejazdu przez Sopot pociągiem Biebrza, zachował się, ale pochodzi z roku 2022! Wiedzę o tak okrężnym pociągu pozyskałem w Chełmnie, podczas stypy po pożegnaniu Henia Hermanowicza, pseudo "Szczygieł". Pociągiem tym przyjechał Z Hajnówki do Gdyni przyrodni brat Henia, Edward Zagubiniak. To ten sam wielgaśny men, który zamieszczał w internecie świetne materiały z podróży po Stanach, który podczs stypy uznał, że spora nitka makaronu ze stypowego rosołku, która przykleiła się do mojego krawata, jest nietypową jego ozdobą.

Sopot - Relacje.

Fragmenty wideo - Sławomierz 2011.

Łącznikiem pomiędzy drogą 163 i trasą Tychowo-Połczyn Zdrój, poprzez Osówko-Sławomierz-Wicewo-Trzebiec jeździłem wielokrotnie. Zwykle celem głównym była Parsęta i wędkowanie, później Zapora. Bywało, że parkowałem przy samotnym gospodarstwie przed Wicewem, ale tylko do czasu, gdy drogę dojazdową zamknięto z ostrzeżeniem o złym stanie drogowego mostka.

Sławomierz wprowadziłem do niniejszych materiałów ze względu na wielkość uprawy szparagów. Tak rozległą widziałem po raz pierwszy.

Sławomierz - Relacje.

Wideo: Przedwiośnie 2016 / Sarbinowo-Chłopy 2019 /.

Sarbinowo od niedawna ma nową, soldną promenadę. Mieszkańcy odetchnęli z ulgą. Sztormowa woda przestała przelewać się przez ulicę najniżej położonych miejsc. 

Autorzy licznych prezentacji na YT różnie określają długość promenady– od 1 do 2,5 kilometra :)!!

Polecam prezentacje wykonawcy, spółki AARSLEFF:

https://youtu.be/6KtzQckjOHA - budowa

https://www.youtube.com/watch?v=YwzJkb6Mn_0 – po zakończeniu.

Film p.t. Sarbinowo-Chłopy nosi tytuł podwójny. ponieważ trudno jest sprecyzować gdzie naprawdę leży Cicha Polana, na której wczasowali opolanie - Kamila z synami + zaprzyjaźnione małżeństwo. Obie miejscowości połączone są uliczką-ścieżką a granicę Chłopów wytycza stojąca przy niej, mocno upstrzona tablica..

Sarbinowo - Relacje.

Wideo - Parsęta Odłów Tarlaków / Parsęta Przepławka w Rościnie Monitoring 2008 / Modernizacja Elektrowni Rościno 2013 2015 / Parsęta Modernizacja Przepławki w Rościnie w zapisie foto / Parsęta Rościno 22 10 2014 / Z przepławki w Rościnie / Parsęta Ochrona Przepławki w Rościnie / Parsęta 2016 Elektrownia Rościno cd / Październikowy Spływ Parsętą /.

Wieś Rościno ma złą sławę. "Zawdzięcza" ją bliskości Parsęty i wszystkiemu co działo się i nadal dzieje w jej obrębie na rzece.

W większości przypadków, gdy parkowałem przy MEW, zastawałem sytuacje i osoby, których zachowania nigdy nie powinny mieć miejsca. Kłusownicy, "wędkarze" łamiący 50-metrowy zakaz, sznury z sieciami w miejscach, gdzie zbierają się ławice przed pokonaniem przepławki - to tamtejsza normalka.

Sytuacja uległa znaczącej poprawie, gdy po PZW nadzór nad dorzeczem Parsęty przejął Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty z siedzibą w Karlinie. W internecie prezentowane są wspólne akcje Straży, Policji i Wojska, z przepławki prezentowane są tarłowe przejścia wspaniałych ryb, ale niedosyt pozostaje. Można (i trzeba!) zrobić więcej.

Splendor Rościna cierpi także na sąsidztwie zza rzeki. Mdlący odór z Fabryki Mączki rybnej w Nasutowie (nie wiem czy istnieje w roku 2024) potrafi zniechęcić do przebywania po stronie Rościna przy wiatrach zachodnich. Miałem okazję przekonać sie o tym dwukrotnie (patrz m.in. wyżej - Październikowy Spływ Parsętą).

Rosnowo - Relacje.

Rościno - Relacje.

normalnym domowym tempie przyniosła ją żona - już nie żył. Pobyt w Rogowie przerwaliśmy. Do Hajnówki dojechaliśmy dwoma samochodami, bez przerw na odpoczynek.

Wideo - Jezioro Resko Przymorskie / Bałtyk w Rogowie.

Z możliwości wypoczynkowych Rogowa korzystaliśmy wielokrotnie. Samodzielnie, z rodziną z Hajnówki, Lubska i Opola. W budynku ustawionym równolegle do drogi przejazdowej, ale za budynkiem głównym z recepcją i stołówką, po stronie jeziora z rozległym, drewnianym pomostem.

Za drogą, po stronie morza stały budynki wczasowe, kino i barek. Nieco dalej. po stronie Dźwirzyna stały budynki wyglądające na koszarowe, jeszcze dalej sprzęt wojskowy i urządzenia ziemne.

Na wyjeździe z WOW, po stronie Mrzeżyna, za wysoką wydmą malowniczo posadowiono miłe dla oka domki rodzinne z małymi ogródkami. Po obu stronach WOW stali wartownicy. Nieznajomych wpuszczali tylko po okazaniu specjalnej przepustki. Obok swobody porzuszania się po terenie  WOW, jeziorze i plaży, korzystania ze stółowki oraz 2-osobowego pokoju w budynku obsługi, miałem takową jako dostawca wyrobów produkcji własnej. Do chwili likwidacji garnizonu. Później, gdy zaoferowano nam wieloosobowy pokój w opustoszałym budynku uznanym za koszarowy - zrezygnowałem. Byłem tam ostatni raz, w roku 2001, na plażowaniu dojazdowym, z rodziną z Opola.

W mojej pamięci, na zawsze, pozostał przykry incydent. Za zgodą żon, z bratem-komandosem urwliśmy się na dwa dni z Rogowa na jeziora. Po noclegu nad Kocim, opłynęliśmy Strzeszn, Brody, Lubicko Małe i Wielkie. Podczas powrotu zajrzeliśmy do Karlina, sprawdzić, jak Babcia Halina radzi sobie z synami. Babcia przekazała nam szokującą wiadomość z Hajnówki - zmarł nasz najstarszy brat Roman. W Hajnówce dowiedzieliśmy się, że w upalny dzień zmęczony powrócił z wędkowania. Poprosił o szklankę zimnej wody. W 

Rogowo - Relacje.

Rewal, to kolejna miejscowość zatłoczona w sezonie wakacyjnym. (Normalne!) Po sezonie senna, jak wiele innych miejscowści nadmorskich. 

Mnie od zawsze niepokoi widok - wprawdzie na horyzoncie - dużych statków usługowych i wojskowych. Wiem, że to nie tylko one są głównymi dostawcami śmieci do wód ale to nie uspokaja, w szczególności, gdy filmy przyrodnicze prezentują kwadratowe kilometry pływających śmietnisk.

Jako wędkarz z zamiłowania dziwię się "kolegom", którzy na wędkarską wyprawę zabierją 2-litrową butlę napoju, a gdy po osuszeiu staje się lekka i łatwa do zgniecenia - ciskają ją do wody...

Rewal - Relacje.

Mapki pokazane na wstępie nieco mylą - pierwsza zawiera dojazd z Karlina, druga z Kołobrzegu lub Ustronia Morskiego. Obie trasy drugie łączą się w Dygowie, gdzie w narożniku rozgałęzienia do niedawna stał stary budynek Apteki, teraz istnieje tam elegancko zagospodarowana siedziba OSP.

Podczas budowy Parku Rozrywki Rodzinnej Pomerania(duży parking zawsze zatłoczony, szczególnie w okresie wakacyjnym) drogę poszerzono wprowadzając ograniczenie prędkości do 70 km/godz. Park rozrasta się ciągle. Na początku, na wzgórzu po stronie Dygowa, powstały kolorowe budynki. Co w nich jest - nie wiem. Odstrasza mnie pstrokacizna kolorów i tłok.

Później, poniżej kolorowych budynków wykonano kanał do Parsęty wyposażony w sprzęt do pływania. Jeszcze później, na dole, przy drodze sukcesywnie zasiedlane minizoo.

Zdjęcia, w znakomitej większości prezentują to, co dzieje się po obu stronach dojazdu do Karlina, ze wskazaniem na stronę lewą, po której, z udziałem finansowych środków unijnych, odtworzono Mokradła Pyszka.

Z trasy korzystam często, więc wokół Mokradeł i rzeczki zasilającej Parsętę widzę wędkarzy. Z siedzącymi nad rzeczką rozmawiałem. Twierdzą, że bywają dni, w których "patelniówki" biorą raz po raz, jakby pilnie im było na patelnię. Ale trudno na taki dzień trafić.

Po stronie Parsęty dawniej, do rzeki i przepławki można było dojechać o każdej porze. Teraz stoi tam ogrodzenie, powstają nowe zabudowania. Rozmawiałem z gospodarzami domu stojącego najbliżej rzeki. Zgodnie twierdzą, że przez wiele lat, cały letni sezon nocował u nich starszy pan z Warszawy. Dni, od świtu, spędzał zwykle nad wodą, przy zawieszonej na gałęzi podziurkowanej puszce, z której wprost do wody spadały białe robaki. Część ryb przynosił, resztę oddawał wodzie. Pewnego dnia, podczas kolacji spadł z krzesła. Martwy...

Przy pogodzie upalnej, uczestnicy corocznego spływu kajakowego Radew-Parsęta-Kołobrzeg zwykle urządzali kąpielowy postój poniżej progu zaznaczonego na drugiej mapce kolorem czerwonym. Pierwsi nibypodpowiadacze, stojąc na brzegu kierowali nowicjuszy w mejsca "najdogodniejsze" do jego przepłynięcia. Kierowali w nawiększą kipiel. Ich radosny śmiech po nabraniu wody niósł się po łąkach i rzece daleko...

Podczas jednego ze spływów, gdy kajakarzom towarzyszyliśmy pontonem uzbrojonym w sprzęt foto-wideo, na postoju straciłem okulary. Umęczony upałem z przyjemnością zanurkowałem. W okularach. Podwodne widoki podziwiałem tylko przez chwilę - obrazy szybko rozmazały się. Uczestników poprosiłem aby oddano je mnie, gdy ktokolwiek złowi rybę w okularach...

Większe straty ponieśli amatorzy orzechów laskowych. Gdy obaj chwycili leszczynę wiszącą nad rzeką, kajak z cenną zawartością wywrócił się. Zostali na leszczynie...

Pyszka -Relacje.

Wieś Prosinko odwiedziliśmy tylko 2x. Po raz pierwszy krótko po nabyciu samochodu terenowego, poprzez Stare Gonne i Prosino. Po raz drugi odwiedziliśmy ją bardzo krótko, dla przypomnienia i ze zwykłej ciekawości. Z drogi 163 objechaliśmy wówczas jezioro Prosino, na kórym w roku 1988 utworzono rezerwat ptasi. Rezerwat i wieżę widokową Spyczyna Góra, wybudowaną na turystycznym szlaku pieszym prowadzącym m.in. do rezerwatu, odwiedzaliśmy wielokrotnie, o różnych porach roku. Szwjcaria Połczyńska z Doliną Pięciu Jezior połączonych Drawą, szczególnie pięknie wygląda jesienią.

Właśnie tam, nad jeziorem Prosino, trafiliśmy na widok niezwykły-bajeczny. W ostatnich dniach października, o świcie, jechaliśmy do Hajnówki, na Święto Zmarłych. Na wysokości jeziora Prosino wschodzące słońce oświetliło widok, którego nigdy więcej nie miałem okazji podziwiać. Wysiadłem z samochodu by chłonąć niezwykłość zjawiska. Nad doskonale widoczną, gładką jak lustro taflą, na wysokości kilku metrów kłębiła się kilkumetrowa, bajecznie podświetlona słońcem warstwa mgły. Pod doskonale widocznym, czystym niebem mgła przybierała różne, fantazyjne kształty. Sięgnąłem po aparat, ale nakazano mi pośpiech. Żona chciała dojechać do Hajnówki przed zmierzchem...

Z ponawiania odwiedzin zrezygnowaliśmy, gdy po kocu rozłożonym nad jeziorem, w słonecznym miejscu, spokojnie przemaszerował kleszcz,,,

Prosinko - Relacje.

Wideo: / Połczyn Zdrój 2020 /

Zdjęcia jesienne opublikowane powyżej pochodzą z dnia 15.11.2020. Mam poza nimi wiele wcześniejszych. Muszę je zlokalizować wśród materiałów odzyskanych i przygotować do publikacji, więc cdn. Okazje do fotografowania w większości powstawały samorzutnie ponieważ w Połczynie droga dojazdowa rozgałęzia się na trzy często wykorzystywane przeze mnie kierunki - kontynuacja drogi 163 oraz drogi 172 i 173. Korzystałem z nich wielokrotnie w wyjazdach służbowych w głąb Polski i nie mniej często, w wyjazdach rekreacyjnych na liczne, piękne jeziora Pojezierza Drawskiego. Także na jesienne grzyby!

Bywało, że podczas powrotów z regionów południowych celowo - ale tylko nieznacznie, bo Połczyn nie jest wielki - zbaczałem z trasy przelotowej, aby rozprostować "kości", nieco odpocząć i zrobić drobne zakupy. Do dzisiaj pamiętam niesmak i wszystkie przekroczenia szybkości, gdy po wjeździe do centrum kupiłem żywego karpia, spokojnie pływającego w sklepowym "akwarium". Chciałem go dowieźć do domowej wanny jeszcze żywego!!

Muszę tu wcisnąć karpiową dygresję. Wczoraj skończyłem tłumaczenie obszernego artykułu z australijskiej Guardian&Tribune, w którym autor opisuje m.in. poczynania naszego syna Michała, międzynarodowego instruktora wędkarstwa muchowego, od lat plasującego się w światowej czołówce rzutów odległościowych i rzutów do celu. Michał relaksuje się połowem karpi na muchę, ale złowionych ryb - zgodnie z prawem stanu Queensland - nie może ani zabrać ze sobą ani na powrót oddać wodzie. Grozi za to grzywna do 220 tysięcy $ !! Tam karp i tilapia, traktowane są jako najgroźniejsze szkodniki inwazyjne. Autor przytacza wypowiedzi tamtejszych przyrodników - są zgodne w sprawie zagrożenia dla gatunków rodzimych ale także zgodne w sprawie bezskuteczności rozwiązań prawnych. Sama kara zagrożenia nie zlikwiduje a podobno - jak twierdzi autor - w Nowej Południowej Walii (NSW) niewiele pomogły nawet odłowy karpia i tilapii  z przeznaczeniem na nawozy.

/Przypominam sobie z młodości, co publicznie mówiono o stonce i jak zachęcano społeczeństwo do odpłatnego zbierania owego "wroga rozsianego na Polskę Ludową przez zachodnich kapitalistów"!! :).

Spośród zdarzeń pozostałych, najsilniej utkwiła w mojej pamięci scenka z udziałem śp. teściowej. Przyjechałem z nią, aby odwiedzić Irenę przebywającą na turnusie sanatoryjnym. Trafiliśmy akurat na obchód, musieliśmy poczekać. Skorzystaliśmy z pięknej pogody i ławeczki stojącej przy ulicy, na zewnątrz Uzdrowiska. Nasze bezsłowne oczekiwanie najwyraźniej fałszywie zinterpretował jakiś amator dojrzałych jabłek. Elegant przysiadł po stronie teściowej, zaczął prawić dusery. Słuchałem kątem ucha z rozbawieniem, bo - muszę przyznać - czynił to z wielką wprawą. Ale także z natarczywym uporem. Grzeczną prośbę teściowej, aby przestał i zechciał oddalić się, zignorował, nawijał dalej.

Patrząc mu w oczy, z przyjaznym uśmiechem zapytałem, "czy Mamie pomóc?" Podrywacz, słysząc mój zwrot "Mamo", na krótko zdębiał. Szybko ochłonął, z wcześniejszą swadą zaczął nawijać od innej strony. Oddalił się dopiero po moim uśmiechniętym, ale zdecydowanym "ssssss". Słowa kończyć nie musiałem.

Materiały uzupełnię w miarę ich odnajdywania i przywracania właściwego nazewnictwa.

Police - Relacje.

Połczyn Zdrój - Relacje.

Do Rexa i treningu założyłem szpulę z cienką żyłką - okropność. Ciężarek upadał daleko od celu. Zawiedziony, postanowiłem powrócić do tego, co niemalże "na codzień" robiłem nad Parsętą. Kij 2,70 cm, Rex z żyłką 0,30 + pozycja stosowana codziennie przy rzutach spod zwisających gałęzi lub pod nie, gdy zwisały nad drugim brzegiem.

Stanowisk było 5. Wygrałem na wszystkich, ale w konkurencji gruntowej dałem plamę. Nie złowiłem nic a od tamego dnia już nie dziwię się widząc zawodników gruntowych objuczonych zanętami, procami i mnóstwm wędkarskich akcesoriów...

Nad Jeziorem Solińskim byłem dwukrotnie, w czasach bardzo odległych. Wiele obrazów z pamięci umknęło. Po raz pierwszy daliśmy namówić się na wspólną jazdę na wczasy państwu Szeremetom. Irena była wielce energiczną gł. księgową POM, Kazimierz bardzo spokojnym kierownikiem działu napraw głównych ładowaczy obornika. Bardzo lubiłem ich opowiadania. Przeszli z gen. Sikorskim całą drogę z Rosji, przez Bliski Wschód, do Anglii. Do Karlina trafili jako jedni z pierwszych osadników w czasach, gdy każdy obserwator Parsęty miewał wrażenie, że solidnie rozpędzony mógłby przebiec na drugi brzeg rzeki po grzbietach łososi ciągnących na tarło. Trochę pewnie przesadzał, ale robił to bardzo zręcznie - to, jak sprawdzone dodawanie przypraw.

Z pobytu zapamiętałem - tylko:

W Solinie, daleko w dole, pod zaporą, potężne ryby czekające na smakowity kąsek zrzucony przez obserwatora.

W Myczkowcach widok turystów pod zaporą wsparty opowiadaniem, że muszą stamtąd szybko uciekać po każdym sygnale dźwiękowym, zawiadamiającym o spuszczaniu nadmiaru wody.

Po raz drugi odwiedziłem Polańczyk jako członek ekipy WZPPPT Koszalin - jako podwójny zwycięzca 2-etapowych eliminacji WZPPPT. Na miejscu okazało się, że zawody obejmować będą dwie konkurecje - rzutowa (do celu) i gruntowa. Po doświadczeniach wyniesionych z Parsęty i rzek pomorskich liczyłem przede wszystkim na rzuty.

W początkowych latach 21 wieku ulgłem sugestiom organizatorów wystawy gospodarczej w Białogardzie. W dużej hali jednej z tamtejszych szkół zorganizowano stoiska na których rzemieślnicy (nie tylko) prezentowali swoje wyroby i usługi. Nasz ponton ustawiony na specjalnych koziołkach budził zainteresowanie przede wszystkim młodzieży - dzieciarnia chciała w pontonie przynajmniej posiedzieć. Na samodzielne, kontrolowane z sąsiedniego pontonu, odpłatne pływanie po jeziorze Brody, zdecydowała się tylko jedna rodzina. Pierwsze, zarobione w ten sposób pieniądze stoją w naszym mieszkaniu zafoliowane. Do dzisiaj...

W kilka miesięcy później, podobną wystawę, wizytowaną przez władze centralne i wojewódzkie, zorganizowano w Policach.

Pontony wykorzystano przy nagrywniu wieloodcinkowego serialu TVP3 "Pomorskie Krajobrazy", prezentowanego także poza naszymi granicami. W roku 2023 przyczepę i pontony wyprzedaliśmy. Do dyspozycji rodziny Pawła pozostał tylko jeden zestaw z silnikiem elektrycznym i spalinową Hondą.

Polańczyk - Relacje.

Podczele - Relacje.

Poczernino to miejscowość na uboczu drogi 163, nad Parsętą. W czasach aktywności wędkarskiej samochód pozostawiałem zwykle w dwóch stałych miejscach. Albo objeżdżałem skrajne gospodarstwo za drogą i przez niewielki pas lasu pozostawiałem auto nad rzeką, albo przy skrajnym gospodarstwie po prawej. W przypadku drugim, do rzeki prowadziła ścieżka obiegająca wzgórze, spod którego rzekę zasilał wąski, bardzo płytki strumyczek. Bywałem tam      często - z obu miejscach często (ale nie zawsze) powracałem z okazałą rybą.

Nieco później okazało się, że ów odcinek dwuśrodowiskowe ryby szlachetne traktowały jako tarlisko. Natychmiast pojawili się tam specjaliści od ikry. Pewnego dnia kilku minąłem. Siarczyście klęli na bezrybie. Kilkadziesiąt metrów powyżej nich, ku ich głośno komentowanemu zdumieniu, po pierwszym rzucie miałem niedużą (2,70) rybę...

Poczernino - Relacje.

Osówko - Relacje.

Materiały foto-wideo do postprodukcji + komentarz - do opracowania.

Nosówko - Relacje.

Wideo: Nieszawa 2010 /

Na szczegółowych mapach okolic Ciechocinka widnieje symbol przeprawy promowej w Nieszawie. To zaledwie kilka kilometrów od Ciechocinka, w górę Wisły. Przeprawy promem w różnych porach dnia, przy różnym świetle dają okazję doskonałych ujęć.. Niestety - przeprawa na okres zimy została wstrzymana, prom bezczynnie stoi w zatoczce. Ale ujęcia z brzegu też są niezłe.

Uwaga. Sygnalizowana w zakończeniu wideo strona wyprawypontonowe.pl została zlikwidowana.

Nieszawa - Relacje.

Poszukiwania wcześniejszych materiałów trwają. Uzupełnię je po odnalezieniu wśród materiałów odzyskanych z uszkodzonego dysku.

Niechorze - Relacje.

Wideo - Bałtyk w Mrzeżynie.

Gdy uruchomiono swobodny dostęp na zachodni brzeg Regi, powstała okazja, której nigdy nie powinienem zbagatelizować tak, jak zrobiłem to wówczas. Tuż za mostem istniał zgrabny, niewielki budynek, nieco dalej hangar z szynowym zjazdem do wody. Wyobrażałem sobie jak pięknie byłoby zamieszkać w takim budyneczku, w hangarze umieścić 4 pontony i tłuc kasę przez sezon letni na 45-minutowych rejsach w górę i dół rzeki.

Było, minęło. Teraz działa tam stacja benzynowa i coś jeszcze. Nie sprawdzałem wkurzony odsyłaniem mnie "do kolegi". Należało drążyć temet do skutku, ale powtarzam - było, minęło. 

W powtarzalnych, nadmorskich objazdach objazdach najdalej zabrnąłem do niemieckiego Wolgast. To co najwyżej niewielki "krok za miedzę".

Mrzeżyno - Relacje.

Przez Międzyzdroje przejeżdżaliśmy wielokrotnie, niezależnie od celu-powodu przejazdu - ryby, dostawa wyrobów czy tradycyjny objazd miejscowości nadmorskich. Pewnego dnia postanowiliśmy, że celem będą Międzyzdroje. Po zwiedzeniu mola, alei gwiazd, kawałka miasta, nagraniach i zdjęciach postanowiliśmy wracać.

Gdy na ulicy przelotowej zauważyliśmy, że prowadzi do Świnoujścia, zrobiliśmy nawrotkę. Wszystko byłoby OK, ale na końcu ulicy stała dobrze widoczna Policja. Przewidując reakcję, zapowiedziałem kontrolę. Sprawdziło się. Jechałem  przepisowo - Policja wyprzedziła nas szybko. W przekonaniu, że zawróciliśmy na ich widok, przetrzepali wszystko. Ku wyraźnemu niezadowoleniu, nie mieli do czego przyczepić się. Z wyraźnym trudem uwierzyli w zupełnie najzwyklejszy przypadek. Nagrania i zdjęcia straciłem jako nowicjusz w budowaniu strony...

Międzyzdroje - Relacje.

Wideo - Mikołajki.

20-06-1999 zgrałem na płytę DVD m.in. materiał zarejestrowany w Mikołajkach - wnętrza i otoczenie hotelu Gołębiewski oraz fragmenty objazdu okolic, w tym Węgorzewo. Nie mogę ich wykorzystać - dlaczego, jeszcze nie wiem. Dowiem się i uzupełnię.

Po długich poszukiwaniach, nocowaliśmy w bardzo skromnej kwaterze prywatnej - hotele miały komplet. Gołębiewki prezentował się znakomicie. Nauczeni doświadczeniem, w roku 2013 ze stosownym wyprzedzeniem zarezerwowaliśmy pobyt świąteczny. Też w Gołębiewskim, ale w Karpaczu...           

Mikołajki-Węgorzewo - Relacje.

Wideo: Śladami Ikara 2016 / Mielno 2017 przed XIV MZM / 

Urlop w Mielnie>Unieściu po raz pierwszy spędziliśmy dopiero w roku 1973, w rok po podjęciu pracy w POM Karlino. Wcześniej, w zimie 1962/63 byłem tam bodajże dwukrotnie, ale bardzo krótko. Pracowałem wówczas w Wojewódzkim Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Państwowego Przemysłu Terenowego w Koszalinie. w Pracowni Konstrukcyjnej. Zjednoczenie mieściło się w starej zabudowie z ogrzewaniem piecowym. Pracownia z podwójnym rzędem stołów kreślarskich zajmowała długą salę z jednym piecem ustawionym na jej początku. W mroźną zimę, nawet przy piecu rozgrzanym niemal do czerwoności, temperatura na końcu sali bywała bliska zeru. Szew Pracowni rzucał wówczas na biurko swoją futrzaną uszankę, zarządzał zrzutkę. Mnie, jako najmłodszego wysyłano po rum do herbaty a sam powiadamiał kadry, że pracę przerywamy. Zwykle wracaliśmy do domów, ale nie zawsze. Zdarzyło się, co najwyżej dwukrotnie, że rozgrzani "herbatą z prądem" jechaliśmy do Mielna na wydmowe ślizgawki. Z ówczesnej zabudowy zapamiętałem bardzo mało. W zimie, w dzień powszedni, była to po prostu senna osada.

W roku 1973 urlop otrzymałem na tyle niespodziewanie, że w eleganckim ośrodku wypoczynkowym administrowanym przez Wojewódzkie Zjednoczenie Przedsiębiorstw Mechanizacji Rolnictwa w Koszalinie, przekształconym od dnia 01-01-1974 w Zjednoczenie Technicznej Obsługi Rolnictwa, miejsca od dawna były zajęte. Wynajęliśmy pokój w prywatnym domku na granicy Mielno-Unieście. W roku 2020 po domku nie ma żadnych śladów.

Urlop spędzaliśmy spokojnie, z drobnym wyjątkiem. Pewnego dnia odwiedzili nas nowi, wielce rozrywkowi znajomi z Karlina. Wieczorem. po plażowaniu powędrowaliśmy na tańce. Było wesoło, głośno, alkoholowo, ale dla nas nieco za krótko. Skończyły się na długo przed świtem. Noc była gorąca i czarna jak smoła więc poniosło nas jeszcze na plażę. Spokojne, lustrzane morze kusiło, zachęcało do odświeżenia się. Błyskawicznie znaleźliśmy się w wodzie. Na pustej plaży pozostały tylko nasze "balowe" stroje. Kompletne. Wracając nieśliśmy je, aby nie zmokły. Dlaczego przechodziliśmy pomiędzy namiotami, przez rozległe namiotowe pole, już nie pamiętam, ale chyba przechodziliśmy nieco za głośno. W kilku namiotach zapalono latarki. Pamiętam, że na każde oświetlenie czwórki golasów odpowiadaliśmy przyłożeniem palca do ust i uspakajającym gestem "baj, baj".

Kolejny urlop w Mielnie spędziliśmy w "naszym" Ośrodku Mewa we trójkę, z 20-miesięcznym Pawełkiem. Pogoda dopisała, było wspaniale - jak zwykle nad morzem :).

Później bywałem/bywaliśmy w Mielnie, Unieściu, nad jeziorem Jamno i przy Kanale Jamneńskim wielokrotnie służbowo i prywatnie. Często w zimie. W pozostałych porach roku w rolnictwie dzieje się dużo - wiosenne siewy, sianokosy, żniwa, wykopki.

Dwa zimowe powroty z Ośrodka Mewa wydźwięk miały szczególny. Gdy po zakończonym spotkaniu mieliśmy wracać do swoich miejscowości okazało się, że kilkudniowe opady śniegu i nadmorskie wichury odcięły nas od świata. Na drodze dojazdowej potworzyły się nieprzejezdne zaspy. Do odśnieżonej drogi krajowej w Mścicach spróbowano dowieźć nas wojskową amfibią. Amfibia, po przejechaniu 1/3 odległości osiadła podwoziem na zaspach tak skutecznie, że pozostały odcinek przewędrowaliśmy pieszo. Horror.

Drugi przypadek dotyczył końcowych lat siedemdziesiątych i ...wysokiej wody. Silne wiatry od morza wtłoczyły do j. Jamno tak ogromne masy wody, że w komunikatach radiowych odradzano jazdę do Mścic przez Strzeżenice. Sugerowano jazdę przez Łazy, Osieki, Kleszcze, Suchą Koszalińską, drogą również zalaną ale podobno przejezdną. Owszem, małym Fiacikiem przejechałem, ale wciąż  słyszę chrobot lodu łamanego przez autko i własne modły aby nie było głębiej i nikt nie nadjechał z przeciwka. Nikt nie nadjechał więc przypuszczam, że pod nieprzezroczystym lodem przejechałem środkiem drogi, w bezpiecznej odległości od zdradliwych, piaszczystych poboczy. Uff!!

23-09-2020r, podczas okazyjnych odwiedzin Mielna, Unieścia i Kanału Jamneńskiego, zapisanego na mapach Google jako Jamieński Nurt, odnotowałem kolejne zmiany. Restauracja i Hotel Meduza zabudowała zieloną niegdyś skarpę od strony ulicy 1 Maja. Teraz na poziomie Promenady Przyjaźni usytuowano oszklony segment kawiarniano-restauracyjny, na poziomie ulicy 1 Maja - lokale z Misiowymi Lodami, Goframi, Sokami, Kawą i Letnimi Napojami. Szkoda, że nie zwróciłem uwagi na Sztuczne palmy ustawione niegdyś wzdłuż Promenady Przyjaźni. W lokalnych mediach kpiono z nich bardzo często :).

Podczas jazdy w stronę Jamieńskiego Nurtu (do tej nazwy nie mogę przywyknąć) mile zaskakuje główna, przejazdowa ulica Unieścia. W roku 2020 jest teraz szeroka, ma wykolorowane ścieżki dla rowerzystów i nową, równą (!) nawierzchnię.

Po zakończeniu segregowania materiałów z uszkodzonego dysku, odzyskanych przez Klinikę Danych w Warszawie, album i opis uzupełnię.

Przez kilka dni lipca 2021 przebywali u nas członkowie rodziny z Lubska (młodsza siostra żony, jej mąż oraz ich sznaucer Karo). Objechaliśmy kilka nadmorskich miejscowości - Mielno, Ustronie Morskie, Dźwirzyno, Mrzeżyno, Kołobrzeg. Stąd kilka uzupełniających fotografii.

Malechowo - Relacje.

Mielno > Unieście - Relacje.

Wideo - Malechowo Sky Park.

Nazwę Malechowo od zawsze kojarzyłem z miejscowością, przez którą przejeżdża się  w podróży np. do Słupska, Trójmiasa, Olsztyna. Po pośpiesznym, nieuważnym przeczytaniu wiadomości internetowej wieży widokowej szukałem w Bagiczu. Przechodnie pytani o wieżę patrzyli na mnie podejrzliwie.

Punkty widokowe (zarośnięte) odnalazłem przy ścieżce rowerowej, ale z obszernie opisaną wieżą nie miały nic wspólnego.